Business as usual ?

Vladimir Poetin wordt nu door zowat de hele Westerse wereld “uitgespuwd”. De Oekraïense president Volodymyr Zelensky heeft het over “oorlogsmisdaden”, over het doelbewust bombarderen van burgerdoelwitten, over een (mislukte) aanslag op zijn leven zelfs. En de Westerse leiders noemen Poetin een “oorlogsmisdadiger” en een doortrapte leugenaar, een onbetrouwbaar sujet, een moordenaar. Ze beschuldigen hem zelfs van de intentie om chemische en biologische wapens in te zetten, of zelfs nucleaire wapens in uiterste nood. Kortom: iedereen beschouwt Poetin als uitschot, iemand waarmee niet te praten en nog minder mee samen te leven valt.

Maar hoe je het ook draait of keert: op een bepaald moment zullen er toch “vredesgesprekken” komen en zal er een soort “vrede” gesloten worden. Tussen Oekraïne en het Rusland van Vladimir Poetin. Er is gewoon geen alternatief voor “vredesonderhandelingen”, behalve dan de totale vernietiging van Oekraïne (en een groot deel van Europa). Maar toch vind ik het een bizar idee dat die twee zomaar met elkaar aan tafel zouden kunnen gaan zitten. Zelensky noemt Poetin een “oorlogsmisdadiger” en volgens Poetin is Zelenski een “neonazi”. Kan je elkaar dan nog in het gezicht kijken? En meer nog: kan Zelensky nog enig geloof hechten aan de beloftes die in zo’n “vredesakkoord” zullen opgenomen worden? Iedereen weet dat Poetin een schaamteloze leugenaar is. In de aanloop naar de oorlog heeft hij van alles en nog wat met klem herhaald wat zelfs op dat moment al gelogen was. Er bestáát trouwens al een akkoord tussen Oekraïne en Rusland waarbij Rusland er zich toe verbonden had de “territoriale integriteit” van Oekraïne te respecteren: “In het Memorandum van Boedapest van 1994 werd vastgelegd dat het land in ruil voor de kernwapens (die aan Rusland werden overgedragen) een soevereiniteitsgarantie kreeg van de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Rusland.^” We weten hoe veel die belofte waard was.

Maar goed: een vredesakkoord moet en zal er komen. En daarna? Als alles voorbij zal zijn, hoe zal de wereldorde er dan uit zien? Zal er definitief iets veranderd zijn in de relaties van Poetin met de rest van de wereld? Of zal Poetin dan gewoon zoals voorheen zijn plaats hernemen tussen de groten der aarde die hem nu uitspuwen?

Ik heb geen glazen bol om in de toekomst te kijken, maar als ik een gokje zou wagen, dan zou ik er durven op wedden dat Vladimir bij de eerstvolgende grote top van de grootmachten gewoon weer present zal zijn. De bijeenkomst van de G20, of een klimaatconferentie, of misschien zelfs, godbetert, een conferentie om fondsen in te zamelen voor de heropbouw van Oekraïne. Voor het oog van de camera zullen hij en Biden of Macron beleefd handjes schudden en een gezellig onderonsje houden. En op de groepsfoto zal Poetin net als alle anderen (geforceerd) staan glimlachen. Kortom: ik voorzie dat het gewoon weer “business as usual” zal worden. Alsof Poetin nooit de wandaden heeft begaan die hem nu verweten worden. Alsof Biden zijn opponent nooit een “oorlogsmisdadiger” of een “slachter” heeft genoemd. Alsof Vladimir nooit gedreigd heeft met de inzet van een nucleair wapen.

“Allemaal hypocrisie” zegt u? Uiteraard.

Al weet ik niet helemaal zeker waar die hypocrisie dan op slaat. Op de wederzijdse verwijten en harde woorden die nu heen en weer geslingerd worden? Of op de “normale omgang” met elkaar als alles voorbij zal zijn? Maar ja, wat wil je? Het zijn politici. En dus per definitie leugenaars en huichelaars. Allemaal. De hele Oekraïne-crisis waar de ganse wereld naar zit te kijken, is voor hen gewoon een onderdeel van “het spel” dat ze met elkaar spelen. De mensen die daar het slachtoffer van zijn, die interesseren hen geen van allen. Zo heel veel verschillen ze allemaal echt niet van elkaar.