Betaling in Cash

Ik weet niet of u onlangs ook die reportage gezien hebt over het gebruik van cash in onze winkels en op de markten? Er is een wetgeving in de maak die alle handelaren verplicht de mogelijkheid aan te bieden om cash-loos te betalen, via Bancontact of Payconiq, of iets gelijkaardigs met een smartphone. Geen enkele handelaar zou de klanten nog mogen verplichten met cash geld te betalen, al staan sommige handelaren daar eerder weigerachtig tegenover wegens de kostprijs van het bijhorende toestel (en omdat het betalingen in het zwart moeilijker maakt). Voor de meeste mensen is dat trouwens een vanzelfsprekendheid geworden: veel mensen hebben zelfs geen cash geld meer op zak, of toch heel weinig. Al zijn er nog altijd mensen, meestal ouderen, die vasthouden aan hun cash geld, vermoedelijk omdat ze die digitale snufjes niet vertrouwen.

Blijkbaar behoort de Britse Prins Charles tot die categorie van conservatieve en wantrouwige klanten. Want ook hij heeft zo te zien een voorkeur voor cash-transacties. Dat is althans mijn vermoeden als ik lees dat hij in de voorbije jaren zowat drie miljoen euro in cash “gekregen” heeft van sjeik Hamad bin Jassim bin Jaber Al Thani, voormalig eerste minister van Qatar. Zodra dat bericht door de Britse krant “The Sunday Times” verspreid werd, haastte de vertegenwoordiger van de Britse koninklijke familie zich om te laten weten dat het geld onmiddellijk en integraal doorgestort werd naar de goede doelen die door de Britse kroonprins gesteund worden. Wie de prins van zelfverrijking zou gaan verdenken, was fout.

Ik blijf het toch een vreemd verhaal vinden. Laat ons voor deze ene keer eens naïef zijn, en geloven dat Prins Charles dat geld inderdaad aan een goed doel heeft geschonken, en dat hij dat al direct na ontvangst heeft gedaan en niet pas veel later, ná de ophefmakende onthullingen. Ook dan blijf ik toch met vragen zitten. Waarom heeft de prins dat geld van die sjeik gekregen? En waarom is die “schenking” in cash gebeurd?

Waarom heeft Prins Charles dat geld gekregen? Was het misschien gewoon “een klein cadeautje” zoals vrienden soms aan elkaar geven? Misschien wist de prins niet wat er in het pakje zat dat de sjeik hem cadeau gaf? Hoewel… dat zou één keer gekund hebben, maar het is drie keer gebeurd, en dan lijkt het erg onwaarschijnlijk dat de prins nog altijd in de naïeve overtuiging verkeerde dat het om een klein geschenkje ging. Of misschien was het inderdaad van bij het begin bedoeld als een gift voor een goed doel? Misschien had prins Charles wel aan zijn goede vriend sjeik Jassim bin Jaber Al Thani gevraagd of die geen kleine bijdrage kon leveren voor “The Prince of Wales’s Charitable Fund”. Het zou kunnen, niet? Misschien kon de sjeik die gift dan wel van de belastingen aftrekken. Of hebben de goede vrienden gewoon een klein cadeautje uitgewisseld ter gelegenheid van het bezoek van Prins Charles aan Qatar? Misschien had de prins ook een klein geschenkje bij voor de sjeik: een T-shirt met de Britse vlag of zoiets, of een poster van de Spice Girls.

Maar zélfs als het een gift of een goedbedoeld cadeau was, waarom moest dat in cash? Eén miljoen euro in bankbiljetten van 500 euro in “luxueuze winkeltassen van Fortnum & Mason". Wie goed kan rekenen, komt uit op 2000 biljetten. Tot drie keer toe. Als het bedoeld was als gift voor de stichting van de prins, dan zou dat toch gewoon via een overschrijving of storting gebeurd zijn? En niet met een stapel bankbiljetten. En als het bedoeld was als cadeau, waarom dan in de vorm van cash geld? Er zijn heus wel meer sierlijke en verfijnde cadeautjes te bedenken dan een pak van 2000 paarse biljetten. Toch? Of misschien was het de bedoeling dat de prins dat geld met zijn hele gezelschap onmiddellijk ter plaatse zou spenderen om de lokale Qatarese middenstand te steunen.

Ik kan eigenlijk geen enkele logische uitleg verzinnen. Ik heb dus, ondanks mijn goedgelovigheid, enige bedenkingen bij dit verhaal. Hoe je het ook draait of keert, het blijft een “verdachte transactie”. Ik zou in elk geval niet bij mijn bank moeten binnen stappen met een luxe-tas gevuld met 2000 biljetten cash geld: ze zouden mij onmiddellijk wandelen sturen, of, erger nog, de politie verwittigen wegens de verdenking van een poging om crimineel geld wit te wassen. (De biljetten van 500 euro zijn ondertussen trouwens afgeschaft, nét omdat ze gegeerd waren in het witwas-circuit…)

Maar het spreekt vanzelf dat de Prince of Wales zich niet aan dergelijke louche praktijken zal bezondigen. De zonen van de Queen gedragen zich immers altijd voorbeeldig. Zie maar naar de jongere broer, Andrew, Hertog van York…