Voor de Happy Few

11 juli 2021: ik moet eerlijk toegeven dat ik zowat van mijn stoel gedonderd ben. Niet omwille van de bevlogen toespraken of straffe quotes van onze gedistingeerde politici ter gelegenheid van de Vlaamse feestdag. Maar wél bij het lezen van het artikel op VRT-NWS over de eerste commerciële (toeristische) ruimtevlucht. De journalist citeert daarbij ene Chris Burggraeve, een Belgische “marketeer”: “Ook Burggraeve is ervan overtuigd dat toeristische ruimtereizen in de toekomst helemaal ingeburgerd zullen geraken. “

Dat de heer Burggraeve hierbij het woord “ingeburgerd” gebruikt, is behoorlijk gedurfd en zelfs provocerend. Toeristische ruimtereizen zullen nooit ofte nimmer “ingeburgerd” zijn. Ze zullen altijd alléén voorbehouden zijn aan de “happy few”: de mannen/vrouwen met véél te veel geld. Zoals de heer Burggraeve zelf, blijkbaar. Want hij heeft al een plaatsje gereserveerd, en zijn voorschot is al betaald.

Op deze memorabele 11 juli was de eer voor de allereerste toeristische “ruimtevlucht” weggekaapt door Richard Branson, eigenaar van Virgin Airways en van Virgin Galactic. Hiermee heeft hij zijn concurrent Jeff Bezos van Amazon nog nipt de loef afgestoken, want die had zijn eerste “ruimtereis” gepland op de symbolische datum van 20 juli. (20 juli 1969 is de datum van de allereerste maanlanding. Vandaar.)

“Ruimtevlucht” is trouwens een gevleid eufemisme, want het ging om een testvlucht van de “VSS Unity”. Die zou niet hoger reiken dan ongeveer 90 kilometer boven het aardoppervlak, dat is dus net aan de rand van onze dampkring. De hele trip heeft ook maar 90 minuten geduurd (waarvan de “raket” om te beginnen al 50 minuten op de rug van een transporttoestel vervoerd werd). Maar later zouden echte “toeristische” uitstapjes mogelijk worden. Daarvoor zijn ondertussen al zo’n 650 ticketjes verkocht. Kostprijs per ticket: 250.000 dollar. En dat dus voor anderhalf uur entertainment. Wie had het over “helemaal ingeburgerd”?

Richard Branson is trouwens zélf mee gevlogen met deze eerste testvlucht. Samen met enkele van zijn naaste medewerkers. (Als dit faliekant was afgelopen, was Virgin totaal onthoofd geweest.) Ook Jeff Bezos heeft zélf mee gevlogen met zijn “New Shepard”, de ruimtecabine van zijn hobby-firma Blue Galactic. Die capsule is tot ongeveer 100 km hoogte recht omhoog geschoten, en is dan aan parachutes terug naar de Aarde “gevallen”. Veel stelt ook dit niet voor, en de term “ruimtereis” is wel erg ver gezocht. Het hele gebeuren heeft trouwens amper 10 minuten geduurd. Maar het prijskaartje mag er wél zijn: het enige vrije overblijvende plaatsje in de module was in een veiling verkocht aan de hoogste bieder, en die had er naar verluid 2,8 miljoen dollar voor over. Geen paniek echter: voor de volgende vluchten zal een ticketje maar 200.000 dollar kosten.

En als we het toch over geldverkwisting en walgelijke rijkdom hebben, kan Elon Musk uiteraard ook niet onvermeld blijven. Op 15 september staat een eerste toeristisch tripje van SpaceX gepland. Dat lijkt dan wel al iets méér op een “ruimtereis”: het tuig zou gedurende een paar dagen enkele rondjes rond de aarde maken, op 450 kilometer hoogte. En voor 2023 staat al een tripje naar de maan op de agenda met een raket van SpaceX. Aan boord een Japanse miljardair, Yusaka Maezawa, met enkele genodigden. (Ik heb het daar al eens over gehad, op 23 januari 2020.)

Helemaal té gek is het aanbod van de firma “Axiom Space”. Dat is een heus “reisbureau”, maar dan voor ruimtereizen. Je kan daar nu al een plaatsje boeken voor een achtdaagse trip naar het ISS, begin volgend jaar. Een soort “achtdaagse cruise” als het ware.

Ja hoor: ruimtereizen raken stilaan helemaal “ingeburgerd”. Maar dan gaat het wel over speciale “burgers”. Excentriekelingen die geld te veel hebben en niet op het idee gekomen zijn om daar dan ook iets nuttigs en zinvols mee te doen. Ik heb zo een vermoeden dat wie moet rondkomen met een uitkering of een klein pensioentje niet direct in aanmerking zal komen.

Misschien zou iemand toch eens aan de heren Branson en Musk en Bezos moeten uitleggen dat er écht wel andere projecten bestaan waar ze hun miljarden zouden kunnen aan besteden? Of dat zij misschien alvast hun personeel wat beter en eerlijker zouden kunnen betalen? (Ik vermoed dat die dat méér zouden appreciëren dan een dankwoordje…)