Sinister

“ Against the Wind ” is een heerlijke song uit 1980 van ouwe rocker Bob Seger . https://www.youtube.com/watch?v=2vRsEC65NTA Het lied gaat over het ouder worden en het voortzetten van het leven, ondanks de uitdagingen die we onderweg tegenkomen. De titel en de herhaalde zin “ against the wind ” symboliseren het verstrijken van de tijd en de moeilijkheden die we trotseren terwijl we ouder worden. Bob Seger haalde de zin “ against the wind ” uit zijn tijd als hardloper op de middelbare school. Letterlijk rende hij tegen de wind in, elke mijl die hem verder en verder bracht in zijn reis, vechtend tegen een externe kracht. De tekst van het lied volgt het levenspad van de verteller. In de eerste coupletten is hij jong en sterk, rennend tegen de wind. “We were young and strong, we were runnin' against the wind.” Later, als hij ouder is, zoekt hij beschutting tegen de wind, maar blijft hij toch doorgaan. “I found myself seeking shelter against the wind.” Maar onderweg b

“ Gettin’ older, lookin’ back ” is een heel mooi liedje uit 1975 van de country-zanger Chip Taylor . https://www.youtube.com/watch?v=vaIqNIGXI_o In “ Gettin’ older, lookin’ back ” mijmert Chip Taylor over het voorbijglijden van de tijd en over de ervaringen van het ouder worden. "Gettin’ older, lookin’ back at some stops along the track of life I’ve made." De song bezingt thema’s als nostalgie, reflectie en overdenkingen over het verleden. Het gaat over mooie herinneringen, maar ook over spijt over gemaakte keuzes. Het gaat over de pijnlijke vaststelling dat we tijdens onze jonge jaren niet genoeg van het leven genoten hebben omdat we veel te gehaast waren om ouder te worden. "Always seemed so in a hurry, young and foolish and afraid." Het gaat ook over de vaststelling hoe het leven doorheen de jaren is veranderd en over de jeugd die we onderweg verloren hebben. "Momma, momma, it seems we always have to lose." En er is het pijnlijk

“ The Tears of a Clown ” is een droevig nummer uit 1967 van Smokey Robinson . https://www.youtube.com/watch?v=4heHLbchPKk Ik moet toegeven dat ik nooit een uitbundig en vrolijk iemand ben geweest. Ik heb al altijd een eerder weemoedig trekje gehad en trok me in gezelschap meestal terug in mijn mijmeringen en in mijn onbestemd verdriet. Maar ik heb me wel (bijna) altijd vrolijk getoond en soms zelfs enthousiast in gezelschap: mijn vrolijk gezicht was meestal toch maar gewoon een masker dat ik tijdelijk opzette en dat ik afzette zodra ik alleen was. “Now if there's a smile on my face It's only there trying to fool the public.” Het is wel niet zo dat ik écht “verdriet” had of treurde; ik voelde me gewoon niet op mijn plaats in deze luidruchtige wereld. Maar recent is mijn stemming veranderd: ik heb alle vreugde verloren, ik heb alle plezier verloren, ik heb alle enthousiasme verloren. Ik kom ’s morgens met tegenzin uit mijn bed om te beginnen aan wat mij alweer een