Top Advocaat

Ik heb een goede raad voor wie een seksueel misdrijf gepleegd heeft: zorg dat je meester Christine Mussche als jouw advocaat krijgt. Het zou kunnen dat je daar heel veel geld zal moeten voor neer tellen, en dus is mijn goede raad wellicht alleen nuttig voor welgestelde misdadigers. Jammer voor wie niet de middelen heeft om een top advocaat te betalen. Aan de minder gegoede medemens zou ik daarom aanraden om liever géén seks-misdrijf te plegen, dat is het veiligste.

Hoe dan ook: zorg dat meester Christine Mussche aan jouw kant staat, want anders riskeer je dat zij het slachtoffer van je misdaad zal vertegenwoordigen. En dat zal je geweten hebben! Als meester Mussche voor het slachtoffer opkomt, dan zal je als dader afgeschilderd worden als een onmens, een wellusteling, iemand die geen plaats heeft in onze maatschappij. Als zij jou verdedigt, dan zal ze je voorstellen als een brave jongen die weliswaar een klein foutje gemaakt heeft op een moment dat je een “black-out” had en dus nauwelijks verantwoordelijk kan gesteld worden voor je daden.

Dat is trouwens nog een tip: als je een vreselijke misdaad begaan hebt, seksueel of anders, zeg dan dat je ladderzat was en daardoor een black-out had, en niet wist wat je deed. Dat doet het blijkbaar goed bij onze rechters. Wat je ook voor vreselijks gedaan hebt, als je zó stomdronken was dat je amper wist wat je deed, dan is het (volgens meester Mussche) allemaal zo erg niet.

Ik heb het er al een paar keer over gehad, ik weet dat ik min of meer in herhaling val, maar het zit mij zó hoog dat ik het nóg eens kwijt moet.

Advocaat Christine Mussche is vooral bekend als advocate voor de “burgerlijke partij”, voor de slachtoffers dus, in processen rond seksuele aanklachten. Zo heeft ze ondermeer de slachtoffers van Bart De Pauw vertegenwoordigd, en de slachtoffers van dokter Bo Coolsaet, en die van theatermaker Jan Fabre. En bij elk van die processen was ze snoeihard voor de daders.

Bart De Pauw heeft ze een “seriestalker” genoemd. In het proces tegen Bart De Pauw zei ze: “De vrouwen werden allemaal belaagd door een bombardement aan berichten, vaak ’s nachts en gestuurd in een dronken bui. De extreme stroom van berichten, de inhoud van de berichten, de avondlijke en nachtelijke tijdstippen van het verzenden van de berichten, de onrechtstreekse signalen van de vrouwen – die vaak niet reageerden, verwezen naar hun partner en gezin en duidelijk maakten een grens te willen trekken tussen werk en privé – maar ook de rechtstreekse signalen waarbij ze nadrukkelijk vroegen te stoppen, geven duidelijk aan dat hij wist waar hij mee bezig was.” (Merk op dat de “dronken bui” in dit geval blijkbaar een bezwarend element was, volgens de advocaat.)

In een recent artikel in “De Morgen”, van 16 oktober 2021, heeft ze zich nog uitgebreid laten bejubelen door de journaliste: “Lang voor ze bekend zou worden als #MeToo-advocate, nam Christine Mussche (64) het al op voor slachtoffers van familiaal en seksueel geweld. Al sinds het begin van haar carrière neemt Mussche het op voor slachtoffers.”

Lovenswaardig, toch? “Al sinds het begin van haar carrière neemt Mussche het op voor slachtoffers.” Maar zie: laatst is ze wél opgetreden als advocaat van een dader. Van een jonge student die een zwangere vrouw heeft aangevallen en verkracht.

Het relaas van de feiten is gruwelijk: “Even voor 6 uur vertrok de 29-jarige J.H., op dat moment zwanger van haar tweede kindje, vanuit Lier met haar elektrische fiets naar haar werk. Ze reed via de fietserstunnel op de Antwerpsesteenweg. In de tunnel kwam ze de beklaagde een eerste keer tegen. Hij sloeg haar op haar achterwerk. Vervolgens reed hij verder om haar een eind verderop op te wachten. Hij blokkeerde het fietspad en mijn cliënt sprak hem aan op zijn gedrag. Daarop gaf hij haar een vuistslag in het gezicht en sleurde haar van haar fiets. Hij bepotelde haar en dwong haar op handen en knieën te gaan zitten, in een poging om haar te verkrachten. Hij probeerde haar zwangerschapsbroek naar beneden te trekken, terwijl de zwangere dame zich bleef verzetten. Hij beval haar te stoppen met roepen. ‘Wees nu eens stil. Het kan hier op de makkelijke manier of op de moeilijke manier.’ Ben C., die na een lockdownfeestje bij vrienden zwaar dronken op de fiets was gestapt, probeerde slachtoffer J.H. alsnog te overmeesteren. Hij trok haar broek naar beneden en haalde zijn geslachtsdeel boven, maar hij kreeg door het overmatig drankgebruik geen erectie. Hij heeft haar dan maar met zijn hand gepenetreerd, wat zo mogelijk nog vernederender was voor mijn cliënt.”

Maar meester Mussche verdedigt haar cliënt als volgt: “Hij is een doodgewone jongen die verschrikkelijke feiten heeft gepleegd. Het is geen excuus, maar hij was zwaar onder invloed van drank die ochtend. Daardoor had hij een black-out, waardoor hij zich niet bewust was van zijn daden. Hoe erg de feiten ook zijn, hij verdient gezien zijn jonge leeftijd een tweede kans in de maatschappij.” Merkwaardig toegeeflijk, vooral omdat ze het bijvoorbeeld in de zaak tegen dokter Bo Coolsaet, waar géén geweld of pijn aan te pas kwam, had over “uiterst laakbare praktijken.” (Bo Coolsaet is, of was, een “vrouwendokter”, en in die hoedanigheid was het normaal dat hij vrouwen op de meest intieme plaatsen aanraakte. Maar hij zou daarin soms overdreven hebben, en sommige van zijn patiënten tot een ongewenst orgasme gebracht hebben met een soort vibrator die hij als “therapeutisch” voorstelde.)

Dat meester Mussche een top advocate is, bewijst het vonnis van de rechter: vier jaar cel, waarvan twee jaar voorwaardelijk, wat betekent dat de dader maar twee jaar in de gevangenis zal moeten doorbrengen. Of minder, als hij zich een beetje gedraagt.

De maximale strafmaat voor verkrachtingen was nochtans recent sterk verhoogd, en al zeker als er verzwarende omstandigheden zijn, zoals extreem geweld. Wat hier het geval was. Maar wat helpen strenge wetten als een gewiekste advocaat erin slaagt voor de dader een minimale sanctie te bepleiten?

“Al sinds het begin van haar carrière neemt Mussche het op voor slachtoffers.” Ja hoor…