Koeken Troef

Keren we eerst eens terug naar 9 november 2017.

De VRT besliste die dag om de samenwerking met televisiemaker en -presentator Bart De Pauw na 30 jaar volledig stop te zetten. Volgens Bart De Pauw zelf omdat er “in de nasleep van de #MeToo-affaire meldingen zijn gekomen over mijn persoon”. Het bleek te gaan om klachten wegens “overdreven flirterige” sms’jes. In de argumentatie van de VRT klonk het toen: “VRT tolereert geen enkele vorm van grensoverschrijdend gedrag, op geen enkel niveau in de organisatie en ook niet in externe producties die gelinkt zijn aan de VRT.” En over die “flirterige” sms’jes: “Het gaat over een patroon van amoureuze avances die onschuldig starten, maar escaleren en overgaan in een vorm van stalking.”

Belangrijk detail hierbij: op dat moment was er nog geen enkele officiële aanklacht tegen Bart De Pauw, en ook nog geen enkel sluitend bewijs van zijn “schuld”. Ongeacht of die schuld later wél zou bewezen worden, gold op dat moment nog altijd “het vermoeden van onschuld”, en had de VRT eigenlijk geen enkele juridische grond om die verregaande maatregel te nemen.

Waarmee we de link kunnen maken naar de gebeurtenissen op 13 januari 2021.

Op die dag kreeg de VRT een deurwaarder op bezoek met een dagvaarding. Het gezin van Bart De Pauw had namelijk van VRT een schadevergoeding van 12 miljoen euro gevraagd voor de “karaktermoord” op de persoon van Bart De Pauw. Omdat de VRT weigerde die schadevergoeding te betalen, werd de openbare omroep uiteindelijk door het gezin voor de rechtbank gedaagd.

De klacht van het gezin De Pauw was in elk niet helemaal ongegrond, in het licht van de gebeurtenissen op 9 november 2017. De VRT had Bart De Pauw toen inderdaad publiekelijk aan de schandpaal genageld. Waarbij ze nagelaten hebben om zich eerst van de juistheid van de feiten te verzekeren, en waarbij ze ook nagelaten hebben om Bart De Pauw zélf toe te laten zich te verweren. In hun haast om te bewijzen dat zij de #MeToo-beweging wel degelijk ernstig nemen, heeft de VRT een aantal elementaire rechtsregels met de voeten getreden, en in elk geval de rechten van de “beklaagde” geschonden. Het gevolg was inderdaad dat Bart De Pauw toen van de ene dag op de andere een “paria” werd, een besmet figuur waarmee niemand nog wilde te maken hebben. Op dat moment was Bart De Pauw op professioneel vlak dood, vermoord door de VRT. En zijn gezin werd daar in mee gesleurd. Dat zij daar een schadevergoeding voor claimen, is dus niet zó vergezocht.

14 januari 2022.

De VRT beslist opeens om te stoppen met het populaire quizprogramma “Twee tot de zesde Macht”, een programma dat gemaakt wordt door het productiehuis “Koeken Troef” van Bart De Pauw. Tot het einde van de samenwerking, november 2017, had Bart De Pauw het programma zelf gepresenteerd. Vanaf februari 2019 werd de quiz opnieuw uitgezonden, maar nu gepresenteerd door Jeroen Meus. Al was het nog altijd een productie van “Koeken Troef”.

Waarom heeft de VRT nu toch beslist om het programma niet meer uit te zenden, terwijl het nochtans bijzonder populair was en een echt kijkcijferkanon op zondagavond? Volgens de uitleg van VRT zelf: “We lanceren graag regelmatig nieuwe programma's op zondagavond.” De VRT benadrukt in haar mededeling expliciet dat die beslissing “niets te maken heeft met de schadevergoeding van 12 miljoen euro die Bart De Pauw en zijn gezin van de VRT eisen.”

Hoe hypocriet kan je zijn? Natuurlijk heeft dit alles te maken met die eis tot schadevergoeding, waarvoor de rechtszaak binnenkort moet starten. Het is een kleinzielige poging tot wraakneming op Bart De Pauw en zijn gezin.

Ik wil hier geen oordeel vellen over de stommiteiten van Bart De Pauw; ik heb het daar eerder al over gehad. (Zie het stukje “Twee Maten en twee Gewichten” van 3 november 2020 in mijn oude blog: https://www.bloggen.be/andershandig/ .) Ik wil alléén de laffe hypocrisie van VRT aan de kaak stellen. Ze hebben hoe dan ook een fout gemaakt in november 2017. Maar ze willen die fout niet toegeven en ze willen evenmin erkennen dat ze Bart De Pauw en zijn gezin daarmee héél veel schade berokkend hebben, financieel én emotioneel én psychisch. Ze hebben er daarentegen voor gekozen om in de tegenaanval te gaan. In de wetenschap dat zij als openbare instelling véél machtiger zijn dan het gezin De Pauw.

Dat zij in deze zaak hun machtspositie uitbuiten, is des te meer “cynisch”, omdat de veroordeling voor Bart De Pauw er uiteindelijk vooral gekomen is met als argumentatie dat hij zijn “machtspositie” zou misbruikt hebben tegenover zijn “slachtoffers”.