Zo hoort u het ook eens van een ander

Vervolg…

Dat ik heus niet de enige ben die heel veel bedenkingen heeft omtrent de communicatie over, en de aanpak van, de Corona-crisis in ons land, blijkt uit een erg kritisch artikel over de kromme Corona-standpunten en -redeneringen van sommige politici:

Het morele failliet van de Vlaamse socialisten (msn.com)

En méér nog uit een striemend manifest dat ondertekend werd door meer dan 100 Belgische academici die men er moeilijk kan van beschuldigen dat zij “antivaxers” zouden zijn.

Het artikel over de soms absurde en vooral inconsequente beweringen van sommige politici, voornamelijk die van de partij van onze minister van Volksgezondheid, neemt een aantal argumenten onder de loep van de politici die een (verkapte) vaccinatieplicht willen forceren:

·         “Gevaccineerden beschermen niet enkel zichzelf, maar ook de mensen in hun omgeving. Dat is solidariteit.” Dat is onjuist, want meer en meer studies tonen aan dat vaccinatie de anderen niet beschermt. Vaccins zorgen wél voor een mindere belasting van de ziekenhuizen, maar nu Omikron dominant geworden is, is dat ook minder relevant geworden.

·         “Vaccinatie is de poort naar de vrijheid en laat toe om alle sectoren open te houden.” De evenementen- en cultuursector zal ongetwijfeld hard moeten lachen met die bewering, nadat zij verplicht hebben moeten sluiten terwijl nochtans bijna 90% van de volwassenen volledig gevaccineerd was en al bijna 60% geboosterd.

Hoe dan ook willen de politici van (vooral) de partij “Vooruit” die herwonnen “vrijheid” voorbehouden aan wie een “vaccinatiepas” heeft (die je volgens Frank Vandenbroucke overigens alléén zou krijgen na je booster-prik!): “Je kan een algemene vaccinatieverplichting organiseren met boetes, maar daar zijn we tegen. Dus je gaat mensen nog altijd naar de supermarkt, de dokter of de apotheek laten gaan, maar je gaat wel de gevaccineerden belonen met het terugkrijgen van hun vrijheden en grondrechten.” Terwijl "grondrechten" per definitie voor iedereen zouden moeten zijn.

In het manifest van de universiteitsprofessoren lees ik: “Na bijna twee jaar aanhoudende crisis, en een jaar nadat de coronavaccins beschikbaar werden, vinden de ondertekenaars van het manifest het tijd voor een grondige evaluatie en bezinning, met als doel een nog jaren aanslepend jojobeleid en een verdere polarisering te voorkomen.”

Volgens de auteurs wordt het huidige beleid geteisterd door een tunnelvisie en “groepsdenken”, door een gebrek aan transparantie en vertrouwen, en worden wetenschappelijke keuzes ongewenst verstrengeld met ethische keuzes. Ook is er, volgens de ondertekenaars van het manifest, te weinig kritisch weerwoord te horen vanuit de media: “De media treden vaak op als versterker van irrationele angstgevoelens door individuele gevallen selectief uit te vergroten. Schijnbaar als spreekbuis van de overheid zetten ze zich vaak ook in om de maatregelen te promoten, al te vaak zonder kritische vragen te stellen.” (Iets wat ik al bijna twee jaar aanklaag…)

Rik Torfs, één van de schrijvers van het “manifest”, zegt: “Het doel van het manifest is om een soort reset van het debat te krijgen, dat op de een of andere manier terug open en eerlijk kan gevoerd worden en waar wat gezichtsverruiming kan gevoerd worden. We kunnen ook niet meer van de ene golf naar de andere gaan met de nodige paniekreacties tussenin, er moet een soort langetermijnvisie komen.” En dat is iets waar ik al enkele keren voor gepleit heb: een herstart van het beleid, vanuit een andere en nieuwe invalshoek, eerder dan altijd maar verder te prutsen met een recept dat overduidelijk niet werkt.

Politicoloog Bart Maddens verwoordt het nog scherper: “Het gebrek aan een langetermijnvisie was aanvaardbaar in het begin van de crisis, men wist niet wat er op ons afkwam, dan was het normaal dat men een aantal ad hoc maatregelen nam. Vandaag is dat niet meer evident. Een aantal fundamentele grondwettelijke rechten worden nu beschouwd als gunsten die kunnen worden verleend door de overheid op voorwaarde dat die mensen zich goed gedragen. Dan zijn we op weg naar het Chinese puntensysteem.”

Misschien wordt er naar die mensen beter en meer geluisterd dan naar mij. Hoop ik. Al vrees ik er een beetje voor dat niemand van het “eigen grote gelijk” zal willen afstappen. Eerder dan aan het welzijn van de maatschappij en van de mensen te denken, zullen de politici vooral met hun eigen ego begaan zijn en onder geen enkel beding willen erkennen dat ze fout zijn.

En dat is niet eens een nieuw fenomeen, het is helaas van alle tijden…