Het is ons allemaal al
wel eens overkomen, vermoed ik, zeker in onze kindertijd, dat we in ons leven
voor een totaal nieuwe en onbekende uitdaging komen te staan. Omdat het gebeuren
ons geheel onbekend is en we er nog geen enkele ervaring mee hebben, is het dan
meestal zoeken en tasten naar de juiste aanpak. Niemand weet hoe met zo’n
nieuwe uitdaging om te gaan, niemand kan instructies geven. Er is geen enkele
zekerheid of de ene dan wel de andere aanpak zal werken. En dus proberen we
maar iets. Iets dat zinvol en logisch lijkt. In de hoop dat we het goed hebben,
en dat onze handelwijze succesvol zal zijn.
Maar soms, dikwijls,
hebben we de verkeerde werkwijze gekozen, en slagen we er niet in om de
uitdaging het hoofd te bieden. En dan moeten we durven erkennen dat we fout
zaten. En dan moeten we iets anders proberen, of een andere opinie vragen.
Misschien heeft iemand wel een beter idee? En dan proberen we het op een andere
manier. Zo leren we ook, en zo ontdekken we nieuwe technieken en nieuwe ideeën.
Bij de strijd tegen de
Corona-pandemie lijkt men dat principe compleet te negeren. We zijn al twee
jaar tevergeefs dezelfde aanpak aan het proberen. We sukkelen al bijna twee
jaar van de ene “zachte” in een
andere “harde” lockdown. Van de ene
verstrenging in een volgende beperking. Van de ene sluiting in de andere
avondklok. Enzovoort. Maar ondertussen hebben we na de tweede golf al een derde én een vierde golf over ons heen gekregen.
Het werd alléén maar erger in plaats van beter. Ondanks alle maatregelen en
quarantaines en beperkingen sterven er (officieel) nog altijd dagelijks bijna
40 mensen als gevolg van Covid-19.
Nu doemt de “vijfde golf” voor ons op. De paniek
slaat toe. En hoe reageren de experten en de verantwoordelijken? Welke tactiek
stellen zij voor? Precies dezelfde die ze al twee jaar propageren. De aanpak
die we al twee jaar, geheel tevergeefs, voorgeschoteld krijgen.
Ik begrijp dat niet goed:
het moet toch stilaan voor iedereen duidelijk zijn dat die strategie gewoon
niet werkt? Je hoeft echt geen universitaire studies gedaan te hebben om te
zien dat dit onmogelijk de correcte aanpak kan zijn, want het heeft tot geen
enkel positief resultaat geleid, tot geen enkele verbetering.
Wordt het dan niet hoog
tijd om iets anders te proberen? Alléén een koppige ezel zal halsstarrig verder
proberen wat duidelijk zinloos is en geen enkel positief effect heeft!
Waarom zouden we nu eens,
eindelijk, het roer niet helemaal omgooien? En het virus gewoon zijn gang laten
gaan? We moeten heel zeker de meest kwetsbaren goed beschermen, dat is waar. Maar
voor de rest: laat ons gewoon weer helemaal vrij ons leven leiden. Massaal veel
mensen zullen besmet raken, inderdaad. Maar op een bepaald moment heeft
iedereen het virus bekampt, en dan stopt het vanzelf wel.
Of willen we echt voor de
rest van ons leven blijven sukkelen en prutsen, en onder de knoet van dat virus
verkommeren?
Het zou trouwens weleens
kunnen dat het virus voor ons zal beslissen.
Als de voorspellingen van
de experten kloppen, dan zal het aantal besmettingen met Omikron oplopen tot aantallen die we nooit eerder gekend hebben.
Ongeacht welke strenge maatregelen ons (nog maar eens) opgelegd worden. Als die sombere
vooruitzichten waarheid worden, dan zullen we binnen de kortste keren gewoon
allemaal besmet zijn. Sowieso. En misschien komen we dan toch ooit aan de zo fel
begeerde “groepsimmuniteit”? Waardoor
de pandemie vanzelf zal uitdoven.
Reacties
Een reactie posten