Vervolg…
Ik kan me heel goed
voorstellen dat veel mensen het dikwijls totaal oneens zijn met wat ik in mijn
blog neerschrijf. Zéker als het over Corona gaat. En dat is okee voor mij. Niet
iedereen hoeft mij gelijk te geven. Ik heb helemaal niet de pretentie “de waarheid” in pacht te hebben.
Als ik de politici en de
media, die de vaccinatiecampagne verdedigen als zou dat “de enige weg uit de pandemie zijn”, vergelijk met de aanhangers van
Donald Trump die blijven volhouden dat Trump eigenlijk de verkiezingen in 2020
gewonnen heeft, dan kan ik me voorstellen dat velen eerder van het omgekeerde
overtuigd zijn. Velen zijn er zéker van dat het nét de tegenstanders van de
vaccins zijn die leugens verspreiden en fake-argumenten gebruiken om de vaccinatiecampagnes
te ondermijnen. Ik blijf bij mijn standpunt, maar ik moet accepteren dat iemand
anders er anders over denkt.
Die tegengestelde
standpunten zien we bijvoorbeeld ook bij de spanningen tussen Rusland en de
NAVO als het over Oekraïne gaat. Wij in het Westen vinden dat de Russen
ongegronde eisen stellen als ze willen dat Oekraïne nooit lid mag worden van de
NAVO, en dat hun perceptie van de relatie tussen Rusland en het Westers
bondgenootschap nog gebaseerd is op de achterhaalde ideeën van 60 of 70 jaar
geleden: de “Koude Oorlog”. Het
Westen is niet dé vijand voor Rusland, en Rusland is niet dé vijand voor
Europa. We hebben allemaal dezelfde vijand: het wereldwijd oprukkende
extremisme. Maar in Rusland zijn ze hoogstwaarschijnlijk overtuigd van hun gelijk,
en zien ze een mogelijke uitbreiding van de NAVO wél als een reële dreiging.
Het zou kunnen.
Waarmee ik eigenlijk wil
zeggen: “Er bestaat niet zoiets als ‘dé’
waarheid.” Ik heb “mijn waarheid”,
en een ander heeft “zijn/haar waarheid”.
Als ik “de waarheid” zou moeten definiëren, dan
zou ik zeggen: “De waarheid, dat is dát
wat je zelf met en hart en ziel gelooft. Datgene waar je zelf heilig van
overtuigd bent, dat is jouw waarheid.” En die hoeft niet voor iedereen
dezelfde te zijn.
Om het met een simpel (of
simplistisch) voorbeeld uit te leggen: check maar eens bij een kleurenblinde.
Iets wat ik “groen” noem, zal voor
een kleurenblinde “grijs” zijn. Dan
kan ik wel beweren dat “de waarheid”
is dat het voorwerp “groen” is, voor
een kleurenblinde is dat niet “de waarheid”.
Voor hem/haar is het “grijs”. Daar
valt dan ook niets tegenin te brengen. Er zijn geen “argumenten” om de ene waarheid boven de andere te verkiezen.
Hetzelfde geldt eigenlijk
voor onze ideeën en denkbeelden en overtuigingen. Mijn overtuigingen zijn “mijn waarheid”, en dat kan/mag niemand
betwisten. Net zomin als ik “de waarheid”
van een ander mag betwisten. (Tenzij die opzettelijk liegt, natuurlijk. Als
iemand door het rood licht zou rijden en dat achteraf pertinent ontkent, dan is
dat wél een onwaarheid, een leugen.)
Het punt is dat de wereld
een véél mooiere plek zou zijn als we allemaal zouden leren accepteren dat onze
eigen “waarheid” niet noodzakelijk de
“enige” waarheid is. De wereld zou
een stuk vreedzamer zijn als we zouden afstappen van ons eigen “grote gelijk”, als we zouden leren open
staan voor de mening en overtuiging van anderen. (Zoals de "Blinde Broers" in mijn verhaaltje.) Dat is trouwens net het
tegenovergestelde van het fanatiek extremisme dat de wereld bedreigt.
Kortom: als ik (en velen
met mij) overtuigd ben dat het geen enkele zin heeft om de vaccinatie tegen
Corona te gaan verplichten, dan zou iedereen dat standpunt moeten accepteren. Ook
al denkt men er helemaal anders over. En als een ander werkelijk overtuigd is
dat een algemene vaccinatie echt wél de beste oplossing is, dan moet ik die mening
respecteren, ook al deel ik die niet.
Wat we zeker niet mogen
doen, is de ander uitschelden en uitsluiten omwille van “afwijkende” overtuigingen. En hiermee heb ik mezelf zowaar als een
echte “woker” ge-out…
Reacties
Een reactie posten