Het begint er meer en
meer naar uit te zien dat we allemaal op één of ander moment toch een keer “prijs” zullen hebben. Het Corona-virus
is aan een opmars bezig die nog nauwelijks te stoppen valt, en dat gebeurt
langs de meest slinkse wegen.
Bijvoorbeeld door een
corona-besmetting in de kinderopvang. Dat wordt aan de ouders gemeld, want de
crèche moet dicht, maar dan is het al te laat. Want de kindjes zijn ondertussen
misschien al besmet. En dus ook de ouders, en iedereen met wie die in contact
komen. En dus ook de grootouders bij wie het kindje ondertussen al opgevangen
werd. Enzovoort, enzoverder.
En nee, het maakt al lang
totaal niets meer uit of je al dan niet ingeënt bent. Twee keer, of drie keer.
Als het virus je op de nek valt, dan heb je prijs. Dat hebben ze onlangs zelfs
in het UZ Gent ondervonden, waar drie kwart van het gelegenheidskoor voor de
voorstelling van Antigone ziek
geworden is. Dat heeft ook “De Slimste
Mens”-presentator Erik Van Looy ondervonden. Of de voorzitter van de
Senaat. Enzovoort enzoverder.
Zouden we dan niet
eindelijk gaan stoppen met altijd naar de ongevaccineerden te wijzen? En te
declameren dat het hun plicht is om zich te laten inenten “om de anderen te beschermen”? Flauwekul, natuurlijk: het vaccin “beschermt” alléén diegene die ingeënt is
zélf, niemand anders. De verplichting tot vaccinatie van het zorgpersoneel
slaat dan ook nergens meer op. Het maakt totaal niets uit of je gevaccineerd
bent: als je met het virus in aanraking komt, dan raak je besmet en dan ben je
besmettelijk. Zo simpel is het.
En zouden onze leiders en
experten ook niet eens stoppen met ons wijs te maken dat we de laatste rechte
lijn ingaan, dat dit de laatste loodjes zijn, dat we “nog één zware winter voor de boeg hebben”? Dat verhaal horen we nu
al bijna het hele jaar, en het raakt stilaan behoorlijk afgezaagd. Elke keer
opnieuw krijgen we de boodschap dat we “nog
even” moeten doorbijten, en dat het daarna écht voorbij zal zijn. En elke
keer opnieuw blijkt dat enige tijd later al niet meer te kloppen. De beloofde “zomer van de vrijheid” is een fiasco
geworden, nu beloven ze ons dat we vanaf volgende lente verlost zullen zijn.
De pijnlijke waarheid is
dat het virus er is om te blijven. En dat we een manier zullen moeten vinden om
ermee te leren leven. Hoe dat “nieuwe
normaal” er precies zal uit zien, daar heb ik geen idee van. Ik hoop alléén
dat het toch een “warm” normaal zal
worden. Een normaal waarin nabijheid en “samenzijn”
weer zal kunnen, een normaal waarbij we elkaar weer zullen mogen ontmoeten en
omhelzen, een normaal waarbij iedereen weer écht vrij zal zijn om te gaan en te
staan waar hij/zij wil. Maar dat zal alléén kunnen als we daar allemaal samen aan willen werken, als we
allemaal samen dezelfde richting uit willen.
Dat zal alléén kunnen in
een “solidaire” samenleving.
Herinnert u zich nog het begin van de pandemie? Toen was “solidariteit” hét sleutelwoord. Die “solidariteit” heeft ondertussen plaats gemaakt voor polarisatie,
voor afwijzing, voor een “zij tegen wij”-mentaliteit.
Terwijl we allemaal, gevaccineerd of niet, potentieel slachtoffer én potentieel
verspreider zijn. We moeten er ons dan ook samen
doorheen vechten. Als mensen tegen elkaar opgezet worden, dan komen we er niet.
Dit is dus eigenlijk een
soort oproep om die fameuze “solidariteit”
terug te vinden. Dat is de enige manier om onze samenleving, die door deze
corona-crisis volledig overhoop gehaald werd, weer op te bouwen tot een
menselijke samenleving.
Reacties
Een reactie posten