Koukleum

Dat ik een hopeloze koukleum ben, dat is alom genoegzaam bekend. Als er een wereldrecord voor “koukleumen” zou georganiseerd worden, dan win ik met een straat voorsprong. Zonder enige twijfel.

Vooral mijn handen zijn, behalve dan in hartje zomer, zonder meer ijsklompen. Als er witte wijn of Cava of zoiets moet gekoeld worden, dan hebben wij geen ijsemmer nodig: ik houd de fles gewoon met de beide handen vast en alles blijft lekker koel en fris. Ik moet alleen zorgen dat ik de fles af en toe los laat, want anders bevriest de drank er binnenin. Als iemand in mijn buurt hevige koorts heeft, dan is mijn handoplegging voldoende om de lichaamstemperatuur tot minder dan 36° te laten zakken. Maar hoe groot de voordelen van mijn frisse handen ook zijn, het is voor mij écht geen pretje, het is een “vloek”. Als ik niet zelf stijf bevroren wil zijn tegen het einde van de dag, moet ik zowat de hele tijd ferm mijn handen over elkaar wrijven om ze toch enigszins op een redelijke temperatuur te krijgen.

Het zijn overigens niet alléén mijn handen die “ijs- en ijskoud” zijn. Ik heb het gewoon zélf constant koud. Ik loop zowat de hele dag te rillen. En anders zit ik tegen de radiator aan geplakt.

Jammer voor mij, maar dat valt de laatste tijd toch een beetje tegen. We moeten immers besparen op onze verwarmingskosten. Ook al verwarmen wij met “duurzame” elektriciteit, en is de prijs van “duurzame energie”, volgens Europees Commissaris Frans Timmermans, “de hele tijd laag gebleven”. Die laatste boodschap heeft hij jammer genoeg niet aan Engie/Electrabel doorgegeven. Daar zijn ze nog altijd van mening dat alle energie véél duurder geworden is. Duurzaam of niet. En dus rekenen ze dat driftig aan hun klanten door. Aan mij, onder andere.

Ik heb zopas mijn jaarlijkse afrekening van Engie ontvangen. Totale kost van de factuur: ongeveer 40% duurder dan een jaar geleden! Mijn nieuw voorschot: ook bijna 40% hoger dan de vorige maanden. Jaar na jaar heb ik, door erg zuinig te zijn met de verwarming, en dankzij de zonnepanelen, mijn voorschot (en mijn factuur) kunnen laten zakken, en nu zit ik in één klap weer op het niveau van vier jaar geleden ofzo.

En dat is dus allemaal de schuld van Corona! Zegt men. Wat een onbeschaamde leugen is, natuurlijk. Het is de schuld van de elektriciteits- en aardgasleveranciers die de kans schoon hebben gezien om ons woekerprijzen aan te rekenen en maximaal van de gelegenheid te profiteren. En het is de schuld van onze (duurbetaalde, maar verder totaal nutteloze) “regulatoren” (VREG en CREG), die dat soort gangsterpraktijken zouden, of hadden, moeten tegen gaan: het is hun job om in te gaan tegen onverantwoorde prijsstijgingen en tegen de uitbuiting van de consument. Maar ja: ze hebben andere dingen aan hun hoofd, niet? Ze zijn druk bezig met hun “capaciteitstarief” en het lobbyen voor de digitale meter.

Vergeleken met 2020 is de eenheidskostprijs voor mijn elektriciteit (exclusief nachttarief) gestegen van 4.26 cent naar 6.53 cent. Dat is een stijging met 54%. Maar die nieuwe eenheidsprijs is wel de “gemiddelde kostprijs” van mijn variabel contract gedurende de gehele facturatieperiode. De kostprijs naar het einde toe bedroeg meer dan 19 cent, wat bijna een verviervoudiging is tegenover een jaar eerder. Maar eerlijk is eerlijk: Engie/Electrabel is heus niet de enige die extravagante prijzen aanrekent. Ze doen het allemaal. Volgens de V-Test van de VREG komt mijn contract, met mijn verbruik, nog bij de “goedkopere” uit.

En het ligt ook niet alléén aan de leveranciers. Want de prijs van de elektriciteit zélf bedraagt amper 35% van mijn totale energiefactuur. Al de rest zijn taksen, toeslagen, vergoedingen, of hoe je het ook wil noemen. Want niet alléén de elektriciteit zélf is duurder geworden. Vreemd genoeg zijn ook de verschillende heffingen en toeslagen, bestemd voor de intercommunales en voor de Vlaamse en Federale regering, gestegen. (Ook door Corona, zeker?)

De pijnlijke conclusie van het verhaal is dat iedereen: de industrie, de energieleveranciers en -producenten, en ook de Staat, van de “corona-crisis” geprofiteerd heeft om alles veel duurder te maken en woekerwinsten te maken ten koste van de consumenten.

En dan maar in het parlement schijnheilig staan debatteren over de problemen van de mensen die hun energierekening niet meer kunnen betalen…