UAP

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: “UAP” staat voor “Unidentified Aerial Phenomena”, oftewel: “niet-identificeerbare fenomenen in de lucht”. Dat is de nieuwe benaming die het Amerikaanse ministerie van Defensie bedacht heeft voor wat vroeger UFO genoemd werd: “Unidentified Flying Objects”. Het is immers helemaal niet zeker dat het om “vliegende voorwerpen” gaat, of toch zeker niet in alle gevallen.

Voor wie nog altijd gelooft dat UFO’s of UAP’s niets meer dan een product zijn van een overactieve verbeelding, of een geslaagde grap van een slimme knutselaar: dat klopt niet. Het is iets wat het Amerikaans leger in elk geval bijzonder ernstig neemt. In zoverre zelfs dat een paar hoge pieten van het ministerie van Defensie tijdens een hoorzitting voor het Amerikaans congres een uitgebreide toelichting zijn komen geven over de waarnemingen die zij verzameld hebben. En die zijn niet min: in de voorbije 20 jaar zijn minstens 400 fenomenen waargenomen waar geen enkele verklaring voor kon gevonden worden.

Bij meerdere waarnemingen viel het bijvoorbeeld op hoe snel en beweeglijk de tuigen schijnbaar waren, en dat er geen (ons bekende) elementen van aandrijving leken op te zitten. Die waarnemingen tarten de wetten van de tot nu toe gekende technologie. Soms was het onmogelijk om waarnemingen te omschrijven in voldoende concrete data, waardoor een sluitende uitleg onmogelijk was en de fenomenen daardoor “unidentified” bleven. Maar er waren ook gevallen waarbij er wél heel wat data konden vastgelegd worden, maar waarbij het de speciaal hiervoor opgerichte taskforce van de US Navy toch nog niet lukte om daar een plausibele verklaring uit af te leiden. 

Ook bij ons in België worden dergelijke waarnemingen van “niet geïdentificeerde objecten” nauwkeurig bijgehouden en onderzocht. In 98% van de gevallen slaagt men er toch in om de waarneming te verklaren: het gaat dikwijls om satellieten of vliegtuigen. In de Verenigde Staten worden dat soort waarnemingen heel zeker even ernstig en kritisch onderzocht. Dat er dan toch nog 400 onverklaarbare fenomenen overblijven, stemt zeker tot nadenken.

Over de vraag of die “objecten” dan eventueel van “buitenaardse oorsprong” zouden zijn, wil of kan de Amerikaanse taskforce geen antwoord geven. De mogelijkheid wordt echter niet a priori uitgesloten.

Als je het mij vraagt: nee, dit zijn geen (bemande) “buitenaardse objecten”. Om de simpele reden dat onze naaste “buren” véél te ver van ons verwijderd zijn om ons een bezoek te kunnen brengen. De meest nabije ster is “Proxima Centauri”, een zogenaamde “rode dwerg” met vermoedelijk twee planeten. Eén van die planeten lijkt zelfs geschikt te zijn om “leven zoals wij dat kennen” mogelijk te maken. Alleen bevindt Proxima Centauri zich op 4,24 lichtjaar van de zon, of ongeveer 38 biljoen kilometer (38 met twaalf nullen). Een ruimtevaartuig zou naar schatting 75.000 jaar nodig hebben om naar die ster te vliegen (of omgekeerd). Als de UAP’s of UFO’s inderdaad bezoekers van een planeet rond Proxima Centauri zouden zijn, dan zouden zij minstens 75.000 jaar geleden al van bij hen thuis moeten vertrokken zijn en dus toen al over die technologie moeten beschikt hebben (terwijl hier nog de Neanderthalers rondliepen). Bovendien zouden eventuele passagiers op één of andere manier een reis van 75.000 jaar moeten overleefd hebben.

Nee, ik denk niet dat wij al bezoek gekregen hebben van “aliens” (afgezien van “E.T.” dan). Wat niet wegneemt dat ik rotsvast geloof dat wij niet de enige planeet (kunnen) zijn met levende en intelligente wezens. Het kan gewoon niet anders dan dat er tussen die vele miljarden planeten, cirkelend rond vele miljarden sterren, een groot aantal zijn waar er één of andere vorm van leven en van intelligentie is. Alléén geloof ik niet dat we elkaar ooit zullen ontmoeten. En ik vermoed dat dat maar het beste is…