Het is een beetje
pijnlijk voor ons ego en voor onze pretentieuze eigendunk. Wij, mensen, denken de
meesters en “behoeders” van de natuur
te zijn (omdat wij nu eenmaal de hoogste trap van intelligentie bereikt zouden
hebben), maar als puntje bij paaltje komt, blijkt de natuur ons toch altijd te
slim af te zijn.
Dat blijkt bijvoorbeeld
uit het gedrag van de vele diersoorten van wie wij de leefgebieden afgepakt en
vernietigd hebben, of die wij systematisch proberen uit te moorden. Meer en
meer reageren die door zich dan maar in onze woongebieden te komen vestigen en
er zich ook ongegeneerd te laten gelden.
De steenmarters, bijvoorbeeld, die onze steden als hun natuurlijke
habitat zijn gaan beschouwen, en die zich op de wreedheid van de mens wreken
door de elektrische kabels van onze auto’s kapot te vreten. Of de bevers die in onze woonwijken zijn komen
leven en er onze beken afdammen om er een burcht te kunnen bouwen: als de
mensen de euvele moed hebben om een bres te maken in hun dam, omdat die te veel
overlast veroorzaakt, dan bouwen de bevers die dam in één nacht weer volledig
dicht. Of de wolven die de weg naar
Vlaanderen teruggevonden hebben: ze bijten onze schapen en koeien en herten
dood, en komen nu zelfs ongegeneerd onze tuinen binnen wandelen.
Dat is allemaal nog vrij
onschuldig, maar ook de grote roofdieren komen, op zoek naar voedsel, meer en
meer in onze woongebieden terecht en gaan zonder aarzelen de confrontatie met
de mens aan als ze honger hebben en een prooi zoeken. Er zijn al pijnlijke
verhalen bekend van poema’s in
Amerika die tot in de tuin waren doorgedrongen en daar kinderen hebben
aangevallen. Er zijn verhalen van tijgers
in Azië die in de dorpen vlak naast hun leefgebied op zoek gegaan zijn naar
voedsel en daarbij mensen hebben gedood. Er zijn de verhalen van ijsberen in het poolgebied die
binnengedrongen zijn in dorpjes in hun buurt, en die bij hun strooptochten
dodelijke slachtoffers hebben gemaakt. Heel dramatische en ongelukkige
voorvallen, maar wie zou het hen kwalijk durven nemen?
Een heel apart verhaal
gaat over de Afrikaanse olifanten.
Ondanks alle beschermingsmaatregelen en voorzorgen worden die nog altijd
bejaagd door stropers, die alléén op het ivoor van de slagtanden uit zijn.
Blijkbaar een erg lucratieve jacht, omdat er nog altijd een idiote vraag naar
ivoor bestaat. Om er “kunstvoorwerpen”
van te maken, of omwille van de vermeende geneeskrachtige werking ervan. De
Afrikaanse olifanten hebben daarop hun natuurlijke evolutie tien tot honderd
keer versneld, en ze hebben zich aangepast in een periode van twintig of dertig
jaar, terwijl dat normaal gezien een proces van honderden jaren is. De
olifanten van de nieuwe generatie hebben namelijk geen slagtanden meer. Zodat
ze door de stropers eindelijk met rust gelaten worden. Een ongezien staaltje
van een “overlevingsstrategie”!
En ja: denken we ook maar
aan het corona-virus.
Met al ons vernuft hebben
wij binnen de kortste keren een vaccin ontwikkeld dat ons tegen het virus moet
beschermen. We hebben dat vaccin onmiddellijk toegediend aan de bevolkingsgroep
die duidelijk in het vizier lag van het vervloekte virus: de oudjes in de
woonzorgcentra. En met succes: er stierven daarna bijna geen oudjes meer aan
Covid. Waarop het virus zich op de iets jongere leeftijdsgroep ging richten: de
65-plussers, die voorheen weinig last van het virus hadden gehad. Daarom werd
de vaccinatie inderhaast uitgebreid tot alle 65-plussers. En met succes: véél
minder 65-plussers werden ernstig ziek door Covid. Waarna het virus opnieuw een
andere doelgroep gezocht heeft: de 40-plussers, die voorheen nauwelijks
symptomen hadden gekregen. Ook die zijn ondertussen ingeënt. En ook alle
jongvolwassenen, die later opeens massaal in het ziekenhuis bleken te
arriveren. En daarna ook de jongeren vanaf twaalf jaar. Want de oorspronkelijke
vaststelling dat jongeren niet, of alléén bij héél hoge uitzondering, besmet
werden en symptomen ontwikkelden, werd door het vermaledijde virus ook al
onderuit gehaald. Tussendoor muteerde het virus ook nog eens tot een variant
die iedereen besmet, gevaccineerd of
niet. We blijven helaas achter de feiten aan lopen, want recent bleek de grote
meerderheid van de nieuwe besmettingen op te treden bij kinderen in de lagere
school. De enige groep die nog niet kan of mag gevaccineerd worden.
En het begint er nu zelfs
stilaan op te lijken dat het virus zich van ons vaccin ondertussen helemaal
niets meer aantrekt…
We kunnen het maar beter
erkennen: het virus is ons altijd een stap voor, wat we met al ons intellect
ook mogen verzinnen. Misschien is dát wel een boodschap van Moeder Natuur: laat
de natuur zijn gang gaan, en probeer niet tussen te komen want dat is toch
zinloos. Of, erger nog, het loopt faliekant af. Zie maar naar de tijgers en
ijsberen. Of de wolven…
Reacties
Een reactie posten