“Oorlog” is iets wat de meesten van ons alleen kennen van in de
films. Of van in de journaals. Het is hoe dan ook “ver van ons bed”. In Afghanistan, waar ze al 40 jaar oorlog kennen.
In Jemen, waar de bevolking al bijna 20 jaar onder oorlogsterreur lijdt. In
Syrië, waar een machtsgeile president zijn eigen bevolking laat bombarderen. In
Georgië, in Ethiopië. En in nog veel andere, veelal vergeten, oorden. We zien
de beelden op het nieuws. Af en toe, in elk geval, als Corona niet alle
aandacht opeist. Maar we voelen er ons totaal niet bij betrokken. We zijn er
nochtans wel degelijk bij betrokken, want veel van die oorlogen worden uitgevochten
met wapens die wij, de Westerse landen, geleverd hebben.
Zélf hebben we nooit een
oorlog meegemaakt. Gelukkig maar. Ik vermoed dat er niemand meer is die “de Groote Oorlog” gekend heeft. En ook
de Tweede Wereldoorlog is voor de
meesten van ons iets “van horen zeggen”.
Alléén de 85-plusses weten uit ondervinding wat dat precies betekent: “oorlog”.
Daar zou dus binnenkort
verandering in kunnen komen. Europa is méér dan 75 jaar van oorlogen gespaard
gebleven, maar het gevaar is reëel dat die periode van “vrede” binnenkort voorbij is.
“Het is
de schuld van Poetin!” zal u zeggen. En dat vind ik ook. Zijn machtshonger
is blijkbaar nog nauwelijks te stuiten, en die maakt hem blind voor de
argumenten van het gezond verstand. Hij hanteert voor zichzelf een heel eigen,
kromme, logica, die hem bijna onvermijdelijk naar een oorlog dwingt. In zijn
logica heeft hij alleen maar de veiligheid van Rusland op het oog. En daarom
kan hij niet tolereren dat een buurland lid zou worden van een “vijandige” alliantie. Omwille van die
veiligheid overweegt hij daarom dat land, Oekraïne,
binnen te vallen en in te lijven bij het Groot-Russische
Rijk. Dan zal Oekraïne per definitie inderdaad nooit lid van de NAVO
worden. Alléén creëert Poetin op die manier voor zichzelf een nieuw probleem.
Want dan grenst bijvoorbeeld Polen
aan zijn grondgebied, en Polen behoort wél tot die vijand. Om goed te zijn, en
volgens zijn eigen logica, zou hij dan ook Polen (en de andere NAVO-lidstaten
die aan Groot-Rusland grenzen) moeten binnen vallen. En dan zijn we vertrokken
voor een oorlog waar heel Europa in meegesleurd wordt.
Maar het zou al te
gemakkelijk zijn om de schuld alléén bij Poetin
te leggen. Om ruzie te kunnen maken, moet je nog altijd met twee zijn. Het
Westen zou ook anders kunnen reageren, natuurlijk. Bij voorbeeld door niet op
de provocaties in te gaan. Helaas zitten militaire bevelhebbers, of
staatsleiders in het algemeen, niet zo in elkaar. Het zijn allemaal, zonder
uitzondering, “alfa-mannetjes”. Hanen
in een kippenren. Stoerdoenerij zit in hun genen ingebakken. En dus gaan ze
gretig op de provocaties in, en reageren ze met even dreigende taal. En met de
opbouw van een legermacht aan de Westerse kant van de grens.
Waardoor we nu in de
situatie beland zijn dat er rond Oekraïne een gigantische legermacht verzameld
is. De Russen met honderdduizend soldaten en tanks en wat nog al, aan de
Oostelijke kant. De NAVO (zeg maar de Amerikanen) met een vloot
gevechtsvliegtuigen en andere zwaar tuig, aan de Westelijke kant. Dat het op
die manier tot een confrontatie zal komen, is onvermijdelijk. Op één of ander
moment wordt er aan één van de beide kanten iemand te nerveus en steekt,
misschien zelfs ongewild, de lont in het kruitvat. En dan zijn we vertrokken
zonder dat iemand de boel nog kan stoppen.
De kans dat wij nog eens
een oorlog zullen meemaken, van dichtbij, is in die 75 jaar nooit zo groot
geweest. En er is niets dat wij zelf kunnen doen om het te vermijden, want het
wordt allemaal boven ons hoofd beslist.
Er staan ons harde en
barre tijden te wachten, vrees ik. We kunnen alleen maar hopen dat er niet té
veel kapot gemaakt wordt, en dat er niet té veel levens verspild zullen worden.
Maar de wapenindustrie zal er in elk geval dan toch wel bij varen!
Reacties
Een reactie posten