Straatgeweld
Op maandag zijn er geen corona-cijfers meer, en dus is er dan ook gelegenheid voor ander nieuws dan over Covid-19 en de explosieve groei van het aantal besmettingen bij de jongeren (die er toch niet ziek van worden). Op 12 juli was er dus tijd voor enkele reportages over “straatgeweld”.
In Cuba bijvoorbeeld. Alwaar dat eigenlijk een zo goed als onbekend fenomeen is: de Cubanen komen nooit op straat, en protesteren niet. Maar nu opeens wel: om te protesteren tegen de tekorten (voedsel, brandstof, medicijnen), tegen de slechte economische toestand, en ook uit onvrede over de stijgende corona-cijfers (of wat had u gedacht?). De Cubaanse president wijst (uiteraard) met een beschuldigende vinger naar de Verenigde Staten van Amerika en naar de sociale media die door de Amerikanen misbruikt worden om onrust te zaaien. Ik heb een sterk vermoeden dat hij hier wel een punt heeft: de kracht van de sociale media is niet te onderschatten, en het zou niet de eerste keer zijn dat die sociale media een ware omwenteling op gang brengen. En dat de Amerikanen heel erg hun best doen om de Cubanen tegen hun regering op te zetten, is ook niet nieuw. Tot voor kort zonder succes, maar nu kan het misschien wel lukken, omdat ze vooral de jongeren bereiken, en die zijn iets minder volgzaam dan de oude Cubanen.
“Vreedzaam” is een term die niet van toepassing is op het straatgeweld in Engeland. Ik had eerst “Straatprotesten” als titel voor dit stukje in gedachten, maar in Engeland ging het niet om “protest”. Het ging simpelweg om “geweld”, “hooliganisme”. Voor wie er nog altijd aan twijfelde of de gemiddelde voetbalsupporter inderdaad een gedisciplineerde brave burger is: kijk vooral nog eens naar de reportage over de ontgoochelde Engelse supporters die alles en iedereen kapot klopten om hun zatte frustraties af te reageren. Helaas bleef het daar niet bij straatgeweld. Ook op de sociale media laaide het “geweld” wansmakelijk luid op na de verloren finale van het EK voetbal. Twitter en Facebook verdronken in de laffe racistische beledigingen tegenover de gekleurde voetballers die de schuld kregen van de nederlaag. Maar het kan nóg erger: gevreesd werd voor een escalatie van (verborgen) huishoudelijk geweld door die boze supporters. Gefrustreerde hooligans die hun boosheid en teleurstelling thuis moesten afreageren. Op vrouw en kinderen. “Voetbal… een feest”, nietwaar?
Ook in Zuid-Afrika zijn ze op straat gekomen. Om te protesteren tegen de veroordeling voor corruptie van Jacob Zuma, voormalig president. Geen idee waarom ze daartegen menen te moeten protesteren. De man was zo corrupt als maar kan zijn, en het is een goede zaak dat die daar eindelijk voor veroordeeld wordt. Al zit corruptie blijkbaar al sedert jaar en dag ingebakken in het Zuid-Afrikaanse establishment. Na Nelson Mandela is er geen enkele deugdelijke (zwarte) president meer geweest, en corruptie behoort er ondertussen, net als in vele andere Afrikaanse landen, tot de nationale cultuur vermoed ik. Het is dus enigszins twijfelachtig of het land er nu zó veel beter aan toe is dan toen het nog door de “boeren” geregeerd werd…
Misschien moeten ze het een volgende keer toch maar gewoon weer over corona hebben in het nieuws? Want dit was zonder meer degoutant. Dat mensen tot zoiets in staat zijn, is werkelijk beschamend. Ik kan me niet voorstellen dat er een diersoort bestaat die dieper gezonken is dan de mens!
Reacties
Een reactie posten