Prioriteiten

Hebt u er een idee van waar onze regering, ons parlement, onze justitie zich dezer dagen mee bezig houden? Waar zouden zij de voorbije maanden vooral hun tijd en energie in gestopt hebben? Wat zouden hun prioriteiten geweest zijn?

Het is wel zo dat er dikwijls ronkende verklaringen van ministers in de journaals te horen geweest zijn na een zoveelste ramp of een nieuw drama. Telkens met goede voornemens en de aankondiging van gepaste maatregelen. Maar is daar dan ook een vervolg op geweest?

De ramp die de mensen in Wallonië, vooral dan aan de oevers van de Vesder, overkomen is door die “waterbom” in de maand juli? We zijn nu al vier maanden verder, hoe is het ginder? Hoe is de hulpverlening en de wederopbouw gelopen? En de (financiële) steun van de overheid?

Helaas… Heel veel mensen wonen nog altijd in tijdelijke containers omdat hun eigen huis onbewoonbaar is of moet afgebroken worden. Heel veel mensen zitten nog altijd zonder verwarming en zonder elektriciteit. Heel veel mensen moeten nog altijd beroep doen op de voedselbedeling door vrijwilligers. Heel veel mensen moeten zelf maar zien hoe ze hun huis weer leefbaar kunnen maken. Heel veel mensen wachten nog altijd op financiële tegemoetkomingen om de geleden schade enigszins te vergoeden.

Kortom: er is van alle beloftes en aangekondigde steun bitter weinig in huis gekomen. Het gebied heeft nog altijd veel weg van een oorlogszone, en de mensen voelen zich zwaar in de steek gelaten.

De recente drama’s rond partner- en seksueel geweld? Onze minister van Justitie heeft een hele reeks maatregelen aangekondigd in de strijd tegen dat soort laffe agressie. Is er ondertussen al iets veranderd? Zijn vrouwen nu veilig(er) voor geweld door hun partner of op straat?

Helaas… We staan nog geen stap verder. En ondertussen voelt geen enkele jonge vrouw zich nog veilig in de Gentse studentenbuurt of in de Brusselse straten. En ondertussen blijven vrouwen thuis klappen krijgen, of erger.

De zinloze agressie tegen de politie en tegen de hulpdiensten, die we de voorbije maanden alsmaar vaker zien, bijvoorbeeld bij elke grote betoging? Ook daar zou onze Justitieminister paal en perk aan stellen. Er zou hard opgetreden worden, er zou een “zerotolerantie” gehanteerd worden, agressors zouden zonder pardon opgepakt en veroordeeld worden.

Helaas… Ook bij die laatste corona-betoging(en) zijn een aantal professionele relschoppers vreselijk tekeer gegaan tegen de politie. Er zijn een aantal “administratieve aanhoudingen” verricht (wat betekent dat die enkele uren later weer konden gaan), en er is 1 iemand gerechtelijk aangehouden. De “strenge straffen” blijken beperkt te blijven tot een enkelband, en dat is het. Er is niets veranderd en de politiemensen raken gefrustreerd.

Onze torenhoge energiefactuur dan? De regering zou maatregelen treffen om die voor de gezinnen te verlichten en een beetje draaglijker te maken.

Helaas… Afgezien van de verlenging van de bestaande regeling van het sociaal tarief voor de minstbedeelden, is ook dát bij woorden gebleven. Uw en mijn energiefactuur is geen cent lichter geworden, wel integendeel.

Hebben onze ministers en parlementairen dan die hele tijd zitten niksen? Met de vingers zitten draaien?

Nee hoor: ze zijn de voorbije weken en maanden echt wel héél druk bezig geweest. Met zware discussies en vele maatregelen. Maar al hun energie moest besteed worden aan de “échte problemen”, en voor futiliteiten als de schrijnende nood in de Waalse dorpen, of vrouwen die in mekaar geslagen werden, enzovoort, bleef dan ook geen tijd en energie over.

Ze moesten zich immers met de “corona-crisis” bezig houden En de belangrijkste aandachtspunten waren dan ook de vraag of en waar de “coronapas” verplicht moest worden, of het zorgpersoneel verplicht moest en kon worden om zich te laten inenten, wie eerst aan de beurt moest komen voor de “booster-prik”, enzovoort.

Het pleit voor een gedegen leiderschap, dat men zijn prioriteiten kent.

(Ter attentie van het OCAD: ik ben nog maar eens “averechts”…)