Sinister

Ik heb nog een hele reeks ideetjes voor nieuwe blog-stukjes. Bijvoorbeeld over het “ Zuhalleke ” van onze Vlaamse minister voor Justitie/Toerisme. Of over de oproep van de Paus aan onze priesters en nonnen om “ zuiver van hart ” te blijven. Of over hoe sommige grote sterren toch bescheiden kunnen blijven en ondanks hun status van “ superster ” respect tonen voor anderen. Of over Archie Roach , de inspiratie voor veel jonge Aboriginal-performers. Of over de absurde acties van de jonge “ klimaatvandalen ”. Of   over onze daguitstap naar het mooie Brugge. Enzovoort. Maar het zal helaas niet voor direct zijn. Want het lukt dezer dagen niet bijster goed om een stukje te schrijven. Ik heb de laatste weken bijna dagelijks een ernstige aanval van Ménière, soms zelfs tot twee keer per dag. Het lukt me heel zelden om langer dan een kwartier aan mijn computer te werken. Het lukt me trouwens ook zelden om langer dan een kwartier in een boek te lezen. Om eerlijk te zijn: het overvalt me bij e

Ik heb het vroeger, in mijn oude blog, al eens gehad over Vrouwe Justitia die blind is. Maar ik zou eerder moeten zeggen dat onze rechters blind zijn. Of in elk geval “ wereldvreemd ”. Nogal wat Belgische rechters lijken er alleen maar toe te komen de “ letter van de wet ” na te streven, maar vatten de “ geest van de wet ” niet die ze moeten handhaven; ze slagen er niet in de context te begrijpen waarin ze de wetten moeten toepassen. Ik weet niet of de naam “ Nizar Trabelsi ” u (nog) iets zegt? Nizar Trabelsi was een Tunesische voetballer, die onder andere in de Duitse competitie heeft gespeeld, maar hij bleek vooral een would-be terrorist te zijn. Zoals wel meer gebeurt, was de jongeman verslaafd geraakt aan cocaïne en daardoor veelvuldig met het gerecht in aanraking gekomen. Waarna hij geradicaliseerd is en lid geworden is van de terreurgroep Al Qaeda na een ontmoeting met Osama Bin Laden in Afghanistan. In die hoedanigheid is hij in 2001 naar Europa teruggekeerd om te helpe

Onlangs was het weer prijs. Een heel vriendelijke mevrouw aan de telefoon, met een Hollands accent, die mij eens wou spreken over mijn hoge “ stookkosten ”. Toen ik even aarzelde, omdat ik niet goed begrepen had welke energieleverancier mij nu weer kwam lastig vallen, herhaalde de dame heel attent dat ze mij belde in verband met de gestegen “ stookkosten ”. En om alle misverstanden te vermijden, vroeg ze mij daarna voorzichtig of ik ervan op de hoogte was dat de “ stookkosten ” de laatste tijd enorm gestegen waren? Het was erg attent van die mevrouw om bezorgd te zijn over mijn “ stookkosten ”. Maar ja, toch wel: ik ben ervan op de hoogte dat de “ stookkosten ” gestegen zijn. Ik merk het aan mijn rekening. Al zou ik het in mijn geval geen “ stookkosten ” noemen, want wij “ stoken ” niet. Wij verwarmen ons huis elektrisch, wij hebben in ons huis zelfs geen aardgas. Waarbij ik me er blijf over verbazen hoe het dan komt dat onze energiefactuur toch zo schrikwekkend hoog blijft stijg