Verwondering

Bij VRT-NWS hebben ze onlangs “ontdekt” dat er in onze ziekenhuizen veel “Covid-patiënten” liggen die eigenlijk niet omwille van een Corona-besmetting gehospitalseerd waren, maar die achteraf “positief” bleken te testen: “Steeds meer covidbedden in onze ziekenhuizen worden ingenomen door mensen die eigenlijk om een andere reden in het ziekenhuis terecht kwamen.”

Daar leek de redactie héél verwonderd over te zijn. Ofwel zijn ze bij VRT-NWS niet al te snugger, en hebben ze niet door dat dit maar “normaal” is. Ofwel denken ze dat hun lezers niet erg intelligent zijn en niet in staat om logisch te redeneren. Want: uiteraard zullen meer en meer mensen die naar het ziekenhuis moeten omwille van om het even welke reden, ook besmette mensen zijn. Aangezien de Omikron-variant zó hevig woedt en ondertussen bijna iedereen besmet heeft, moet dat evengoed zo zijn voor mensen die naar het ziekenhuis moeten. Ik begrijp niet dat iemand daar nog verbaasd over zou kunnen zijn.

Die patiënten worden in onze statistieken echter wél als “Covid-patiënten” geteld. VRT-NWS specifieert dan ook heel duidelijk dat in de dagelijkse cijfers voor nieuwe opnames van Covid-zieken alléén de mensen meegeteld worden die omwille van een besmetting in het ziekenhuis komen, maar in de dagelijkse cijfers van de ziekenhuis-bezetting worden ook de zieken meegeteld die daar om een andere reden liggen maar die positief getest hebben: “Hier gaat het wel over alle patiënten die een coronabesmetting hebben, ook mensen die eerst met een andere aandoening werden opgenomen.” Want ook die patiënten zorgen voor extra-belasting van de ziekenhuizen.

Is het niet zo dat elke patiënt zorgt voor een bijkomende belasting van een kliniek, besmet of niet besmet? Het verschil is, zo legt VRT-NWS uit, dat als een patiënt positief getest heeft, de bijzondere maatregelen en voorzorgen voor Covid-patiënten gelden: afzonderen in de Covid-afdeling, bijzondere bescherming voor het verplegend en verzorgend personeel, enzovoort. Dat verhoogt de druk en de zorglast inderdaad. De vraag is alléén: “Moet dat zo nodig?” Heeft het nog zin om al die uitgebreide voorzorgsmaatregelen te blijven aanhouden voor iedereen die in het ziekenhuis ligt en positief test, aangezien we toch bijna allemaal besmet zijn of besmet zullen worden? Voor hen die door Corona ernstige ziektesymptomen vertonen, uiteraard wel. Maar wie geen symptomen heeft, laat die een “gewone patiënt” zijn. In het dagelijkse leven is dat toch ook zo?

Het gevolg van die manier van tellen is natuurlijk dat de cijfers van de ziekenhuisbezetting (én van de belasting op Intensieve Zorgen) bij ons in België toch stijgen. Wat in andere landen helemaal niet het geval is. Zoals bijvoorbeeld in Denemarken, waar de Omikrongolf nog heviger woedt dan bij ons. De vraag die zich dan onwillekeurig opdringt, is: “Waarom doen we dat bij ons op die manier?” Waarom worden die categorie patiënten, die niet omwille van Covid in het ziekenhuis liggen, toch als Covid-patiënten mee geteld? Is het omwille van het “schokeffect”? De hoop dat de mensen zich nog altijd gehoorzaam zullen schikken naar de richtlijnen die horen bij “Code Rood”? Of is het om ervoor te zorgen dat de barometer effectief nog altijd op “rood” blijft? Of speelt hier een financieel element: de extra-vergoeding voor Covid-patiënten?

Wat geldt voor de ziekenhuisbezetting, geldt evengoed voor de statistieken van de sterfgevallen “omwille van Covid”. Hoewel de bezetting op Intensieve Zorg niet echt zorgwekkend stijgt, en iedere kwetsbare Belg ondertussen “geboosterd” is, en Omikron veel minder ziekmakend is, stijgt het aantal “Covid doden” bij ons sinds enkele weken opnieuw. In Nederland telden ze in de week van 24 tot 31 januari drie “Covid-doden” per miljoen inwoners, bij ons waren dat er negentien. (Gegevens uit https://www.worldometers.info/coronavirus/ .) Wat mij sterk laat vermoeden dat ook mensen die aan een andere aandoening gestorven zijn, geregistreerd worden als “Covid-slachtoffer” als zij positief getest hadden.

Als we weten dat we op één of ander moment toch allemaal besmet zullen raken, wordt het dan niet stilaan tijd om dat onderscheid tussen “Corona-zieken” of “Corona-doden” en “gewone” zieken te laten vallen? Net zoals het stilaan tijd wordt om te stoppen met al die beperkende maatregelen om de besmettingen tegen te gaan. Die helpen toch niet. Laat ons dus gewoon terugkeren naar “het oude normaal”. De ongemakken van een zere keel en een loopneus nemen we er dan wel bij.

Dat is trouwens niet alléén de mening van een kritische leek. Het is ook de mening van een expert zoals Jeroen Van der Hilst, infectioloog. Op 27 januari citeerde VRT-NWS deze uitspraak van hem: “Er worden 75.000 besmettingen op één dag geregistreerd, maar in werkelijkheid ligt dat aantal tussen 250.000 en 300.000. We zullen vroeg of laat met andere woorden allemaal met de omikronvariant in contact komen. De maatregelen die vandaag gelden in ons land, zullen dat niet voorkomen. Dan moet je de vraag durven stellen hoe proportioneel zulke regels zijn. De maatregelen waaraan we nog steeds vasthouden, stammen uit vorige episodes van de pandemie. We creëren hiermee ons eigen probleem.”

Het “probleem” is volgens de infectioloog niet langer de pandemie, maar wél de maatregelen, vooral dan de opgelegde quarantaine.