Recessie

Een mens zou verwachten dat onze wereldleiders, de machthebbers, verstandige mensen zijn. Een mens zou verwachten dat de groten der aarde zich laten bijstaan door knappe koppen, experten. Bijvoorbeeld bollebozen in de wetenschap van de Economie. (Voor zover we mogen aannemen dat “economie” een wetenschap is, wat ik toch durf te betwijfelen.) Een mens zou verwachten dat zij die het voor het zeggen hebben, lessen hebben getrokken uit het verleden en erover zullen waken niet diezelfde fouten opnieuw te maken.

Maar helaas: dat is niet het geval.

We kampen momenteel met een torenhoge inflatie. Overal ter wereld, lijkt het wel. In Europa, in Amerika (Noord én Zuid), in Japan, in Turkije, enzovoort. Een inflatie die overigens, zoals ik eerder al gesuggereerd heb, grotendeels “kunstmatig” is en het gevolg van de extreme winsthonger van grote bedrijven en multinationals, zoals olie- of energieproducenten, leveranciers van grondstoffen, en dergelijke meer. Maar vermoedelijk vooral door het vuile spel dat gespeeld wordt door “speculanten”, die van alles en nog wat opkopen, louter en alleen om een schaarste te creëren waarna ze hun opgepotte voorraden met woekerwinst kunnen verkopen.

Op zich is daar niets mis mee, met een hoge inflatie. Het betekent in de eerste plaats dat er veel vraag is. Waardoor de prijzen stijgen. Wat dan weer impliceert dat de economie floreert: als er veel vraag is, moet er veel geproduceerd worden. Maar de verschillende Centrale Banken, dé knappe koppen als het over economie gaat, vrezen dat de economie “oververhit” zou raken. Wat dat ook moge betekenen. En ze vrezen een “inflatiespiraal”: als de goederen duurder worden, moeten de lonen stijgen, waardoor de geproduceerde goederen weer duurder worden, waarna de lonen opnieuw moeten stijgen. Enzovoort. Ze zijn natuurlijk mis, die slimme heren en dames. Want als alles duurder blijft worden, dan zullen de mensen vanzelf minder gaan kopen; de “vraag” zal opnieuw dalen en daardoor ook de prijzen. Zoiets corrigeert zichzelf wel.

Maar de knappe koppen menen dat zij moeten ingrijpen. Zij menen dat zij het recht en de plicht hebben om de wereldeconomie te sturen, zonder dat wij, het gepeupel, iets in de pap te brokken hebben. Zij menen dat zij door hun tussenkomst de inflatie kunnen/moeten indijken. En dat doen ze door de rente te laten stijgen: wie geld nodig heeft, zal daar meer moeten voor betalen. De mensen zullen zich dan wel twee keer bedenken eer ze iets kopen waarvoor ze moeten lenen, en dus zal de “vraag” dalen. Waardoor de prijzen weer zullen zakken. Tegelijk zal de “oververhitte” economie tot rust kunnen komen: er zal minder vraag zijn, en dus minder productie. Wat die knappe koppen jammer genoeg vergeten, is dat we zoiets al eens eerder meegemaakt hebben. We hebben het eerder al meegemaakt dat “lenen” bijzonder duur werd, en dat de economische productie (kunstmatig) afgeremd werd. We hebben dat meegemaakt in de jaren twintig van de vorige eeuw, en we weten waartoe dat geleid heeft: een wereldwijde recessie, en zelfs een depressie.

Veel economen vrezen dat we ook nu weer op een “recessie” afstevenen. Maar het “grappige” is dat het nu net de topeconomen zijn die de maatregelen nemen waardoor we in die recessie zullen sukkelen.

De eerste effecten zijn er al: de beurskoersen zijn in vrije val. (Net als toen, in die donkere tijd, honderd jaar geleden.) Door het fors optrekken van de rente, worden veel aandelen opeens een heel stuk minder interessant, toch voor wie korte-termijn winst op het oog heeft. De beleggers, een bende domme schapen die niet zelfstandig kunnen nadenken en altijd uit pure emotie reageren, paniekeren en willen zo vlug mogelijk hun aandelen kwijt. Niemand wil nog investeren, en de ondernemingen die kapitaal nodig hebben om te kunnen produceren, zullen in de problemen komen. De industriële activiteit zal beetje bij beetje stil vallen, de economie zal niet langer kunnen groeien maar zal gaan krimpen. En voilà: daar is de gevreesde recessie.

Maar er is ook het effect op langere termijn, als de rentes zullen blijven stijgen. De mensen zullen minder geld te besteden hebben, en dus zullen ze minder consumeren. De “vraag” naar goederen zal dalen, en de prijzen zullen zakken: de inflatie zal verminderen, wat de bedoeling was. Maar wie goederen produceert en levert, die zal met overschotten zitten en dus minder gaan produceren. Ook al omdat de kost van investeren veel te hoog komt te liggen. Er wordt niet meer geïnvesteerd, er wordt niet meer geconsumeerd, er wordt veel minder geproduceerd. Waardoor veel mensen opnieuw werkloos zullen worden. Om kort te gaan: het doemscenario van de “grote depressie” dreigt opnieuw. Voor heel veel mensen, zeker voor hen die het nu al moeilijk hebben.

Ik vrees dat die rampzalige recessie waar de economische experten voor waarschuwen er inderdaad zit aan te komen. Niet omdat het onvermijdelijk is, maar omdat andere economische experten die recessie net uitlokken door hun bemoeienissen.