Noodscenario

Wie regelmatig mijn blog leest, zal al wel geconstateerd hebben dat ik me in de voorbije twee jaar dikwijls, wellicht tot vervelens toe, erg kritisch opgesteld heb tegenover wat ik de “Corona-heisa” heb genoemd, en dan vooral tegenover de aanpak van de “Corona-crisis” door onze leiders en de manier waarop de (klassieke) media hierover rapporteren.

Het is nochtans niet zo dat ik de ernst van de pandemie wil ontkennen, of het leed van hen die zwaar door Covid getroffen werden, wil minimaliseren. Ik twijfel er ook niet aan dat de vaccins ons helpen en ons (althans voor een beperkte periode) beschermen tegen de ergste symptomen.

Ik heb wél een groot probleem met de communicatie over het probleem en met de aanpak ervan. Ik heb een probleem met de verborgen bedoelingen achter sommige maatregelen. Ik heb een groot probleem met het gebrek aan logica en samenhang van alles wat ons verteld wordt en ik erger me groen en blauw aan de leugens die schaamteloos verspreid worden.

We moeten daar niet flauw over doen: de onheilspellende berichtgeving in de klassieke media is vooral bedoeld om ons te manipuleren. Daar is op zich niets mis mee, als het met goede bedoelingen gebeurt. Ik kan begrijpen dat de experten ervan uit gaan dat niemand zich uit eigen wil aan de voorgestelde maatregelen zal houden. De mensen zitten nu eenmaal zo in elkaar: als ze een kans zien om tegen de richtlijnen in te gaan dan doen ze dat. Tenzij ze het risico lopen om ervoor beboet te worden. Of tenzij hen genoeg angst wordt aangejaagd voor de kwalijke gevolgen als ze de regels niet volgen. En dát is wat de Corona-communicatie als bedoeling had: ons allemaal zó bang maken voor wat er zou kunnen gebeuren dat we, tegen onze aard in, toch braaf in het gareel zouden lopen.

Nogmaals, dat is op zich niet zo héél erg: het gebeurt constant, al van kindsbeen af. Meestal zonder dat we het beseffen. Maar het mag de spuigaten niet uitlopen, en het mag geen perverse bedoelingen hebben! En het moet allemaal toch een beetje logisch blijven, én consistent, én geloofwaardig.

Als onze premier, enkele weken geleden, in de pers liet optekenen dat er “vijf keer zo veel ongevaccineerden dan gevaccineerden op Intensieve Zorgen liggen”, dan erger ik mij daaraan. Want het is een flagrante en grove leugen, bewust uitgesproken met de achterbakse bedoeling de geesten van de bevolking te kneden naar het aanvaarden van de vaccinatieplicht of in elk geval de vaccinatiepas. Het ergste is nog dat niemand hem heeft tegengesproken of gecorrigeerd. Geen enkele politicus. En niemand van de media (behalve dan de dwarsliggers bij P-Magazine). Ook niet de ijverige “factcheckers”. Niemand!

Ja, ik begrijp het als ze ons met sombere boodschappen in het gareel willen laten lopen. Maar als ze flagrant gaan liegen, dan haak ik af.

Als ze zichzelf beginnen tegenspreken of niet meer consequent blijven met hun verhaal, dan haak ik ook af. En dat is het enge gevoel dat mij bekroop als ik hen hoorde zeggen dat we toch “noodplannen” moeten gaan opstellen voor het geval dat de ziekenhuizen “overspoeld worden” als gevolg van de Omikron-besmettingen. Het zou misschien zelfs zó ver komen dat er keuzes zouden moeten gemaakt worden wie zorg krijgt en wie aan zijn/haar lot moet overgelaten worden.

Hoezo “overspoeld” worden? Studies van het verloop van de Omikron-epidemie hebben allemaal aangetoond dat het ziekteverloop veel milder is en dat de besmettingen resulteren in minstens de helft minder ziekenhuisopnames. Zélfs Marc Van Ranst heeft al gezegd dat “de epidemie met het corona-virus evolueert naar iets dat in de buurt komt van de griep”.

Maar, zo argumenteren de doemdenkers: “Er is het hoge aantal besmettingen, zodat in absolute cijfers het aantal ziekenhuispatiënten toch héél hoog zou kunnen oplopen.” Dat zou kunnen. Ware het niet dat 60% van de volwassen Belgen al een “boosterprik” gehad heeft, en dat “de boosterprik het risico op ziekenhuisopname vermindert met 88%.” Zélfs al zouden er drie keer zo veel besmettingen met Omikron zijn dan eerder met Delta, dan nog komen daarvan bijna 90% toch niet in het ziekenhuis terecht. Dankzij de “booster”. Als we die bevindingen samen nemen, dan kan het nooit tot “overspoelde ziekenhuizen” komen.

En tóch worden we met die mogelijke bedreiging bang gemaakt. Want, blijft men herhalen, “er is nog heel veel wat we niet weten over Omikron”. Maar dat is fout: we hebben de voorbeelden van die landen waar Omikron al volop gewoed heeft, en al die voorbeelden wijzen in dezelfde richting. Neem nu bijvoorbeeld Denemarken, een land dat heel zwaar “getroffen is door Omikron”. Het land zit met gemiddeld méér dan 23.000 besmettingen per dag, maar er lagen op 13 januari slechts 749 mensen in het ziekenhuis, waarvan 74 op Intensieve Zorg. Denemarken is in alle opzichten sterk vergelijkbaar met België: het is een klein land met ongeveer evenveel inwoners, en met ongeveer dezelfde samenstelling van de bevolking. Er is dus geen reden om aan te nemen dat het bij ons erger zou lopen dan in Denemarken. Of wel?

Om maar te zeggen: ik besef ook wel dat we met een ernstige pandemie te maken hebben, en dat de overheid alles moet doen om de bevolking te beschermen. Maar als ze gaan liegen of feiten negeren of zichzelf gaan tegenspreken, dan is er iets mis. En als de media het spelletje meespelen, dan word ik bijzonder wantrouwig…

Wordt vervolgd...