Corona is weer in opmars.
Of misschien moet ik eerder zeggen: “De
media hebben de corona-cijfers opnieuw ontdekt.”
Het grote probleem met de
media is dat ze de kijkers moeten blijven boeien, omdat ze nu eenmaal
afhankelijk zijn van het kijkcijfer-succes. Met de oorlog in Oekraïne hadden ze
een perfect kijkcijfer-kanon gevonden, en dat hebben ze dan ook maximaal
uitgebuit. Gedurende ongeveer een maand werden we elke dag overspoeld met
spectaculaire en sensationele, en vooral “pakkende”,
beelden en reportages uit Oekraïne. En dat was een gigantisch succes. Ook al
omdat we tenslotte allemaal ergens wel een “ramptoerist”
in ons hebben. We zaten met z’n allen voor de teevee gekluisterd, geboeid,
ontroerd, verontwaardigd, solidair met de slachtoffers van deze wrede en
zinloze oorlog. Maar de media vergaten de gouden regel van “matiging”. Omdat dit onderwerp zó’n
succes was, kenden ze geen “terughoudendheid”.
We kregen een lawine aan sensationele filmpjes over ons heen. Zodat we allemaal
al vlug, té vlug, “verzadigd”
raakten. De uitgebrande woontorens van vandaag waren niet zo veel anders dan
die van gisteren. (En misschien was het wel hetzelfde filmpje dat opnieuw
getoond werd?) Het ene platgebombardeerde theater zag er net hetzelfde uit als
het andere verwoeste ziekenhuis. De beelden van zwangere vrouwen tussen het
puin, van vrouwen en kinderen in de metro, van strijdvaardige soldaten die
opgelapt werden, … Na vier weken hadden we het eigenlijk wel gezien. We
begonnen onze interesse te verliezen, wegens “altijd meer van hetzelfde”. En de kijkcijfers vertoonden een
gevaarlijk dalende trend.
En dus moest er een
nieuwe bron aangeboord worden. De torenhoge brandstofprijzen en de
energiekosten misschien? Dat kon ons maar héél kort boeien. We ondervonden dat
zélf maar al te goed aan den lijve: als we moesten tanken, als we onze mazouttank
moesten vullen, als we onze elektriciteits- en gasfactuur kregen (of een
voorstel voor een aangepast voorschot), als we naar de winkel gingen. We hadden
er echt géén behoefte aan dat de media ons dat nog eens extra onder de neus
wilden wrijven. Dat onderwerp bleek bijgevolg geen succes.
Vandaar dat de media
stilaan terug grijpen naar dé grootste succesformule die ze ooit gekend hadden:
Corona. En zo krijgen we nu weer te horen dat de Corona-cijfers onrustwekkend
snel stijgen. Eind maart lagen al weer bijna 3000 corona-patiënten in onze
ziekenhuizen, en daardoor moeten, opnieuw, niet-dringende ingrepen uitgesteld
worden. Het lijkt alsof we gewoon weer “terug
bij af” zijn. Wat (nog altijd) niet verteld wordt, is dat minstens drie
kwart van die “corona-patiënten”
eigenlijk geen corona-patiënten zijn: het zijn mensen die om één of andere
reden in het ziekenhuis moesten opgenomen worden en die daar positief getest
hebben op Corona (zonder daarom symptomen te vertonen). Dat is
volksverlakkerij, als u het mij vraagt. Hoeveel patiënten zouden er in het
ziekenhuis liggen met één of meer andere virussen in hun lijf? Allemaal,
vermoed ik. We zijn allemaal drager van een hele reeks virussen. Maar we weten
het niet, want er wordt ook niet naar gezocht, er wordt niet op getest. En “wat niet weet, niet deert.” Op Corona
wordt wél getest, en daar zijn dus wél “alarmerende”
cijfers over.
Minister Frank
Vandenbroucke is erg ongerust over die stijgende corona-cijfers. En hij weet
ook hoe het komt dat Corona weer in opmars is: er is véél te weinig “geboosterd”. Amper 75% van de volwassen
Belgen heeft een “booster-prik”
gekregen, en dat is volgens de minister véél te weinig. Dat bijna 90% van de
volwassenen “volledig gevaccineerd”
is, speelt blijkbaar niet. De enige redding komt van de “booster-prik”. Het is maar dat u het weet.
En waarom zijn zo weinig
Belgen “geboosterd”? Omdat we het CST té vroeg hebben laten vallen. Het
blijkt namelijk, volgens de minister, dat de “booster-campagne” zo goed als helemaal stilgevallen is zodra het CST afgeschaft werd. Waarmee de minister
heel expliciet toegeeft wat we al wisten: dat het CST helemaal niet bedoeld was als “safety ticket”, als “de poort
naar de vrijheid”, maar wél als een verkapte vorm van een
vaccinatie-verplichting. Bovendien blijkt nu dat het de bedoeling was om zo’n CST alléén nog toe te kennen aan wie “geboosterd” was. Wie “volledig gevaccineerd” was, maar geen “booster” had gekregen, die zou géén
recht hebben op een geldig CST.
Wat zal de toekomst
brengen? De minister weet het niet goed, maar hij ziet het wel somber in. Het CST komt er vermoedelijk nog niet direct
opnieuw. De minister weet ook wel dat hij dat bijzonder moeilijk zal verkocht
krijgen. Maar wél komt er zo goed als zeker een vierde prik, ergens in
september. In elk geval voor de 65-plussers. Want onze “booster” lijkt ook al uitgewerkt te zijn. Als het écht fout zal
lopen, dan komt die vierde prik er dit jaar nog voor iedereen. En vermits
blijkbaar de werkzaamheid van het vaccin erg beperkt is in de tijd, mogen we
ons ook in 2023, en later, aan een aantal prikken verwachten. Waarschijnlijk
wordt dat een zesmaandelijks ritueel. Alleen zal dat wel niet gratis blijven,
want het geld is op en de staatskas is leeg.
De toekomst van de
farma-industrie is in elk geval wél verzekerd. En voor de media lijkt dit een
onuitputtelijke bron van spektakelnieuws te worden.
Reacties
Een reactie posten