Ik vermoed dat een cursus
“Liegen” deel is van de opleiding tot
“toppoliticus”. En het moge duidelijk
zijn dat Vladimir Poetin zonder
twijfel de beste van zijn klas geweest is. Donald
Trump kon/kan ook een aardig stukje liegen, dat is waar. Maar die was/is
een pathologisch leugenaar: die geloofde zijn eigen leugens, en in zijn
verwrongen geest was hij dus niet aan het “liegen”.
Bij Poetin is het anders: de man presteert het om met een waar pokergezicht de
grofste leugens te verkondigen, wel wetende dat hij aan het liegen is. Sterker
nog: wat hij verkondigt, is zó ongeloofwaardig dat niemand zijn verhaal ooit
zou kunnen geloven. En dat weet Poetin zelf ook wel: hij wéét dat niemand hem
zal geloven, maar dat kan hem geen barst schelen. Hij verkondigt zijn “waarheid” toch, met een air van: “Durf eens te zeggen dat het niet waar is!”
Het is dat spelletje “liegen dat je barst” dat hij nu al een
tijdje rond Oekraïne aan het spelen
is, maar zijn web van leugens wordt alsmaar subtieler. En dat alles om een
excuus te fabriceren om Oekraïne aan te vallen zonder dat iemand hem iets kan
verwijten. De onvermijdelijke conclusie van zijn leugens is immers dat hij geen
ander keuze zal hebben dan zijn leger in Oekraïne te laten binnen trekken.
Want “er is in Oost-Oekraïne een genocide aan de
gang.” Je moet weten dat Oekraïne vroeger een deel was van de Sovjet-Unie, tot die ten tijde van Michail Gorbatsjov uiteen gevallen is in
allemaal “onafhankelijke”
republieken. Er wonen dus nog altijd veel Russen in Oekraïne, zéker in de
gebieden dicht bij de grens met Rusland. Poetin beweert nu dat de Russen in
Oost-Oekraïne door het Oekraïense leger uitgemoord worden: hij spreekt over een
“genocide”. Niet alleen is dit zowat
het toppunt van cynisme, want als er één iemand luidkeels staat te roepen dat
andere landen zich niet hebben te mengen in Russische “binnenlandse gelegenheden”, wanneer een ander opmerkingen durft te maken
over mensenrechtenschendingen, dan is het Poetin wel. Bovendien is het ook
simpelweg onmogelijk: het Oekraïense regime heeft in die Oostelijke gebieden al
sedert 2014 geen voet meer aan de grond.
Het is uiteraard allemaal
“psychologische oorlogsvoering”. Net
als de belachelijke beschuldigingen dat Oekraïne de pro-Russische rebellen weer
begint te bestoken. Een klein kind kan beseffen dat het Oekraïense leger zoiets
nooit zal riskeren met meer dan 150.000 Russische soldaten aan de grens, en
wetende dat de Russen maar een heel klein excuus nodig hebben om in actie te
schieten.
Alles wat Poetin zegt, of
wat hij zijn kompanen laat zeggen, heeft als bedoeling om haat en afkeer tegen
het Oekraïense regime te zaaien bij alle Russen in Rusland en in Oekraïne zelf,
en om een eventuele oorlog nu al te rechtvaardigen. Zo ook de orders om ouderen
en kinderen uit het gebied te evacueren uit voorzorg voor een “nakende” Oekraïense aanval, of het
mobiliseren van de troepen in het gebied.
Dat de Russische legermacht
op 20 februari uit Wit-Rusland zou weg getrokken worden na het einde van de “militaire oefeningen”, is alvast ook al
een leugen gebleken. De fantasievolle uitleg is dat ze er moeten blijven “wegens de toegenomen spanningen”. Je
moet maar durven, toch. De spanningen zijn in die regio nét toegenomen omdat de Russische troepen rond
Oekraïne verzameld werden. Om dan dát als excuus te verzinnen om die troepen
daar te houden, getuigt van een ongekende gewetenloosheid.
Poetin is trouwens niet
alleen een gewiekste leugenaar, hij is ook een sublieme schaker. Hij heeft al
zijn schaakstukken in een positie gebracht waarbij Oekraïne geen enkele
tegenzet meer kan doen: wat ze ook zouden proberen, ze verliezen deze partij
altijd. Het enige wat ze nog kunnen verzinnen in Oekraïne, is: Helemaal niets doen. En hopen dat Poetin
dan geen voorwendsel verzint om toch aan te vallen. Al hoeft hij dat zelfs niet
eens te doen, want de opstandige provincies heeft hij sowieso al veroverd.
Zonder één soldaat te moeten inzetten. Het Russisch parlement heeft namelijk
een voorstel klaar om die beide stukken van Oekraïne te erkennen als “onafhankelijke”, “zelfstandige” republieken. Oekraïne is die dus al kwijt, en Poetin
zal ze onder zijn hoede nemen, zoals indertijd in de “Unie van Socialistische Sovjet Republieken”. Niemand, behalve de
vazallen van Moskou, zal die landen als onafhankelijke staten erkennen, maar
dat geeft helemaal niet: Poetin zal ze in zijn macht hebben, en niemand kan
daar iets tegen beginnen. Oekraïne al helemaal niet, tenzij het land toch de
oorlog wil starten waar Poetin op uit is.
De Westerse leiders
beweren ondertussen met stellige zekerheid dat Poetin een grootschalige veroveringsoorlog
tegen Oekraïne wil starten, en zelfs van plan zou zijn om de hoofdstad in te
nemen. Poetin ontkent dit uiteraard in alle toonaarden. Keer op keer opnieuw.
Als ook dát een leugen zou zijn, de meest flagrante van allemaal, dan moeten we
ons allemaal op het allerergste voorbereiden. Dan wordt dat een ramp voor
Europa en voor de hele wereld. Niets zal nog als voorheen zijn.
Waarom Poetin zo nodig
Oekraïne zou willen veroveren, ik heb het er het raden naar. Als hij uit is op
het herstel van de voormalige USSR, vrees ik wel dat Letland, Estland en
Litouwen dan bijna zeker als volgende in zijn vizier zullen liggen, want ook
dat zijn voormalige “Sovjetrepublieken”.
Maar omdat die landen al lid zijn van de NAVO, zou dat avontuur weleens
rampzalig kunnen aflopen voor de mensheid.
Reacties
Een reactie posten