Rusland is nu ook
uitgesloten als lid van “VN-Mensenrechtenraad”.
Daarmee is het land goed op weg de meest geïsoleerde en buitengesloten natie in
de hele wereld te worden. Zelfs het verfoeide Noord-Korea staat minder
buitenspel dan Rusland.
Dat zal ongetwijfeld
behoorlijk “steken” bij Vladimir Poetin die zich heel graag
tussen de groten der aarde vertoont. Alleen zal het hem niet op andere, betere
gedachten brengen. Wel integendeel: ik vermoed dat elke sanctie hem ondertussen
sterkt in zijn overtuiging dat iedereen sowieso toch tegen hem is, en dat het
dus niets uitmaakt of hij zich redelijk opstelt of niet. We zijn op het punt
gekomen, vrees ik, dat Poetin voor zichzelf al uitgemaakt heeft dat hij in alle
opzichten tot het uiterste zal gaan. Dat zijn reputatie daardoor om zeep is,
maakt hem al lang niets meer uit.
Dat Rusland uit de “Mensenrechtenraad” gezet is, is héél
terecht. Wat het Russisch leger in Oekraïne aanricht, tart alle verbeelding.
Dit is minstens even erg, zo niet nog erger dan wat het Syrisch leger (in eigen
land nota bene) heeft uitgespookt.
Ik heb het er eerder al
eens over gehad dat wandaden van soldaten niet persé de schuld of
verantwoordelijkheid van de regering of van de legerleiding zijn. Het zou niet
de eerste keer zijn dat soldaten of milities die “bloed geroken” hebben, bijna hysterisch tekeer gaan. Denken we maar
aan wat in Rwanda gebeurd is, en hoe
ze elkaar daar met “machetes”
afgemaakt hebben. Maar de bombardementen op een ziekenhuis of de raketaanval op
een treinstation, dat is onloochenbaar “bevolen”
van hogerhand. Dat zijn oorlogsmisdaden die de Russische regering, en dus de
Russische president mogen aangerekend worden.
Bij de stemming heeft een
grote meerderheid gestemd vóór de uitsluiting: 93 lidstaten van de Verenigde Naties hebben vóór gestemd.
Maar blijkbaar hebben toch ook 24 landen tégen gestemd. En dan vraag ik me af: “Wie zijn die landen?” Vrienden van
Rusland, vermoed ik, al zijn er dat niet veel meer. Maar misschien ook een
aantal landen die zelf “boter op het
hoofd hebben”?
Want inderdaad: “respect voor de mensenrechten” blijkt
geen voorwaarde te zijn om lid te worden van de VN-Mensenrechtenraad. Verre van, trouwens: af en toe wordt een land
zelfs tot “voorzitter” verkozen,
terwijl dat land manifest alle mensenrechten negeert en met de voeten treedt.
De VN-Mensenrechtenraad (United Nations Human Rights Council, of UNHRC) is opgericht in 2006, en omvat
vertegenwoordigers van 47 van de landen van de VN. Die worden telkens voor drie jaar gekozen door de voltallige
raad van de Verenigde Naties. De missie van de UNHRC werd bij de oprichting als
volgt geformuleerd door toenmalig VN-baas Ban-Ki-Moon:
“Alle slachtoffers van
mensenrechtenschendingen moeten naar de Mensenrechtenraad kunnen kijken als een
forum en een springplank voor actie.”
Maar omdat er van bij de
oprichting gezorgd moest worden voor een “eerlijke”
regionale verdeling, omvat de Raad veel leden uit gebieden met
minder-ontwikkelde landen, waar “mensenrechten”
nu eenmaal niet de hoogste prioriteit zijn en niet altijd op dezelfde manier
geïnterpreteerd worden als in de Westerse wereld. Van de 47 leden zijn er 34
uit Azië, Afrika en Zuid-Amerika. Volgens nogal wat mensenrechtenorganisatie
wordt de UNHRC dan ook gedomineerd
door landen die de Westerse cultuur niet goed gezind zijn. Vooral landen uit
het Midden-Oosten zouden een buitensporig “gewicht”
hebben in de Raad, ook al omdat ze gesteund worden door de landen uit Afrika of
Azië. Dat verklaart meteen waarom Israël
in de voorbij 15 jaar méér keren veroordeeld werd dan alle andere landen samen.
Zodat de Israëlische kritiek dat de UNHRC
een “antisemitisch” instrument is,
niet helemaal onterecht is. Want hoewel de Israëli inderdaad niet erg nauw
omspringen met de mensenrechten van de Palestijnen, zijn ze heus niet de enigen
die lak hebben aan mensenrechten. De Raad heeft bijvoorbeeld geweigerd om
ernstige schendingen van de mensenrechten in Venezuela of Syrië of Wit-Rusland
of Eritrea of Congo te veroordelen. En in 2015 is Saoedi-Arabië zelfs voorzitter geworden, terwijl er vermoedelijk in
geen enkel land zó veel flagrante schendingen van de mensenrechten te noteren
vallen. En ook het lidmaatschap van bijvoorbeeld China of van Venezuela is erg
omstreden.
Om maar te zeggen: het is
gepast dat Rusland uit de VN-Mensenrechtenraad
gezet werd, maar die kordate beslissing zou wellicht méér gewicht en
symboolwaarde gehad hebben als de UNHRC
consequent alle landen met een dubieuze reputatie zou veroordelen in plaats van
zo’n landen als voorzitter te verkiezen.
Het is jammer, maar het
is een onbetwistbare vaststelling: ook deze organisatie van de Verenigde Naties is een nutteloze
praatbarak, zonder enige echte invloed, zonder enig moreel gezag.
Reacties
Een reactie posten