Geweld

 Vervolg op “Blaarmeersen”

Zou het toeval zijn dat er de voorbije weken zó veel berichten in de media verschenen zijn over geweld tussen en door jongeren? Minderjarige jongeren dikwijls. Jongeren van allochtone afkomst meestal, al is het politiek niet correct om dat te vermelden.

Er was de dodelijke steekpartij op een verjaardagsfeestje in Oostkamp, met een minderjarig slachtoffer. En niet eens zo veel later was er opnieuw een steekpartij met fatale afloop in Hemiksem; alweer met een minderjarig slachtoffer. En er was de compleet uit de hand gelopen vechtpartij op een trein in Sint-Niklaas, ook al met minderjarigen.

En er zijn de recente gevallen van georganiseerd geweld tegen de politie. In de Gentse Overpoortstraat, waar een honderdtal jongeren zich verzameld hadden voor een gevecht in regel. Of in het Brusselse, waar een aantal agenten het ziekenhuis in geslagen werden. Maar ook/zelfs de brandweer is het slachtoffer van jongerenbendes, zoals onlangs in Neder-over-Heembeek waar de jongeren vuilnisbakken in brand gestoken hadden om de brandweer te lokken, om hen daarna met stenen te bekogelen.

Het lijken geheel verschillende fenomenen: jongeren die onder elkaar beginnen vechten, met extreem geweld, en aan de andere kant de jongerenbendes die de politie of brandweer of hulpverleners aanvallen. Maar vermoedelijk hebben de beide fenomenen een zelfde onderliggende oorzaak: het gaat om jongeren die totaal losgeslagen zijn, die geen gezag meer (er)kennen. Jongeren die met zichzelf geen blijf meer weten, die de wereld om hen heen als een vijandige en onrechtvaardige plek zien. Het gaat om jongeren bij wie de wereld louter en alléén om henzelf draait. En iedereen die hen tekort doet of door wie ze zich tekort gedaan voelen, is een vijand en een doelwit van hun frustraties en boosheid.

“Het is de schuld van de maatschappij” zal u zeggen. De moderne maatschappij die veel te veel mensen uitsluit. Een harde samenleving waarin al te veel jongeren geen kansen meer krijgen en geen toekomst meer zien. Het zou kunnen. Al is het evengoed de schuld van hun opvoeders, de ouders en de school, die veel te tolerant en te laks zijn geweest in de opvoeding van de kinderen. En het is toch, hoe je het ook bekijkt, de schuld van die jongeren zélf. Er is niets wat al dat geweld en die agressie kan rechtvaardigen. Er is geen enkel excuus voor moord. Er is geen enkele reden te bedenken om hulpverleners aan te vallen. Wie dat tóch doet, doet dat wetens en willens. Die moet daar dan ook de verantwoordelijkheid voor willen opnemen, en erkennen dat er een straf volgt.

Jammer genoeg is het in onze politiek-correcte samenleving niet gepast om die jongeren streng aan te pakken. Want ze moeten “een tweede kans krijgen” en we moeten “begrip tonen”. En dus krijgen die jongeren een enkelband en kunnen ze zonder al te veel problemen verder doen zoals ze bezig waren. Ondanks de stoere taal van sommige van onze ministers.

Valt dit nog te remediëren? Ik vrees er een beetje voor. Een volledige generatie jongeren, tussen 15 en 25 jaar oud, is verpest. Door de tolerantie en naïeve ingesteldheid van de opvoeders van die jongeren. Het enige wat nog kan helpen, is streng optreden, en duidelijk maken dat er grenzen zijn die die jongeren niet mogen overschrijden. Een les die ze eigenlijk als kind hadden moeten geleerd hebben.

Laat ons hopen dat de komende generatie, de jonge kinderen van nu, wél een opvoeding krijgen waarbij ze leren dat er grenzen zijn, en dat hun vrijheid niet oneindig is. Dat veronderstelt natuurlijk ook dat de jonge ouders van nu weer meer tijd kunnen en willen maken voor hun kinderen, en minder (moeten) investeren in hun carrière en hun sociale netwerken…

Wordt vervolgd…