Naom
Chomsky, de
wereldberoemde Amerikaanse taalkundige, filosoof en “politiek activist”, heeft onlangs in een paar interviews zijn
kritische kijk gegeven op de oorlog in Oekraïne. Eén van zijn stellingen is: “De Verenigde Staten laten Poetin geen enkele
uitweg”. Zodat Poetin zich, door de onbuigzame houding van de Amerikanen,
onvermijdelijk “gedwongen” zal voelen
om “maximale schade aan te richten.”
Ik wil hierbij terloops toch
even aanstippen dat de heer Chomsky
met gelijkaardige opmerkingen in het Rusland van Vladimir Poetin al lang vijftien jaar strafkamp zou gekregen
hebben. Hij lijkt in zijn anarchistische gedrevenheid af en toe te vergeten dat
het alléén in het vrije Westen, dat hij zo heftig aanvalt en bekritiseert,
mogelijk is om vrijuit kritiek te spuien…
Wat de eerbiedwaardige
heer Chomsky bedoelt, en helaas heeft
hij daarin gelijk, is dat Vladimir Poetin
binnen de kortste keren alle normen en wetten, en zelfs het laatste restje
menselijkheid, overboord zal gooien, en tot “ultieme” maatregelen zal overgaan, als hij niet heel snel één of
ander succesje zal boeken.
Maar het is natuurlijk
niet waar dat hem “geen enkele uitweg”
geboden werd/wordt.
Om te beginnen is hij wel
zélf aan die oorlog begonnen, niemand heeft hem die opgedrongen. “Maar er is toch vooraf lang onderhandeld en
gepraat. Waarom is hem daarbij geen kans gegeven om die oorlog niet te starten?”
Dat maakte helaas niets uit, want zijn plannen om die oorlog te beginnen, lagen
al vast vóór die “vredesgesprekken”
gestart waren. Die gesprekken waren enkel een rookgordijn, een afleidingstruc.
Op het moment dat al die wereldleiders bij hem aan tafel schoven om te
onderhandelen over mogelijke voorwaarden om de vrede te handhaven, was hij al
volop zijn troepen aan het mobiliseren en verzamelen rond Oekraïne. Wie gelooft
dat Poetin op dat moment nog altijd werkelijk een uitweg zocht om de oorlog
niet te starten, die is ofwel ontzettend naïef ofwel fanatiek kritisch voor de
Westerse leiders.
En zelfs na het begin van
de oorlog, in de eerste weken al, kreeg Poetin een “uitweg” aangeboden van de Oekraïense president Zelensky. Want al in de eerste weken had die een voorstel klaar om
de oorlog te stoppen, waarbij hij beloofde te voldoen aan de voornaamste eis van
Poetin: Oekraïne zou geen aanspraak meer maken op NATO-lidmaatschap, en zou
militair “neutraal” blijven. Dát was
immers, volgens Poetin, dé reden geweest om de oorlog te starten: het mogelijk
lidmaatschap van de NATO. Iets wat voor Rusland onmogelijk was om te slikken.
Maar dat voorstel heeft
de oorlog niet gestopt, die “uitweg”
heeft Poetin niet aangenomen, ook al zou dat voor hem een “overwinning” geweest zijn. Wel integendeel. De
Russische soldaten zijn daarna alsmaar driester en heftiger tekeer gegaan
in Oekraïne. En plots bleek ook dat eigenlijk niet eens belangrijk meer te
zijn, plots was dát niet meer de aanleiding voor de oorlog. Want Poetin kwam
met heel andere argumenten en eisen aandraven.
En dan mag een eminentie
als Naom Chomsky wel beweren dat
Poetin geen enkele uitweg geboden wordt, het is niet gemakkelijk om iemand een
uitweg te bieden als je niet weet wat die iemand eigenlijk precies wil. Als je
er zelfs geen idee van hebt wat voor die man een voldoende “succesje” zou zijn om tevreden terug
naar huis te keren.
Het probleem met Poetin
is helaas dat de man zó verstrikt is in zijn eigen leugens, dat hij zélf niet
meer weet wat hij laatst verteld heeft of wat hij nu eigenlijk wil. Want
oorspronkelijk was deze oorlog eigenlijk geen “oorlog”, maar wel een “militaire
operatie” om de Donbas-regio te
bevrijden en de “genocide” te stoppen
die daar aan de gang was. Dat dit een leugen was, bleek al na twee dagen. En
daarna ging het er blijkbaar om de Oekraïense leiders te verdrijven die hun
land bij de NATO wilden laten aansluiten. Nog later bleek het een oorlog te
zijn tegen een “militaristisch
neonaziregime in een groot buurland”. Los van de vraag hoe sterk de invloed
van extreemrechts in Oekraïne werkelijk is, is dat nog altijd een “binnenlandse aangelegenheid”, en Poetin
is altijd de eerste om te roepen dat het Westen zich niet met zijn binnenlandse
aangelegenheden heeft te moeien. Als Poetin werkelijk een gevaar ziet in een “neonazi”-buurland, dan kan ik hem een
aantal andere landen aanwijzen waar extreemrechts bijzonder sterk staat, en waar
hij dus zou moeten binnenvallen. Hoe dan ook is het wel een toppunt van cynisme
dat de leider van zowat het meest fascistische regime dat we kennen, zich druk
zou maken over een “neonazi”-buurland.
(Terloops: president Zelensky is van Joodse afkomst…)
Ondertussen weet niemand
nog wat Poetin écht wil, of wat hij met die oorlog wil bereiken. Waardoor het
bijzonder moeilijk is om hem “een uitweg”
te bieden. Je kan hem moeilijk een deal
voorstellen als je niet eens weet wat hij wil.
En dus: hoe geleerd en
befaamd en wijs de heer Chomsky ook
moge zijn, ik ben het niet met hem eens. Als de Westerse wereld Poetin geen “uitweg” biedt, is het vooral omdat
niemand weet wat die “uitweg” zou
kunnen zijn. Ik ben er al lang van overtuigd dat Poetin ook geen “uitweg” zoekt. Voor hem is er maar één
optie: de totale overwinning. Wat betekent: de vernietiging van Oekraïne en het
inlijven bij de Russische Federatie van grote stukken Oekraïne in het Oosten én
in het zuiden (want daar lokken de havens Marioepol
en Odessa, en dáár is het hem
wellicht om te doen). Een andere optie is er niet voor Poetin. Als die optie
niet haalbaar is, dan zal hij inderdaad “maximale
schade aanrichten.”
Wordt
vervolgd…
Reacties
Een reactie posten