Draaiboek

In het proces rond de dood van de jonge student Sanda Dia, als gevolg van een compleet uit de hand gelopen “doopritueel”, ging/gaat het (tegen de wens van de ouders in) bijna uitsluitend over de “fatale dag” zelf. “Wat is er die dag precies gebeurd? Wie heeft wat gedaan, of nagelaten te doen? Wie heeft allemaal schuld aan de dood van de jongeman?”

Maar ik wil het eens over dat fameuze “Doop-draaiboek” van de studentenclub “Reuzegom” hebben. Om één of andere reden wordt er nauwelijks stilgestaan bij de gruwel en wreedheid van de doop-richtlijnen in dat Draaiboek. Meer zelfs: als het in 2018 niet vreselijk fout was gelopen, dan zou niemand zich over dat Draaiboek druk gemaakt hebben, en zou Reuzegom nog altijd studenten “dopen” op diezelfde manier, en volgens diezelfde procedure. En dát is voor mij een ondraaglijk idee. Ware het niet van die ene keer dat het fout gegaan is, dan zou niemand zich om dat Draaiboek en de “doop”-activiteiten zorgen gemaakt hebben. Terwijl dat hele gebeuren zowat het toppunt van vernedering en ontmenselijking is. En ook effectief zo bedoeld was!

Studentenverenigingen en -clubs willen ons altijd laten geloven dat zo’n doop iets “positiefs” is. Het versterkt de groepsgeest, helpt de jonge student om zich te integreren in de groep. En het is ludiek bedoeld, zij het soms een beetje “stout”.

Hebt u dat “draaiboek” gezien?

De “schachten” worden, in de aanloop tot de eigenlijke doop, eerst stomdronken gevoerd, en naderhand blijkt het “normaal” te zijn dat er op hen geplast wordt. Ze moeten ook een aantal opdrachten van seksuele aard uitvoeren en daar een “bewijs” van kunnen voorleggen. Wie niet meteen bereid is om alles te doen wat hem/haar gevraagd wordt, riskeert fysieke agressie om hem/haar tot andere gedachten te brengen. Tijdens de nachtelijke “cantus”, met (nóg meer) overvloedig alcoholgebruik, wordt alweer op de kandidaat-leden geplast: dat is nu eenmaal “de traditie”. Bij de doop zelf moeten de kandidaat-leden in een (zelf gegraven) put gaan zitten. Er worden emmers ijskoud water over hen gegooid, hoewel de doop in december plaats vindt en het dus buiten bitter koud is. Om de “schachten” te verwarmen, wordt er (alweer) op hen geplast. Ze moeten daar allerlei vunzigheid naar binnen werken, en uiteindelijk ook een (levende) goudvis inslikken. Daarna moeten ze visolie drinken met de bedoeling dat ze daardoor de vis weer zullen uitbraken.

Wie in dit draaiboek iets kan ontdekken dat “ludiek” kan genoemd worden, of “studentikoos”, die mag het mij laten weten.

Vergis u niet: dit is geen draaiboek voor een doop van ongeletterde en onbehouwen hooligans of “Hells Angels”. Het gaat hier over een doopritueel om toegelaten te worden tot een elitaire studentenclub, met toekomstige ingenieurs en andere intellectuelen. En dan is de vraag onvermijdelijk: hoe komen die “intelligente” jonge mannen tot dergelijke ideeën? Hoe valt het te rijmen dat “slimme” jonge mensen, toekomstige bedrijfsleiders, draaiboeken uitschrijven die bol staan van vunzige platvloersheid, wrede vernederingen, folteringen zelfs en ware martelpraktijken? Hoe kunnen “verstandige mensen” jaar na jaar datzelfde extreem onmenselijke “draaiboek” blijven gebruiken zonder zich daar vragen bij te stellen? En dan is de vraag niet eens of dit draaiboek niet al lang gedoemd was om ongelukken te veroorzaken; de vraag is eerder: “Hoe kunnen verstandige jongeren zó laag zinken dat ze dit okee vinden?”

Ik ken het antwoord niet, maar ik vermoed dat het te maken heeft met het idee dat een doop nu eenmaal een beetje “stout” moet zijn. Het concept van een studentendoop is zó diep ingeworteld bij vele studentenverenigingen en - clubs, dat niemand zich nog vragen stelt: men doet wat men al jaren doet, en als het enigszins kan nog een beetje straffer dan het vorige jaar. En er wordt niet verder nagedacht. Niet door de leiders van de doop, niet door de studenten die moeten/willen gedoopt worden. Een doopritueel impliceert dat het verstand op nul gezet wordt. Anders doet men een ander zoiets niet aan, anders ondergaat men zoiets niet vrijwillig.

Ik heb het al dikwijls herhaald: er is niets “positiefs” aan een doop. Het is een manier voor de oudere studenten om hun machtswellust bot te vieren, en als het enigszins kan ook nog eens hun dierlijke, “fysieke lusten”. Het is een vernederend en wreed gebeuren, waarbij elk besef van “menselijkheid”, van menselijke waardigheid, overboord wordt gegooid. Ik geef toe: niet alle studentendopen zijn zo extreem als deze van Reuzegom. Maar allemaal volgen ze hetzelfde principe: er wordt van de “schachten” totale onderwerping geëist. Ze zijn verplicht om alles te doen wat hen opgelegd wordt, en ze worden in alle gevallen vernederd.

Er is maar één mogelijke reactie na deze fatale dag: stop met dat idiote gedoe van “dopen”! Dat dient nergens toe, dat is nergens goed voor, dat heeft geen enkel positief effect. Het is niets anders dan toegeven aan de laagste driften en instincten.

Jammer genoeg zijn de studentenclubs hardleers en willen zij die dopen niet opgeven. Vermoedelijk omdat het voor sommige oudere studenten een enige gelegenheid is om zich “machtig” te voelen. Ze beseffen niet hoe zielig ze daardoor zelf zijn…