Westerse Waarden

Het rommelt al langer tussen de West-Europese lidstaten van de Europese Unie en een aantal Oost-Europese lidstaten zoals Polen of Hongarije.

Het dispuut gaat dan bijvoorbeeld over de inperking van de persvrijheid, het ondermijnen van de scheiding der machten, het gebrek aan gastvrijheid voor migranten en vluchtelingen, of het beknotten van mensenrechten. De discussies tonen dat niet alle Europese landen gelijk zijn, en dat er vooral (nog altijd) grote verschillen zijn tussen de Westerse landen en de landen die tot het vroegere Oostblok behoorden.

Een recente ruzie had te maken met een nieuwe wet in Hongarije waarbij het verboden wordt om in het bijzijn van kinderen te spreken over homo’s, transgenders en andersoortige groepen uit de LGBTQ+ gemeenschap. En ook om daar afbeeldingen of films van te laten zien waar dat ook voor kinderen zichtbaar zou zijn. In de praktijk betekent dat dus dat er in de school niet meer over dat onderwerp mag gesproken worden, dat films waarin lesbische of homo-scènes voorkomen niet meer mogen getoond worden vóór middernacht, dat reclameaffiches met twee liefhebbende mensen van hetzelfde geslacht uit het straatbeeld moeten verdwijnen, dat publieke evenementen georganiseerd door de LGBTQ+ gemeenschap verboden worden, enzovoort. Door de homo-gemeenschap, én door de organisaties die opkomen voor gelijke rechten voor man en vrouw en transgenders en “non binaire” mensen, wordt dit gezien als een aanval op de LGBTQ-gemeenschap, en als discriminatie op basis van seksuele voorkeur. De Europese staats- en regeringsleiders hebben de Hongaarse premier Viktor Orban daarvoor zwaar op de vingers getikt en ze hebben met sancties/straffen gedreigd.

De Hongaarse regering ontkent uiteraard in alle toonaarden dat dit een vorm van discriminatie zou zijn. Volgens Hongarije heeft de wet als enige bedoeling om de familiewaarden te vrijwaren en de kinderen te beschermen: “Dit is een vrij land en iedereen is vrij om te leven zoals hij of zij dat wil. Maar er moet bescherming zijn voor degenen die nog niet volwassenen zijn, die nog steeds kinderen zijn, onze kinderen.” De eerste versie van de wet had trouwens alléén als bedoeling pedofilie en kindermisbruik véél zwaarder te kunnen bestraffen. Maar de partij van Orban heeft daar enkele paragrafen tussen gesmokkeld die (propaganda voor) homoseksualiteit min of meer met pedofilie gelijk stellen. En dus worden de kinderen met deze versie van de wet niet alléén beter beschermd tegen pedofielen, ze worden ook beter “beschermd” tegen de gevaren van homoseksualiteit. Maar, benadrukken de Hongaren, daarmee wordt homoseksualiteit op zich niet verboden of veroordeeld. Homo’s en lesbiennes mogen doen wat ze willen, alléén niet als kinderen dat kunnen zien. Homo’s en lesbiennes worden, in principe, door die nieuwe wet ook niet gediscrimineerd: ze worden niet achtergesteld op de arbeidsmarkt, bijvoorbeeld. Maar ze mogen alléén niet publiek laten zien dat ze homo of lesbisch zijn, want het risico bestaat dat kinderen dat zouden zien.

Geef toe: de uitleg van de Hongaren is lichtjes bij de haren getrokken. Als homo’s en lesbiennes hun gevoelens voor elkaar niet meer mogen tonen zoals gemengde koppels dat wél mogen, als het onderwerp in de opvoeding van kinderen helemaal taboe is, dan worden ze wel degelijk gediscrimineerd. Daar moet niet flauw over gedaan worden.

De Hongaarse ambassadeur heeft dat ook impliciet toegegeven met de opmerking: “We moeten toch niet alle maatschappelijke veranderingen in het Westen volgen…” Volgens de ambassadeur wordt de LGBTQ-ideologie in onze streken sowieso véél te veel gepromoot.

En eigenlijk heeft de man hier wel een punt. Het punt is namelijk dat wij, in Noord- en West-Europa, heel progressieve standpunten hebben over mensenrechten, over seksualiteit, over solidariteit, over vrijheden, … Die standpunten en opvattingen zijn in de loop der jaren geëvolueerd tot wat ze nu zijn, maar ze waren niet altijd zoals nu. Tien of twintig jaar geleden dachten ook wij over veel dingen heel anders dan nu. Onze maatschappij is veranderd, en dus ook onze opvattingen en onze standpunten. Dat is prima in orde, maar dat betekent niet automatisch dat dit in andere delen van de wereld, of zelfs in andere delen van Europa, ook het geval zou zijn. Niet alle landen of gemeenschappen evolueren op dezelfde manier en op hetzelfde tempo. Daar is op zich niets mis mee. Maar onze regeringsleiders en onze politiek correcte sociologen beschouwen onze opvattingen als “de enige goede”. Ze beschouwen onze standpunten als “universele waarden”. En iedereen die niet diezelfde ideeën hanteert, is bijgevolg fout bezig en in overtreding tegen die “universele waarden”. Vandaar ook de voortdurende botsingen met bijvoorbeeld China, waar ze over één en ander nog totaal anders denken.

Ik zeg niet dat onze moderne opvattingen en ideeën fout zouden zijn, en het zal wel kloppen dat onze vooruitstrevende standpunten de meest correcte en mensvriendelijke zijn. Maar hebben wij daarom het recht om te beweren dat onze opvattingen “per definitie” universeel geldig zijn en door alle landen moeten overgenomen en gerespecteerd worden? Waar halen wij de arrogantie van “het eigen grote gelijk”? Zijn wij dan inderdaad zelf zó goed bezig dat we voor de hele wereld een lichtend voorbeeld zouden zijn? Ik durf daar toch aan te twijfelen. Denk maar aan de frequentie van verkrachtingen in onze streken. Of aan de vele gevallen van kindermishandeling en kindermisbruik. Of aan de schrijnende situatie van daklozen. Of aan de hoge graad van zelfdodingen in ons land.

Is dát het maatschappijbeeld dat wij aan de hele wereld willen opdringen? Ik denk het niet, hee.

En dus zouden we misschien wat minder hoog van de toren moeten blazen en niet de pretentie hebben om te beweren dat iedereen verplicht onze maatschappelijke waarden moet navolgen.