Herinnert u zich nog de
vrijdagse spijbelacties en bijhorende betogingen van onze “klimaatjongeren”? Die liggen ondertussen al weer een tijdje achter
ons. De mensen, de jongeren inbegrepen, hebben nu wel andere, meer dringende,
zorgen aan hun hoofd.
Ik ben daar niet rouwig
om: ik vond het sowieso toch compleet zinloze en nutteloze acties. Die
klimaatbetogingen waren een lachertje, waarbij de meeste jongeren zelfs geen
idee hadden wat nu eigenlijk precies het probleem is en waarvoor of waartegen
ze aan het betogen waren. De spandoeken en borden die ze meedroegen waren dan
ook veelzeggend betekenisloos: “Safe our
planet” of een andere (dikwijls fout gespelde) lege slogan. En wat het
spijbelen betreft: het enige concrete resultaat daarvan was dat die kinderen en
jongeren nóg meer lesdagen kwijt waren. En hun leerachterstand is/was al zo
groot, en hun kennisniveau alarmerend.
Het is helaas een
pijnlijke vaststelling: de klimaatactivisten
blinken vooral uit in zinloze acties.
Een zeldzame keer laten
ze zien dat ze weten waar de knelpunten liggen, en leggen ze met hun acties de
vinger op de wonde. Zoals die keer dat ze een steenkoolterminal hebben bezet in
het Gentse havengebied: als er één grote boosdoener is die de
klimaatverandering mee veroorzaakt, dan is het wel steenkool. En eigenlijk alle fossiele brandstoffen. Dat die
steenkool bovendien uit het verfoeide Rusland ingevoerd wordt, gaf het protest
van de klimaatactivisten nog een extra dimensie. Of zoals die keer in mei, toen
ze een tijdlang de scheepvaart geblokkeerd hebben in de Gentse haven. Ook om
het gebruik van fossiele brandstoffen onder de aandacht te brengen.
Maar dat zijn
uitzonderingen, lijkt het wel. Als ze zich in het nieuws werken, dan is het
jammer genoeg meestal met stupide acties. Acties die niets met het klimaat te
maken hebben. Acties die “aandachtzoekerij”
als enig doel hebben. Dat is trouwens mijn grootste verwijt aan die “klimaatactivisten”, genre Anuna: het zijn gewoon aandachtzoekers.
Zoals die idioot die zich in het peloton wielrenners kwam mengen bij de
aankomst van de Ronde van Vlaanderen dit jaar. Of die malloot die het
voetbalveld kwam opgelopen tijdens de finale van de Beker van België. Of die
klungels die zich hadden vastgelijmd aan een (duur) schilderij in een Londens
museum. Zinloze acties, stuk voor stuk. En compleet nutteloos. Tenzij het
inderdaad enkel de bedoeling was om “vijf
minuten roem” te verwerven…
Dit gezegd zijnde: ik ben
niet te beroerd om aan zelfkritiek te doen. En dan moet ik, bij nader inzien,
toegeven dat mijn blog al bij al eigenlijk ook vrij zinloos is. Als er maar
dertien mensen zijn die mijn geschrijf regelmatig lezen, of in elk geval maar
dertien mensen die daar openlijk voor uit komen, dan is deze blog uiteindelijk
ook nogal zinloos en overbodig. Met maar dertien (trouwe) lezers betekent die
blog van mij eigenlijk helemaal niets. Misschien moet ik ook wel dezelfde
conclusie trekken als de klimaatjongeren, en proberen mijn tijd en energie
nuttiger te besteden?
Reacties
Een reactie posten