Sinister

Verzoek : Ik heb nog altijd geen idee hoeveel lezers ik nu opnieuw zou bereiken met mijn heropgestarte blog. Om dat uit te vissen, zou ik je willen vragen om bij deze een mailke te sturen naar eric.kerkhove@telenet.be . Je hoeft er geen tekst in te zetten (maar het mag), alleen: “ Blog gelezen ” in de titel. Volgens Westerse bronnen zouden er bij de oorlog in Oekraïne al zowat een half miljoen militaire slachtoffers gevallen zijn. Dat is bijna niet te vatten. En dat allemaal in een oorlog die er nooit had mogen zijn, een oorlog die totaal zinloos is, een oorlog die er enkel gekomen is door de grootheidswaanzin van één psychopaat. Een oorlog waar uiteindelijk enkel en alleen de wapenindustrie beter van geworden is. Naast die vijfhonderd duizend militaire slachtoffers zijn er helaas ook onnoemelijk veel, totaal onschuldige, burgerslachtoffers. Vrouwen en kinderen in gebombardeerde dorpen en steden. Slachtoffers van bombardementen die geen enkel militair nut hadden, of geen enkel

Buffy Sainte-Marie , dochter van een Cree-Indiaan , geboren in de Canadese provincie Saskatchewan, is een “ native american ”, of liever een “native canadian”, zangeres en songschrijver. De songs en teksten die zij gemaakt heeft, zijn zelden echt vrolijk: heel dikwijls zingt zij over het onrecht dat de Indianen in de loop der jaren is aangedaan. En nog altijd wordt aangedaan in het Amerika van tegenwoordig. Je kan haar boosheid en verontwaardiging horen in de meeste van haar songs. Deze heftige song is daar een mooi voorbeeld van: “ Bury my Heart at Wounded Knee ”. De “slag” (of liever: de “slachting”) bij Wounded Knee vond plaats in 1890. Het Amerikaanse leger heeft toen, op 29 december 1890, bijna 300 “ Lakota ”-Indianen, onder leiding van Sitting Bull , afgeslacht bij een mislukte poging om het Indianenkamp te ontwapenen. De doden werden daarna in een massagraf gedumpt. In 1970 is een vermaard boek verschenen, geschreven door de historicus Dee Brown , over de geschiedenis v

Er is heel veel ellende en droefenis in de wereld van vandaag. Daarom is het belangrijk om af en toe toch eens vrolijk te kunnen lachen. VRT neemt dit ter harte, en zorgt bijgevolg op tijd en stond voor een artikel waarmee ze ons allemaal uitbundig aan het lachen brengen. Een recent nieuwsitem dat mij bijzonder vrolijk heeft gemaakt, is dat wat onlangs op de site van VRTNWS verschenen is: “ Crisis in de windmolensector ”. De strekking van dat artikel was dat de investeerders in windmolenparken allemaal riskeren af te haken omdat de bouw van windmolens, op zee of op het land, niet meer rendabel is. Niet meer rendabel omwille van de sterk gestegen kosten, we kennen het verhaal ondertussen allemaal al wel: gestegen loonkosten, gestegen rentelasten door de hoge intrestvoeten, gestegen energiekosten, gestegen kosten van de grondstoffen zoals staal bijvoorbeeld. Allemaal de schuld van de oorlog in Oekraïne uiteraard. Of van de klimaatverandering, dat zou ook kunnen. Gestegen kosten, du