Feestvakantie

Hebt u ook met een flinke dosis verontwaardiging zitten kijken naar de berichten over de feestende jongeren die in de Spaanse discotheken massaal besmet zijn geraakt en dan in allerijl, tegen de regels in, naar huis zijn gebracht om hier uit te zieken?

De voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad vraagt “begrip” voor die feestende jongeren: zij snakken immers ook naar de beloofde “vrijheid”, en ze hebben daar evengoed recht op als de ingeënte en beschermde volwassenen. Hij heeft natuurlijk wel een punt.

Eigenlijk ligt het ook niet alléén aan die jongeren als de besmettingscijfers bij ons opnieuw de pan uit rijzen: het ligt aan alle terugkerende reizigers. De besmettingsgraad bij de teruggekeerde toeristen ligt minstens 2,5 keer hoger dan het gemiddelde.Bij die teruggekeerde reizigers zijn trouwens ook de vele voetbalsupporters. En dan is het behoorlijk hypocriet en kinderachtig als de voorzitter van de UEFA blijft volhouden dat het voorbije Europees Kampioenschap voetbal, waarbij de wedstrijden over zowat heel Europa verspreid waren, niets met die toename van de besmettingen te maken heeft. Alsof de voetbalsupporter per definitie niet kan besmet worden als die naar al die verschillende landen en steden trekt. Alsof de voetbalsupporter immuun zou zijn voor het virus. Alsof de voetbalsupporter zou uitblinken in afstand houden en mondmasker dragen… Heeft de voorzitter dan de beelden niet gezien van de juichende en feestende supporters van een winnend elftal?

Vreemd genoeg, alweer, wordt er wél door de gehele bevolking én door de media met een boze vinger naar de feestende jongeren gewezen, maar de sport blijft helemaal buiten schot. De drommende massa’s wielerfans waar de Ronde van Frankrijk voorbij kwam, de feestende en drinkende bendes uitgelaten voetbalsupporters… geen kwaad woord daarover! Niet door de algemene bevolking, niet door de media. Maar die verfoeide jongeren, die worden wel met de kwade vinger gewezen. Erg consequent zijn we toch niet, hee?

Maar het is inderdaad niet de fout van de feestende jongeren. De grote meerderheid onder hen heeft niets fout gedaan. Zij hebben niets gedaan wat verboden was. Want ze mochten naar Spanje reizen, mits een negatieve test. En ze mochten in Spanje naar de discotheken en nachtclubs gaan.

Wiens fout is het dan wel? Jammer maar helaas: het is de schuld van onze verantwoordelijken en van onze experten! Want die hadden met veel poeha verkondigd dat “het rijk van de vrijheid” gekomen was. Dankzij het enorme succes van onze vaccinatiecampagne. Alle ouderen en kwetsbare mensen zijn immers “volledig beschermd”, en bijna alle volwassenen hebben al minstens één prik gehad en zijn dus ook al goed beschermd. Dat de jongeren nog niet gevaccineerd zijn, en dus wél nog besmet kunnen raken, dat was niet zo erg: zij worden toch niet ziek, en ze kunnen de ouderen en volwassenen niet meer besmetten want die zijn beschermd. We zitten dus volkomen “safe”, en dus was “het rijk van de vrijheid aangebroken”.

Maar nu opeens krabbelen ze allemaal terug. Ook de media blazen de situatie alweer op tot paniek-niveau. Want: “Ja maar, die Delta variant!” en “Ja maar, de mensen zijn nog maar gedeeltelijk beschermd na één inenting!” en “Ja maar, ook de jongeren kunnen nog flink ziek worden!” Alles wat ze voorheen beweerd hadden, klopt opeens niet meer. Ze beweren schaamteloos het tegenovergestelde van enkele weken geleden, en lijken daar ook geen enkel probleem mee te hebben. Als die “Ja maar” inderdaad zo relevant is, dan hadden ze moeten zwijgen over “het rijk van de vrijheid”. Dan hadden ze het reizen naar het buitenland niet mogen toelaten voor wie nog niet “volledig beschermd” is. Dan hadden ze ook dat Europees Kampioenschap voetbal moeten uitstellen.

Onze strenge minister van Volksgezondheid zou er dus goed aan doen niet al te hard naar de jongeren te wijzen. Onze ministers zouden eerder de hand in eigen boezem moeten steken.

Al heb ik toch wél een kanttekening bij de repatriëring van de (besmette) feestvierders. Het was niet verstandig, en eigenlijk tegen alle regels in, dat ze toch naar huis gebracht zijn om uit te zieken. Ze hadden ginder in quarantaine moeten blijven tot het besmettingsgevaar voorbij was. Dat zijn nu eenmaal de geldende voorschriften. Voor iedereen! Waarom zouden die jongeren dan een uitzondering mogen vormen? Omdat ze hun mama en papa missen en zich eenzaam voelen in hun verre quarantaine-hotel? “Die arme kindjes?” Tja… Als ze oud en groot genoeg zijn om op feestvakantie te trekken, dan zijn ze ook oud en groot genoeg om twee weken alléén uit te zieken! Of niet?

Een aantal van die jongeren is dan nog zomaar op het vliegtuig gestapt om naar mama en papa te komen. En dat is helemaal schandalig! Het is schandalig egoïstisch en onverantwoord van die jongeren zélf, want het is zo goed als onvermijdelijk dat ze andere passagiers op dat vliegtuig zullen besmet hebben. En het is vooral schandalig en wraakroepend van die ouders die, tegen alle regels in, hun kind een vliegtuigticket in handen gesmokkeld hebben om hen “in den duik” weer naar huis te halen. Dat is alweer typisch het fenomeen waarbij (welgestelde) ouders aan hun kinderen de boodschap geven dat ze zich alles kunnen permitteren (“want papa brengt het wel in orde”), en dat hun gedrag geen consequenties heeft.

Weer een stel jongeren die opgroeien in de overtuiging dat alles mag en kan, en dat zij met niemand anders rekening moeten houden.

Wordt vervolgd…