Vakantiebudget

We zitten midden in de grote vakantie. Veel mensen willen eindelijk eens op reis kunnen vertrekken. Vorig jaar was dat al in het water gevallen door de corona-perikelen, en tot nu toe is er ook in 2021 nog niet veel mogelijk geweest om ontspanning te zoeken. Maar het zijn voor veel mensen moeilijke tijden geweest: tijdelijke werkloosheid heeft er bij veel budgetten zwaar in gehakt. En dan is een luxueuze vakantie en/of een verre reis allesbehalve vanzelfsprekend.

En zie, daar komt mijn vriendin, “mevrouw Leemans” met de oplossing: een lening. Een lening om je vakantie te kunnen betalen. Het spijt me voor mevrouw Leemans, maar die reclame zou simpelweg verboden moeten worden.

Dat mensen moeten lenen voor (soms dure) noodzakelijke aankopen, zoals een wasmachine of zelfs een auto, tot daar aan toe. Ik ben furieus tegenstander van om het even welke lening, omdat ik het principe hanteer dat je nooit geld mag uitgeven dat je niet hebt. Maar ik begrijp best dat niet iedereen de mogelijkheid heeft om voldoende geld opzij te zetten voor een geplande grote en noodzakelijke aankoop. Er zijn, jammer genoeg, véél mensen die het einde van de maand amper, of zelfs niet, halen met hun wedde of andere vergoeding of tegemoetkoming. En je kan die mensen moeilijk verplichten om het dan maar zonder wasmachine te redden. Om maar iets te noemen. Maar lenen voor een luxeproduct? Of voor een vakantie? Dat is er écht wel over! Als het financieel niet lukt om naar Portugal of Spanje of Italië op reis te gaan, dan ga je toch gewoon niet? Het is niet bepaald een basisbehoefte. In mijn jeugd hadden wij thuis ook niet de middelen voor een “echte” vakantie. “So what?” Dan bleven we gewoon in België, toch?

Nee, ik vind die reclame van mijn vriendin gewoon niet kunnen. Men verlokt de mensen naar een aankoop die ze niet nodig hebben en die ze zich eigenlijk niet kunnen veroorloven, en men vertelt er niet bij dat het krediet elke maand zwaar op het gezinsbudget zal wegen. Terwijl het veelal gaat om mensen van wie het budget sowieso al niet of nauwelijks voldoende is. Heel dikwijls is het bovendien niet het enige krediet dat moet afbetaald worden. Waardoor de mensen in een uitzichtloze situatie terecht komen van onbetaalde kredieten en oplopende schulden, en verplichte afbetalingsplannen. Allemaal omdat mevrouw Leemans beweert dat ook jij mits een passend (en "goedkoop") krediet naar het zonnige Zuiden op vakantie kan vertrekken.

Wij hadden geen platenspeler thuis, toen ik nog klein was. Maar met het vorderen van de tienerjaren wou ik ook wel platen kunnen kopen en kunnen afspelen. En toen heb ik er zélf één gekocht: een heel simpel modelleke met twee kleine boxen. Ik heb die gekocht bij een postorderbedrijf, op afbetaling. Dat kon met het beetje “zakgeld” dat wij kregen omdat we in de zomer een vakantiejob deden in de fabriek waar ons vader werkte. Ik herinner me niet meer hoeveel het ding gekost heeft, of hoeveel ik elke maand moest afbetalen, maar ik weet wél nog dat ik uiteindelijk dubbel zo veel heb betaald als wat het toestel kostte. En toen heb ik besloten: “Nooit meer!” Nooit zou ik me nog laten verleiden tot een aankoop op afbetaling of tot een lening om iets te kunnen kopen. (Afgezien dan van ons huis.)

Hoe je het ook draait of keert: een krediet of een lening op afbetaling is gewoon een toegelaten vorm van diefstal. En het is niet zoals bij Robin Hood dat er gestolen wordt van de rijken om aan de armen te kunnen geven. Nee, in heel veel gevallen zijn het de armen die bestolen worden, de mensen die het niet breed hebben, de mensen die elke maand moeten vechten om het hoofd boven water te houden.

“Lenen bij een vriendin” voor een mooie vakantie… Ik voel me boos worden elke keer als ik die reclame hoor!