Sinister

Ik heb het eerder al een paar keer vermeld: ik ben géén antivaxer . Ik ben zelf twee keer gevaccineerd met het Pfizer-vaccin, en ik zou eigenlijk iedereen gewoon aanraden om zich alsnog tegen Covid te laten inenten. Onder het motto: “ Baat het niet, het schaadt ook niet. ” Nee, ik geloof niet dat de vaccins schadelijk zijn of ernstige bijwerkingen hebben. Toch niet op korte termijn. Of er op lange termijn misschien nevenwerkingen zijn, dat zullen we pas over zo’n twintig jaar weten. En ik geloof ook niet in complottheorieën als zou dat vaccin een verborgen chip mee dragen waardoor wij met de nieuwe 5G technologie overal kunnen gevolgd worden. Of iets in die strekking. Maar ik weet dat er mensen zijn die in eer en geweten beslist hebben dat ze dat vaccin niet willen. Omdat ze er niet in geloven, of omdat ze bang zijn voor de neveneffecten, of omdat het ons te veel opgedrongen wordt. Of om nog andere redenen. En dat is helemaal okee. Dat is voor onze overheid trouwens ook okee: het

Toen ik nog jong(er) was, was ik gezegend met een fenomenaal geheugen. Ik was wereldberoemd om mijn onfeilbare memorie. Althans bij mijn vrienden en collega’s en familie. De rest van de wereld heeft nooit het geluk gehad mijn ijzersterk geheugen te leren waarderen. Vooral datums en namen zaten vast gebeiteld in mijn hersenen. En ook voor wat iemand mij vertelde, had ik een stukje in mijn brein dat onuitwisbaar was. Maar met de leeftijd, of liever: ouderdom , begint mijn geheugen gaten te vertonen. Meer en meer overkomt het mij dat ik iemand ontmoet en niet op zijn/haar naam kan komen. Meer en meer gebeurtenissen en verhalen vervagen of zijn ergens verloren gelopen in een achteraf hoekje van mijn brein. En datums haal ik meer en meer door elkaar. Maar het ergste is dat mijn bijna “ encyclopedische ” kennis van de popmuziek (van de jaren zestig, zeventig en tachtig van de vorige eeuw) helemaal aan het verdwijnen is. Daar heb ik het toch wel behoorlijk moeilijk mee. Vooral omdat ik

Je woont in het landelijke, lieflijke Poperinge, en je wil eens met het hele gezin een uitstapje maken naar de Antwerpse Zoo. Lijkt je dat geen fantastisch idee? Met de trein kom je in Antwerpen zo goed als bij de ingang van de dierentuin aan, en je hebt een zorgeloze reis. Enig nadeel: je bent wel 2u16’ onderweg. Vanaf het station van Poperinge tot Antwerpen Centraal. Reken er nog je verplaatsing van thuis tot het station in Poperinge bij, en de tijd nodig om de auto te parkeren, en je wil toch graag op tijd op het perron staan. Je mag al vlug op 2u45’ rekenen, niet? En ook nog eens bij de terugkeer naar huis. Je bent zo al gauw vijf en een half uur onderweg geweest voor dat uitstapje! Maar geen nood: Vlaams minister van Innovatie Hilde Crevits heeft al een oplossing in het vooruitzicht. Minister Crevits wil namelijk de mogelijkheid onderzoeken voor de aanleg van een “ hyperloop ” tussen, onder andere, Gent en Antwerpen. Die hyperloop zou amper 6 minuten nodig hebben om de ongeveer 5

Op 23 juli wist VRT-NWS te melden dat de provincie Vlaams-Brabant beslist had géén vergunning toe te kennen voor de bouw van een (gigantische) gascentrale, goed voor een capaciteit van 875 Megawatt, in Vilvoorde. Wat voor Engie, maar vooral voor de plannen van de federale regering een enorme tegenvaller is: de nieuwe gascentrale moest immers helpen om het afkoppelen van de nucleaire centrales te compenseren. Dit was trouwens al de derde tegenslag. Eerder, in april, had ook de provincie Limburg de vergunning geweigerd voor een nieuwe gascentrale in Dilsen-Stokkem. En de plannen voor een grote gascentrale in het Antwerpse havengebied waren eerder ook al afgeblazen door de initiatiefnemer, chemiereus BASF. Op 25 juli vond een andere journalist van de VRT het nodig om een bijkomend, kritisch, artikel te publiceren met de prangende vraag of de beoordeling van de provincie Vlaams-Brabant wel correct en objectief was verlopen. En of er misschien toch eerder politieke motieven gespeeld had

Op speciale aanvraag overgenomen uit bloggen.be. De oorspronkelijke blog van 17/10/2020 is (voorlopig) ook nog/opnieuw te consulteren. Zie in: https://www.bloggen.be/andershandig De tropische temperaturen die we midden september gekend hebben, zouden volgens Bram en Frank onmiskenbaar wijzen op de klimaatverandering. Maar als ik terugdenk aan de zomers van in mijn tienerjaren, midden de jaren zestig tot begin de jaren zeventig van de vorige eeuw, dan herinner ik me eigenlijk ook alléén maar “ echte ” warme en zonnige zomers. En die begonnen in juni al. Ik weet nog heel goed hoe zonnig die zomers wel waren, omdat wij in juni elke dag op het aardbeienveld van ons vader bezig moesten zijn. Dat kwam wel goed uit, omdat ik in juni examens had, en dus in de namiddag thuis was om te studeren. En om ook te helpen met de aardbeienoogst. Aardbeien plukken, uren aan een stuk. Want het was een gigantisch stuk grond, en de rijen planten leken zich oneindig ver uit te strekken. We hadden uit