Grenzeloos Egoïsme

Net zoals bij ons zijn ook in Amerika de senatoren en volksvertegenwoordigers “verkozenen des volks”. Zij worden verondersteld de kiezers te vertegenwoordigen, en de belangen van de bevolking te dienen. Met deze nuance dat de verkiezingen in Amerika per deelstaat gebeuren, en dat de verkozenen dus eigenlijk alléén de belangen van hun eigen staat voor ogen hebben en niet zozeer het algemeen belang van het land. Gezien de grote mate van zelfstandigheid van die deelstaten, is het helemaal niet uitzonderlijk dat de belangen van een deelstaat indruisen tegen het algemeen belang. Zodat een senator of volksvertegenwoordiger regelmatig botst met de president van Amerika, zélfs als ze tot dezelfde politieke partij behoren.

Dat heeft president Joe Biden pijnlijk mogen ondervinden bij de stemming over zijn ambitieus sociaal plan, zijn “Build Back Better Act” waarmee hij, met een investering van bijna 2000 miljard dollar, onder andere de sociale voorzieningen in Amerika (eindelijk) op het niveau van een echte welvaartstaat wilde brengen, en waarmee hij de transitie naar meer “groene energie” wilde stimuleren. Het investeringspakket zou onder meer kinderopvang goedkoper maken zodat die voor iedereen haalbaar en betaalbaar zou worden, belastingen voor gezinnen verminderen, en de gezondheidsdiensten fors uitbreiden. In de strijd tegen de klimaatverandering wil Biden vooral investeren in hernieuwbare energiebronnen, en het fiscaal voordelig maken om een elektrische wagen te kopen. 

Hoewel zijn partij de meerderheid heeft in de Senaat (zij het met maar één stem, die van de Vicepresident) krijgt Biden er zijn plan niet goedgekeurd. Omdat één van de senatoren van zijn eigen partij, Joe Manchin, dwars blijft liggen. Waardoor Joe Biden van al zijn grote ambities en plannen nog niet zo erg veel heeft kunnen realiseren. Wat mee verklaart waarom zijn populariteit op een pijnlijk dieptepunt is teruggevallen.

Senator Manchin beweert dat de plannen van Biden slecht zijn voor zijn kiezers, de inwoners van zijn deelstaat. Want de deelstaat die senator Manchin vertegenwoordigt, West-Virginia, is één van de grootste producenten van steenkool in de USA. Het plan van Biden, dat in lijn ligt met de aanbevelingen van de laatste klimaatconferentie, omvat immers de “uitfasering” van het gebruik van fossiele brandstoffen, zoals steenkool. Dat zou het einde betekenen van de steenkoolindustrie in West-Virginia. Heel veel mensen die in die sector werkzaam zijn, zouden hun job verliezen, of zich moeten omscholen naar ander werk. Senator Manchin houdt vol dat hij dat in zijn thuisbasis nooit verkocht krijgt. Hij heeft het over “catastrofale gevolgen voor mijn kiezers”. Hij weigert daarom om het investeringsplan goed te keuren.

Maar eigenlijk is dat een drogreden, een schaamteloze leugen. Want het gaat de man helemaal niet om het welzijn van zijn kiezers, het draait allemaal om zijn eigen gewin. En dat van zijn zoon. Joe Manchin heeft namelijk ook persoonlijke belangen in de steenkoolsector. Hij ontvangt van alle Congresleden de meeste donaties van de kolenindustrie. Daarnaast heeft ook zijn zoon een beleggingsfonds dat investeert in steenkool, en Manchin bezit voor miljoenen aandelen in dat fonds. Als de steenkoolnijverheid in West-Virginia sterk zou moeten inkrimpen, door de plannen van Biden, dan zouden senator Manchin en zijn zoon héél veel geld verliezen. Zo simpel is het.

Of hoe grenzeloos en hypocriet egoïsme ook in Amerika al te dikwijls de drijfveer is van de machthebbers, van hen die verkozen werden door het volk. Dat het plan miljoenen arme Amerikanen uit de ellende had kunnen tillen, en sociale voorzieningen toegankelijk zou kunnen maken voor hen die niets hebben, is een zorg die senator Manchin niet raakt. Het gaat hem in de eerste plaats om het veilig stellen van zijn eigen rijkdom.