Over Boris Johnson, de (bijna ex-) premier van het Verenigd Koninkrijk,
is de voorbije weken héél veel geschreven. In de internationale pers, maar
vooral in de Britse kranten. Of al die verhalen allemaal waar en echt zijn,
daar kan aan getwijfeld worden. De Britse (riool/roddel) pers heeft een erg
kwalijke reputatie als het gaat over journalistieke deontologie, en neemt het
ook niet altijd even nauw met de waarheid.
Maar één ding is wel
zeker: dat Boris Johnson een levensgenieter
is, en dat hij bijgevolg ook met volle teugen genoten heeft van al de
extraatjes en bonussen en opportuniteiten die het premierschap hem kon
bieden.
Het is jammer voor Boris Johnson dat hij in Engeland leeft,
en niet in Frankrijk. In Frankrijk hebben ze geen probleem met levensgenieters.
Het wordt je helemaal niet kwalijk genomen als je al eens een levenslustig
zijsprongetje durft te maken. “Genieten
van het leven” maakt deel uit van de Franse levensfilosofie. Vandaar de
uitdrukking “Leven als God in Frankrijk.”
Toen wijlen president François Mitterrand
moest toegeven dat hij er een maîtresse op na hield, was zijn laconieke
commentaar: “Et alors?” In het stijve
Engeland ligt dat anders: daar wordt het niet geaccepteerd als je een beetje
buiten de lijntjes kleurt, en het is “not
done” als je wat buitensporig geniet. In het preutse Engeland valt het
trouwens véél moeilijker “privé” te
houden als je van het leven wil genieten. Want iedereen die iets of wat te
betekenen heeft aan de overkant van het Kanaal, wordt met argusogen gevolgd en
(soms letterlijk) achtervolgd door paparazzi
zonder scrupules. Gewapend met gigantische telelenzen waarmee ze op 500 meter
afstand een vlieg op je slaapkamerdeur kunnen fotograferen, en met ultra krachtige
microfoons waarmee ze van 500 meter ver kunnen registreren wat je in iemands
oor fluistert, gunnen ze de bekende Britten geen enkele privacy en geen enkel
geheim.
Het was dan ook niet erg
slim van Boris Johnson om eerst te
proberen alles te ontkennen. Zijn eigen “zijsprongetjes”
en die van een aantal van zijn ministers. De groezelige “waarheid” kwam onvermijdelijk toch aan het licht in de
schandaalpers. In een ultieme poging zijn eerbaarheid te redden heeft Boris dan
zijn toevlucht genomen tot leugens. De ene leugen na de andere. Tot hij er zelf
helemaal in verstrikt is geraakt en uiteindelijk geen kant meer uit kon.
Maar Boris is niet alleen
een levensgenieter, hij is ook een onverbeterlijke grapjas. Hij heeft zijn
apart gevoel voor humor vooral getoond toen hij wél akkoord ging om ontslag te
nemen als partijvoorzitter van de Tory’s,
maar toch nog even wilde aanblijven als (interim) premier. Hoewel de beide
functies eigenlijk onlosmakelijk samen horen in het Verenigd Koninkrijk. Hij
wou nog even aanblijven als premier “in
het belang van de natie”, was zijn uitleg. Blijkbaar is hij van mening dat
hij zó onmisbaar is voor het Britse volk dat het land zonder zijn leiderschap
ten onder zou gaan.
Maar de ware reden voor
het nog even blijven vastklampen aan het premierschap, was lichtelijk minder
altruïstisch. Het is namelijk zo dat de eerste minister van het Verenigd
Koninkrijk een luxueus domein met kasteel ter beschikking heeft voor speciale
gelegenheden, bijvoorbeeld om buitenlandse gasten te ontvangen en zo. Zolang
Boris premier blijft, kan hij van dat privilege gebruik blijven maken; als hij
ontslag zou nemen, is hij dat voorrecht kwijt. En het moet nu lukken dat Boris
vorig jaar (in mei) getrouwd is, maar door de corona-toestanden heeft hij geen
groot trouwfeest kunnen geven. Daarom staat het grootse feest voor dit jaar
gepland, op 30 juli. En kan je dan een betere locatie bedenken dan dat fameuze
domein “Chequers Court”? Nee toch!
Boris zou stom moeten zijn om die gelegenheid te laten schieten! Hoeveel mensen
hebben de kans om in zo’n landgoed hun trouwfeest te laten doorgaan? Boris en
zijn vrouw Carrie hadden er al een
jaar naar uitgekeken, hij kon dat nu toch niet op het laatste moment laten
schieten omwille van een paar uitschuivers, toch?
Maar helaas! We spreken
over Engeland, en de Britse persmuskieten aan wie niets ontgaat. En dus
verscheen het bericht in “The Mirror”,
één van de vele schandaalkranten, en klonk de beschuldiging dat Boris louter uit
eigenbelang nog even als premier wilde aanblijven. Zodat hij uiteindelijk
alweer bakzeil heeft moeten halen en zijn extravagante droomfeest heeft moeten
opgeven. Laat ons hopen dat zijn Carrie
hem dat niet al té kwalijk neemt…
Reacties
Een reactie posten