Vijfhonderd Miljoen

Vervolg…

Secretaris-Generaal Guterres van de Verenigde Naties (VN) heeft een donorconferentie georganiseerd om fondsen in te zamelen voor de noodlijdende bevolking in Afghanistan. Volgens de Verenigde Naties zou bijna 93% van de Afghaanse bevolking in schrijnende armoede leven. De helft van de bevolking is helemaal afhankelijk van humanitaire hulp om te overleven, en zowat 1 miljoen kinderen dreigen in de komende winter van honger om te komen. Er is dan ook, nog dit jaar, minstens 500 miljoen euro nodig, meent de VN.

Volgens de heer Guterres is het de plicht van het rijke Westen om die noodhulp in te zamelen. Hij heeft wel een punt, natuurlijk, maar het maakt er het hele verhaal niet minder cynisch om. Dat de situatie in Afghanistan zó dramatisch is, is voor een heel groot deel de schuld van het Westen. Het zijn Westerse, vooral Amerikaanse, soldaten die daar al 20 jaar oorlog gevoerd hebben. Het zijn Westerse vliegtuigen die daar hele dorpen en steden plat gebombardeerd hebben. Het is het Westen dat daar een corrupte regering op de been gebracht heeft, die er op het einde vanonder gemuisd is met een groot deel van de staatskas. Het is ook het Westen geweest dat de Taliban oorspronkelijk van wapens heeft voorzien om er terreur te zaaien. Dat is trouwens ondertussen een klassiek scenario geworden: eerst wordt een land totaal verwoest in een nietsontziende oorlog, en daarna zamelt men de middelen in voor de heropbouw. Het zou een sarcastische grap kunnen zijn, ware het niet dat het een pijnlijke realiteit is.

Er zou naar aanleiding van die conferentie in totaal al zo’n 1 miljard dollar beloofd zijn. Hoeveel daarvan ook werkelijk zal vrij gemaakt worden en aan Afghanistan zal gegeven worden, is nog maar de vraag. Dergelijke donorconferenties zijn meestal hypocriete shows waarbij de rijke landen ferme beloftes maken die nooit ingelost worden.

Maar los daarvan: bij wie zal dat geld terecht komen? Officiële noodhulp wordt meestal uitgekeerd via de regering of administratie van een land. In het geval van Afghanistan zijn dat dus de Taliban. Wat het hele gebeuren een bijna absurde klank geeft. We weten, iederéén weet, dat het grootste deel van noodhulp zelden de bevolking bereikt die de hulp echt nodig heeft, maar wel gewoon blijft plakken aan de handen van de machthebbers. Dat zal hier niet anders zijn. Waarom zou het ook? Wat dus eigenlijk impliceert dat deze donorconferentie vooral subsidies zal verzamelen voor de Taliban. De gevreesde en gehate terroristen tegen wie we 20 jaar lang gevochten hebben in een vergeefse poging om hen uit te schakelen.

Ze zijn nu wel aan de macht, en dus moeten (?) we het met hen stellen. Maar we vertrouwen hen totaal niet. En we vinden dat ze écht niet goed bezig zijn. Er zouden, volgens de tegenstanders, maar 100 vrouwelijke journalisten meer overblijven terwijl dat er voorheen wel 700 waren. De vrouwen zouden, volgens de tegenstanders, opnieuw verplicht worden een boerka te dragen als ze buiten komen. Enzovoort… En, ergst van al: er is geen enkele vrouw opgenomen in de voorlopige regering. Blijkbaar zijn we al vergeten dat zelfs bij ons in België pas in 1965 voor het eerst een vrouw als minister benoemd werd, dat is méér dan 130 jaar na de onafhankelijkheid.

Om kort te gaan: de Westerse landen willen fondsen inzamelen voor de heropbouw van een land dat ze grotendeels zélf kapot gemaakt hebben, en ze willen die fondsen bezorgen aan diegene die ze tevergeefs bestreden hebben en die ze nog altijd niet vertrouwen.

Wie hier enige logica in kan ontdekken, die mag mij contacteren…