Net iets anders
Wie regelmatig mijn blog leest, zal wel al gemerkt hebben dat de muziek mij na aan het hart ligt. Als ik er de gelegenheid toe vind, dan smokkel ik graag een stukje muziek in mijn teksten. Muziek is tenslotte ook wel erg belangrijk in ons leven, al was het maar omdat het “de zeden verzacht”: iets wat dezer dagen méér dan ooit nodig is.
Wat ik heel erg mooi, en ook heel erg ontroerend vind, is de “hommage” van de zusjes Wilson van Heart aan Led Zeppelin, met “Stairway to Heaven”, toen die in 2012 van President Obama de “Kennedy Center Honnor” prijs kregen. De blije en genietende reacties van de oude rockers zijn goud waard, vind ik. En de uitvoering van de zangeres van Heart is behoorlijk indrukwekkend. Evenals het achtergrondkoor, trouwens.
https://www.youtube.com/watch?v=2cZ_EFAmj08
Een heel bijzondere, en ook grappige, versie van Pink Floyd’s “Another Brick in the Wall”, is deze “flash mob” uit 2019, in het “Beraimar Shopping Center” in Brazilië. Er bestaan wel meerdere “flash mobs”, van “The Wall” en andere beroemde songs, maar deze is toch wel heel erg origineel. En laat u vooral niet misleiden door de aanvangsmelodie of door het uiterlijk van de performers:
https://www.youtube.com/watch?v=x9GlG6ET2uk
Heel sterk is ook de cover van “Teach your Children” van Crosby, Stills, Nash & Young die door de Playing for Change Band live gebracht werd tijdens hun optreden in Brazilië in 2014. De “Playing for Change Foundation” is een organisatie die mensen in armere gebieden helpt om zichzelf te ontwikkelen, bijvoorbeeld via muziek. Dit zijn dus eigenlijk allemaal “straatmuzikanten”, maar dan wel héél getalenteerd:
https://www.youtube.com/watch?v=sZIx55cFf-o
Ietwat apart is deze uitvoering van “A whiter Shade of Pale”: dit is geen coverversie door een andere artiest, maar wel een heel aparte symfonische live uitvoering van Procol Harum zelf in Denemarken in 2006. Het is geen geheim dat de song geïnspireerd is op een klassiek muziekstuk, al weet niemand precies op welk dat dan zou geweest zijn. En dus is het wel “passend” om het lied in een “symfonische” versie te brengen. Deze uitvoering ontroert mij honderd keer meer dan de originele versie uit 1967. (Maar dat kan aan mijn leeftijd liggen…)
https://www.youtube.com/watch?v=St6jyEFe5WM
Een bijzonder straf nummer is de uitvoering van “The Sound of Silence” door Disturbed, uit 2015. Het origineel van Simon & Garfunkel was al indrukwekkend in zijn eenvoud, maar dit dringt werkelijk door merg en been. Wie hier geen kippenvel bij krijgt, is vermoedelijk hersendood.
https://www.youtube.com/watch?v=u9Dg-g7t2l4
Voor diegenen onder ons die zich nog altijd een beetje een “hippie” voelen, kan Melanie uiteraard niet ontbreken: dat kleine meisje dat met haar stem en haar gitaar zowat de hele wereld kon overstemmen. Dit is haar doorleefde versie van “Ruby Tuesday” van de Rolling Stones:
https://www.youtube.com/watch?v=RanxIzBac0k
Ik wil ook nog een erg “grappige” cover van Bob Dylan’s “Forever Young” vermelden. Het gaat om de versie van Rod Stewart. Het is niet helemaal een cover, want de tekst is aangevuld met eigen lyrics. Als een soort “ode” aan zijn acht (!) kinderen. Het nummer klinkt totaal anders dan het origineel, maar het is wel een erg aanstekelijk liedje geworden:
https://www.youtube.com/watch?v=qSq0mbXX7Ek
Om te eindigen toch ook een stukje Belgische trots: het dameskoor “Scala” in de Stadsschouwburg van Brugge, in 2010. Hun versie van “Black Horse and the Cherry Tree”, van KT Tunstall uit 2004, is misschien niet zo heel “apart”, maar de leuke choreografie is bijzonder geslaagd, en je ziet dat ze er zelf enorm veel plezier aan beleven.
Reacties
Een reactie posten