Ik trakteer

Wat heb ik onlangs gelezen op de site van VRT-NWS? “Wie zijn pintje, cocktail of eender welke andere alcoholische drank op café of restaurant niet betaalt, riskeert daar geen strafzaak voor.” Als dát geen leuk nieuws is voor de trouwe caféganger!

Consumeert een klant enkel alcoholische drankjes, en wil die daar nadien niet voor betalen, dan heeft een café-uitbater geen juridische grondslag om op die onbetaalde alcoholische drank schuld te innen. (Wie een cola of een waterke drinkt, heeft dus pech…)

Meer nog: wie zijn alcoholische drank niet betaalt, kan daar ook niet door een rechter toe veroordeeld worden. Die boude bewering zou steunen op de wet “ter beteugeling van de dronkenschap”, uit 1939: “Is in rechte niet ontvankelijk, de vordering tot betaling van dronkenmakende dranken die in drankgelegenheden, koffiehuizen, hotels, herbergen en welkdanige drankslijterijen ook verbruikt werden. Deze bepaling is niet van toepassing op de vordering tot betaling van schuld aangegaan wegens logement of kostgeld in de hotels en herbergen en wegens de eetmalen welke tegelijk dranken en spijzen begrijpen.” Volgens Sofie Royer, strafrecht-experte, is die wet gebaseerd op een bepaling uit 1887, als reactie tegen de alcoholplaag op het einde van de negentiende eeuw: “De wetgever vond toen dat alcohol consumeren op krediet dronkenschap in de hand werkte en de familie van de dronkaard aan verschrikkelijke ontbering blootstelde. Daarom moesten café-uitbaters dat doen op eigen financiële risico en verantwoordelijkheid en konden ze dat nadien niet verhalen.”

Zoals wel meer het geval is bij de “kop” van een nieuwsbericht, die zo sensationeel mogelijk moet klinken, klopt die kop trouwens niet met de inhoud: want in een restaurant kan je niet zomaar opstappen zonder te betalen, want als je tegelijk met je drankje ook iets gegeten hebt, geldt die vrijgeleide om weg te gaan zonder te betalen, niet meer.

Wist u dat? Ik in elk geval niet. De meeste mensen wisten dat helemaal niet, vermoed ik. Maar nu dus wel. Met dank aan de VRT. Het zit er bijgevolg dik in dat velen zich in de nabije toekomst op die oude wet zullen beroepen om gratis een paar pinten te gaan drinken. Denkt u niet? En dan vraag ik me af: “Waarom komt VRT-NWS nu met zo’n nieuwsitem?” Waarom publiceren ze dit? Ze moeten zelf toch ook goed genoeg beseffen dat ze kwaadwilligen en profiteurs hiermee op foute ideeën brengen. Of niet? Hadden ze twee keer nagedacht, dan zouden ze dit artikel toch in de schuif hebben laten liggen? Of is het nieuwsaanbod in deze komkommertijd zó karig dat ze om het even wat gaan publiceren om toch maar genoeg “nieuws” te kunnen brengen?

Hoewel… “nieuws”? Je kan zoiets bezwaarlijk “nieuws” noemen, toch? Het artikel heeft geen enkele nieuwswaarde, en het is op geen enkele manier “relevant”. Het is gewoon een oppervlakkig stukje “journalistiek” met als enige bedoeling de aandacht te trekken en de lezer te verbazen.

Gelukkig blijkt er voor de café-uitbaters een trucje te bestaan om die “tafelschuimerij” tegen te gaan. Steunend op de laatste zin van die fameuze wet. Want zodra de klant ook iets nuttigt, is de wet op de “beteugeling van de dronkenschap” immers niet meer van toepassing. Het moet zijn dat de wetgever indertijd van oordeel was dat je niet zat zou worden als je bij je drank ook iets zou eten.

Vandaar dus dat je in veel gevallen een minischaaltje met borrelnootjes of chips krijgt aangeboden bij de bestelde drank. En ik die zo naïef was om te denken dat dit een soort “extra service” van de ober was, een gastvrij gebaar. Niet dus: het is bedoeld om mij te beletten op te stappen zonder te betalen.

Het zal mij benieuwen hoe het er de komende weken aan toe zal gaan op de Vlaamse terrassen. Ik vrees een beetje dat veel café-uitbaters geconfronteerd zullen worden met klanten die op hun terras een pint of een wijntje komen drinken, en daarna zonder verpinken zullen vertrekken zonder te betalen, nu iedereen weet dat de café-eigenaar daar juridisch niets tegen kan beginnen. Dit wordt ongetwijfeld een nieuwe rage, en een nieuwe bron van stress bij café-eigenaars. Het zou weleens kunnen dat de kelners op een terras voortaan erg potige kerels zullen zijn, die er desnoods met harde hand voor moeten zorgen dat elke klant betaalt.

In ieder geval: wie één dezer dagen met mij een terrasje zou willen doen, mag er op rekenen dat ik zal trakteren! Tenminste… als er geen borrelnootjes aangeboden worden.