Van 31 oktober tot 12
november vindt in Glasgow, Schotland, de 26ste “Klimaattop” van de Verenigde Naties plaats. En we hebben het
geweten: zelfs ”Corona” moest er even
voor wijken, en we worden overspoeld met allerlei (doem)berichten over het
klimaat.
Het pessimistische beeld
dat op, en ter gelegenheid van, die conferentie overal verspreid wordt, klopt
trouwens helemaal niet. Het is niet
zo dat onze Aarde bedreigd wordt en ten onder zal gaan als die conferentie
mislukt, als we niet drastisch ingrijpen. De natuur is immers sterker dan dat,
en overleeft sowieso onze stommiteiten. Wat misschien wél op het spel staat, is
het lot van de mensheid als we op die manier onze planeet blijven uitbuiten.
Jammer dus voor de klimaatactivisten, maar zij verkondigen de foute boodschap
met hun slogan “Save our Planet”.
Onze planeet zorgt wel voor zichzelf. Met of zonder de mens.
Uiteraard zijn ook de
klimaatactivisten in Glasgow aanwezig. En de “klimaatjongeren”. Om eveneens hun zeg te doen, en om de politici
onder druk te zetten.
Het is goed dat de
jongeren met het klimaat bezig zijn. (Ook al begrijpt de helft niet eens wat
het probleem nu precies is, en komen ze niet verder dan holle slogans.) Maar ik
vraag me toch af waar die jongeren de (financiële) middelen en de tijd halen om
naar zo’n conferentie te gaan? (Of zoals vorig jaar: om naar Zuid-Amerika te
varen…) Toen wij jong waren, hadden wij daar geen geld én geen tijd voor. En
onze kinderen hebben die mogelijkheid ook nooit gehad. Wij hadden geen fondsen
om naar Zuid-Amerika of naar Schotland te reizen en daar twee weken een
conferentie bij te wonen. Wij hadden niet de mogelijkheid om een “sabbat jaar” te nemen: het was studeren
of werken. Wat bij mij onmiddellijk het ambetante gevoel doet groeien dat die
afgereisde klimaatjongeren hoogstwaarschijnlijk behoren tot de welgestelde
elite. Ik zie geen kinderen uit een simpel arbeidersgezin een paar weken naar
Schotland trekken om er over het klimaat te debatteren. Zo’n uitstap is in elk
geval niet weggelegd voor kinderen wiens ouders zelfs geen laptop voor op
school kunnen kopen, of voor wie een schoolreis al geen evidentie is.
Hoe lovenswaardig hun
bedoelingen ook mogen zijn, ik heb het niet voor die klimaatjongeren. Hun “protest” klinkt teveel als een
luxe-hobby.
Ik krijg al helemaal een
afkeer als ze “sterallures” gaan
krijgen, of sterallures toebedeeld worden. Zoals Greta Thunberg: “Thunberg is
per trein aangekomen in het station van Glasgow, waar tientallen enthousiaste
aanhangers haar stonden op te wachten. Ze moest worden begeleid door agenten.”
Op het moment dat iemand de status van een popidool
krijgt, begin ik wantrouwig te worden. Want dan wordt de persoon belangrijker
dan de boodschap. Misschien is dat ook helemaal niet wat Greta Thunberg zélf wil: ze komt bij mij over als iemand die eerder
mensenschuw is en niet direct als iemand die in het centrum van de
belangstelling wil staan. Het zou best kunnen dat zij “Greta Superstar” geworden is tegen wil en dank. Wat overigens niet
kan gezegd worden van onze eigen aandachtzoekster Anuna De Wever, die geen gelegenheid laat voorbij gaan om in het
nieuws te komen. Ook al heeft ze eigenlijk niets te vertellen dat relevant is.
(Zoals wanneer ze trots uitpakt met een “intieme”
foto waarop ze haar vriendin kust… Alsof iemand daarop zit te wachten?)
Ons land zal op de
conferentie helaas niet echt een goed figuur slaan. Al was het maar omdat wij
met onze geplande gascentrales de beoogde CO2-vermindering tegen 2030 nooit
zullen kunnen halen.
(Net bij het begin van
die klimaattop kon onze Groene Energieminster ons wel triomfantelijk meedelen
dat de subsidies voor de eerste twee gascentrales goedgekeurd zijn. Een bedrag
van 1,2 miljard euro, gespreid over 15 jaar. Om de verliezen van die
onrendabele centrales te dekken. Dat is dus 1,2 miljard euro die wij allemaal
samen in de komende 15 jaar via onze elektriciteitsrekening zullen mogen bij
betalen. Zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb…)
Maar het is waar: niet
alléén de regeringen moeten actie ondernemen. Ook wijzelf moeten ons steentje
bijdragen. En daar heeft de Vlaamse regering een aantal voorstellen voor klaar.
Zoals een “renovatieverplichting”: wie een huis
koopt met een “slecht energielabel”
zal verplicht moeten renoveren om het “energielabel”
te verbeteren. Of het verbod om nog met aardgas te verwarmen: nieuwe huizen
moeten allemaal een warmtepomp hebben, die elektrisch aangedreven wordt. Of de
installatie van meer laadpalen, om de verkoop van elektrische auto’s te
stimuleren.
Het zal u ook wel al
duidelijk zijn dat die maatregelen vooral haalbaar zijn voor wie welgesteld is.
Wie elke maand moet vechten om de eindjes aan elkaar te knopen, die heeft niet
de middelen om op die manier “in het
klimaat te investeren”. Wie met veel moeite, en met een zware lening, een
huisje heeft kunnen kopen, die heeft niet de middelen om te renoveren en te
investeren in een warmtepomp of vloerisolatie of zonnepanelen. En die zal dus
beboet worden. Wie zich geen peperdure elektrische auto kan permitteren, die is
de pineut.
Het is net zoals die
klimaatconferentie zelf: het is vooral bestemd voor de bevoorrechte elite. De
rest mag langs de kant staan toekijken, en alles lijdzaam ondergaan. En dan
bekruipt mij toch de bedenking dat dit allemaal misschien toch vooral als
bedoeling heeft om de “commerce” te
laten draaien en de gewone mensen nog wat meer geld af te troggelen...
Reacties
Een reactie posten