Kalkoen

De job van “staatshoofd” is echt wel niet te onderschatten. Je moet met zó veel belangrijke dingen bezig zijn: de veiligheid van je land, het welzijn van je bevolking, je plaats zien te vinden en houden in de wereldorde, internationale bedrijven aantrekken omdat die voor jobs en inkomsten zorgen, enzovoort. En als daar dan nog eens een wereldwijde crisis bovenop komt, zoals de Corona-crisis nog niet zo lang geleden, of de oorlog in Oekraïne, dan kom je als staatshoofd vermoedelijk nauwelijks nog aan rust of slaap toe. Hoe dan ook: voor futiliteiten of banaliteiten heb je in elk geval géén tijd.

Tenzij je Donald Trump bent, natuurlijk. Of het staatshoofd van Turkije.

Want mijn veelgeplaagde vriend Tayyip Erdogan heeft duidelijk wél tijd om zich druk te maken over iets onnozels. Hij stoort zich namelijk aan de Engelse benaming voor zijn land. Dat is al sinds jaar en dag “Turkey”. Niemand heeft zich daar ooit aan gestoord, niemand heeft daar ooit langer bij stilgestaan of er iets anders achter gezocht dan de Engelse naam voor Turkije. Tot… Tayyip Erdogan op een blauwe maandag na een slechte nachtrust zich opeens de bedenking maakte dat “turkey” in het Engels staat voor “kalkoen”. Je weet wel: dat beest dat de christenen op hun kerstavondmenu staan hebben.

Dat een zelfvoldane opgeblazen narcist als Erdogan hierover valt, is natuurlijk niet zo vreemd. Voor iemand met zijn “prestige” is het ondenkbaar dat zijn land vereenzelvigd zou worden met zo’n stom beest dat dan bovendien ook nog eens hét symbool is voor één van de belangrijkste feesten van de “ketters”.

En dus is er een aanvraag vertrokken naar de Verenigde Naties om Turkije in het Engels voortaan “Türkiye” te noemen. Die naam wordt nu al gebruikt door Turkije zelf in internationale documenten en bijvoorbeeld ook in de reisfolders. De officiële uitleg voor het decreet dat door de Turkse president werd uitgevaardigd, klinkt als volgt: “De naam Türkiye vertegenwoordigt en drukt de cultuur, de beschaving en de waarden van de Turkse natie op de beste manier uit.” Als de president het zegt…

Ik vermoed dat Erdogan zich hierbij heeft laten inspireren door de Oekraïense president Zelensky. Die wil ook dat de internationale pers de hoofdstad van zijn land niet langer “Kiev” noemt, maar wel “Kyjiv”. Al heeft Zelensky hier naar mijn bescheiden mening wel een ernstiger argument voor dan Erdogan. Want “Kiev” is de Russische naam voor de stad. Het is een beetje pijnlijk, zeker na de inval van Rusland, om de hoofdstad van Oekraïne in het Russisch te spellen. Het lijkt op die manier alsof de internationale gemeenschap de stelling van Vladimir Poetin al algemeen aanvaard zou hebben dat Oekraïne eigenlijk een deel van Rusland is.

Maar de verzuchting van Erdogan lijkt mij dus toch iets minder “fundamenteel” van aard. En ik vraag me toch af: “Hoe komt een staatshoofd erbij om zich daar het hoofd over te breken?” Heeft hij dan echt geen andere, meer belangrijke, problemen aan zijn hoofd? Zoals bijvoorbeeld de torenhoge inflatie in zijn land. Bij ons is er al paniek omdat de inflatie in mei opgelopen was tot ongeveer 9%. In Turkije steeg de inflatie begin mei tot bijna 70%; wat betekent dat voedsel of energie er voor heel veel mensen gewoon onbetaalbaar geworden is. De reden voor die hoge inflatie ligt bij het onwrikbare besluit van de president zélf om de rente laag te houden, waardoor het erg gemakkelijk blijft om te lenen en dus tóch veel geld uit te geven: als de vraag naar goederen groot blijft, stijgen de prijzen. Bovendien is de Turkse “lira” zo goed als niets meer waard. Omgerekend verdient bijna de helft van de Turken nauwelijks 270 euro per maand, en dat is véél te weinig om het einde van de maand te halen, zeker als alles elke dag duurder wordt.

Ik zou dus denken dat Erdogan zich misschien beter op andere zaken zou concentreren dan op zijn ingebeelde klacht dat men Turkije een “kalkoen” noemt…