Blaarmeersen

Ik ben oud aan het worden, dat kan niet anders. Ik ben oud aan het worden, want ik begin veelvuldig te klagen over “de jeugd van vandaag”. Ik herinner me nog hoe ons vader ook furieus tekeer kon gaan over de “jonge gasten van tegenwoordig”, toen hij al wat ouder en onverzoenlijker werd. Ik merk bij mezelf dat ik ook die neiging krijg.

Zo ook, nog maar eens, bij het bericht over de ongeregeldheden en vechtpartijen in de Gentse Blaarmeersen.

Het was begin juni, op de allereerste dag van de grootschalige versoepelingen, het fameuze “Zomerplan”. Voor de allereerste keer sinds lang konden de mensen nog eens verpozen op de stranden van de zwemvijver in het grote domein. Families met kinderen konden er na lange tijd weer komen genieten: van de zon, van de buitenlucht, van elkaar.

Maar helaas… Een bende jongeren uit het Brusselse was op het idee gekomen dat dit een ideale gelegenheid was om amok te komen maken. En na consumptie van de nodige hoeveelheid alcohol zijn ze ruzie beginnen zoeken met de aanwezige redders en toezichters, zijn ze de onschuldige families met kinderen gaan lastig vallen, en zijn ze onderling aan het vechten geslagen. Gedaan met de rust, gedaan met de kalmte, gedaan met het genieten. En nee, dit was niet het eerste incident met die hooligans. Na gelijkaardige problemen vorig jaar was de toegang naar het domein al beperkt voor mensen van buiten de provincie Oost-Vlaanderen: de toegang kost dan 1 euro, en er moest vooraf gereserveerd worden. Maar die jeugdbendes hadden blijkbaar onofficiële toegangspunten ontdekt, of zich een weg gebaand door de omheiningen. Overduidelijk met maar één bedoeling. Ook in andere domeinen, zwembaden en recreatieparken hadden ze trouwens eerder al toegeslagen. En herinner u de incidenten de vorige zomer in Blankenberge.

Waarom doen ze dat, die jongeren? Wat bezielt hen?

Ik weet het wel: het zijn vermoedelijk jongeren die maandenlang in een Brussels appartementje opgesloten hadden gezeten, omwille van de corona-maatregelen. Ze konden nergens heen, ze hadden niets om handen en verveelden zich, ze waren gefrustreerd en boos omdat ze geen toekomstvooruitzichten hebben. En dus moesten ze zich kunnen ontspannen, moesten ze zich kunnen afreageren. Het was dan ook hun schuld niet, hee. Het was de schuld van “de anderen”, van “de maatschappij”.

Het zou kunnen, en het zal ook wel zo zijn. Maar is dat een excuus om te gaan vechten? Is dat een excuus om amok te maken? Is dat een excuus om onschuldige mensen lastig te vallen? Is dat een excuus om zo tekeer te gaan? Niet dus. Er is geen enkel excuus voor dat soort gedrag. Dat is noch min noch meer het toppunt van egoïsme, van macho gedrag en van arrogante “ongenaakbaarheid”.

Eén van de maatregelen die de Gentse politie daarna voorzien had, omvatte het opvangen van de treinreizigers die uit Brussel komen en die vanuit Gent Sint-Pieters naar de Blaarmeersen wilden trekken. De regering had namelijk het plan opgevat om een “zwarte lijst” aan te leggen van dat soort amokmakers, die er een pervers plezier in scheppen om in de recreatiedomeinen ruzie te zoeken en vechtpartijen uit te lokken. En de politie zou dan ook kunnen nagaan of de jongeren die naar de Blaarmeersen op weg wilden gaan, wel degelijk vooraf gereserveerd hadden.

Maar zie… Vanuit de linkse politiek-correcte hoek kwam er al onmiddellijk tegenkanting. Met het argument dat men niet mag “stigmatiseren”, en dat men “niet repressief” mag optreden tegen deze ontspoorde jongeren van allochtone afkomst, willen de groen-linkse partijen dit liever met de mantel der liefde bedekken. En dus zou de groene Gentse Schepen voor Jeugd de Gentse politie aangespoord hebben om niet op te treden tegen die ongewenste bezoekers.

Ik weet het wel. We mogen niet generaliseren. Er zijn ongetwijfeld ook veel Brusselse jongeren die zich wél gedragen. En jawel: er zijn verzachtende omstandigheden. Maar betekent dat dan automatisch dat die ontspoorde jongeren zich alles mogen permitteren? Ten koste van de vele gezinnen met kinderen die het slachtoffer zijn van hun agressie. U en ik zouden er ook niet mee wegkomen als we andere mensen lastig vallen en vechtpartijen uitlokken omdat we ons gefrustreerd voelen. Toch?