Langetermijnvisie

Engie-Electrabel is, zoals verwacht, in beroep gegaan tegen de weigering van een vergunning voor hun nieuwe gascentrale in Vlaams-Brabant. Onze Groene energieminister is er van overtuigd dat haar Vlaamse collega, milieuminister Zuhal Demir, het gezond verstand zal laten spreken en uiteindelijk tóch een vergunning zal leveren voor gascentrales op Vlaams grondgebied. Want voor minister Tinne Van der Straeten is er eigenlijk geen discussie mogelijk: de kerncentrales moeten dicht. Punt. Dat is voor haar een “no brainer”, een vanzelfsprekendheid. Want die kerncentrales, die zadelen ons op met radioactief afval waar we binnen 100 jaar nog altijd niet vanaf zijn. Iedereen met een beetje gezond verstand kan dus niet anders dan vóór de kernuitstap zijn. Meent de minister.

Onze minister heeft duidelijk een langetermijnvisie: ze wil nu al maatregelen nemen voor het leefmilieu binnen 100 of 200 jaar. Al zie ik het probleem eigenlijk niet echt. Het “nucleair afval” waar de minister naar verwijst, bestaat voor 82% uit “laagactief” materiaal, waarvoor geen speciale afvalverwerking nodig is. Slechts 5% van het afval van de kerncentrales is “hoogactief” en dus “gevaarlijk”. Dat afval wordt in speciale containers bewaard, mogelijks voor honderd jaar of meer, zodat het op geen enkele manier in contact komt met de omgeving. Dat is de taak van het NIRAS (Nationale Instelling voor Radioactief Afval en verrijkte Splijtstoffen). Zij zorgen ervoor dat het risicovolle deel van het nucleair afval veilig en op lange termijn kan bewaard worden. In tegenstelling met wat de groene minister insinueert, hebben we daar op geen enkele manier last van, en het probleem lost zich na die honderd jaar zelf op. Het argument van de Groene tegenstanders is natuurlijk dat daar altijd wel iets mis zou kunnen lopen, bij die bewaring. En dat we dan mogelijk zouden kunnen blootgesteld worden aan de levensgevaarlijke straling van dat hoogactief afval. Dat klopt natuurlijk wel. Maar dat risico is even groot of klein als het risico dat, bijvoorbeeld, onze Aarde met een reusachtige asteroïde zou botsen. Moeten we daar ons beleid op afstemmen en moeten we daar onze beslissingen door laten leiden?

Hoe dan ook: ik heb slecht nieuws voor onze Groene minister. Het lijkt er meer en meer op dat we ons om de toestand van het milieu binnen 100 à 200 jaar totaal geen zorgen hoeven te maken. Om de simpele reden dat er binnen 100 à 200 jaar misschien voor de mens geen toekomst meer zal zijn. Volgens het meest recente klimaatrapport van de Verenigde Naties gaat het met de “klimaatopwarming” zwaar de verkeerde kant op: het gaat veel sneller dan verwacht, en de impact zou veel heviger zijn dan tot nu toe werd aangenomen. Volgens de Secretaris-Generaal van de VN is het “code rood voor de mensheid”: “Dit rapport moet het einde betekenen van fossiele brandstoffen en steenkool, voor ze onze planeet vernietigen.” En federaal Klimaatminister Zakia Khattabi (van Ecolo, nota bene), zegt: “We hebben echt geen tijd meer te verliezen.”

Als we verder doen zoals we nu bezig zijn, dan zullen de gevolgen catastrofaal zijn: drinkwatertekort, mislukte oogsten, tropische ziektes die zich over de hele wereld kunnen verspreiden, kustgebieden of zelfs volledige eilanden die onder water komen te staan. We hebben daar nu trouwens al een voorsmaakje van: nooit eerder geziene overstromingen in sommige gebieden, nooit eerder meegemaakte bosbranden elders.

Er is maar één manier om aan het ergste te ontsnappen. En dat is een onmiddellijke en totale stop van het verbranden van fossiele brandstoffen voor onze energie- en elektriciteitsproductie. Alléén op die manier kan de CO2-uitstoot tijdig voldoende beperkt worden. Uiteraard is minister Zuhal Demir er als de kippen bij om daar fijntjes op te wijzen: “Om de uitstoot terug te dringen moeten we resoluut weg van fossiele brandstoffen en de keuze maken voor energievormen zonder of met slechts beperkte CO₂-uitstoot.”

Hoe je het ook draait of keert, die nieuwe gascentrales die er zouden moeten komen op initiatief van de Groene partijen, gaan inderdaad volkomen in tegen de aanbevelingen om de klimaatverandering te kunnen vertragen eer het te laat is. Ze negeren daarbij flagrant de alarmerende aanbevelingen van een internationale groep klimaatexperten. Begrijpe wie begrijpen kan…

Ik vrees dus dat we ons niet al te veel zorgen hoeven te maken over dat nucleair afval dat er nog honderd jaar of langer zal liggen, aangezien we binnen enkele jaren al ten onder zullen gaan aan de gevolgen van een onleefbaar klimaat.