Allemaal mee eten
Hernomen uit oude Blog, d.d. 04/12/2019 Nog eens Wim Sonneveld, maar dan helemaal anders… Ik had enkele collega’s op het werk die de trotse vader of moeder waren van een tienerdochter. Mijn hart brak als ik hen hoorde vertellen over de beproevingen die gepaard gaan met het opgroeien van een dochter van 15-16 jaar of daaromtrent. En ik heb de grootste bewondering voor hun volharding en geduld en inzet, en voor hun flexibiliteit en ruimdenkendheid. Zelf heb ik geen dochters, ik kan er dus niet uit eerste hand over mee praten. Ik kan hen dan ook geen goede raad geven vanuit mijn eigen ervaringen. Ik kan hen ook geen hart onder de riem steken met de belofte dat het allemaal wel in orde zal komen “want ik heb het zelf ook meegemaakt”: ik heb het zelf niet meegemaakt, en kon dus niet zéker weten dat het in orde komt. Ik heb wel een paar broers en een paar zusters met dochters die ondertussen volwassen geworden zijn, en daar kan ik met zekerheid zeggen dat het inderdaad wél helem