Burgerdoelwitten

De Russen blijven zich met een hardnekkige koppigheid op burgerdoelwitten richten. Met diezelfde hardnekkige koppigheid trouwens waarmee ze het systematisch blijven ontkennen.

Waarom doen ze dat eigenlijk? Dat heeft toch geen enkele strategische of militaire waarde? Welk militair voordeel kan je eruit putten als je een flatgebouw in puin schiet? De reden voor die oorlogsmisdaden is vermoedelijk eerder te zoeken bij het demoraliseren van de vijand. De Oekraïense bevolking uitputten en angst aanjagen in de hoop dat die zó oorlogsmoe worden dat ze zich liever aan de aartsvijand overgeven dan verder in doodsangst te moeten leven.

De Russen hebben natuurlijk wel enige ervaring op dat gebied. Ze hadden al uitvoerig kunnen “oefenen” in Syrië. Op vraag van de Syrische president Bashar al-Assad die er blijkbaar niet voor terug schrok zijn eigen bevolking te treffen. Zelfs met clusterbommen en chemische wapens. De stad Aleppo bijvoorbeeld is compleet vernietigd, met de grond gelijk gemaakt door Russische (en Syrische) bombardementen. Toen waren de Russen nog niet op het idee gekomen om alles staalhard te ontkennen. Toen moesten ze nog proberen een “excuus” te verzinnen om hun wandaden te “rechtvaardigen”. De uitleg was toen dat de opstandelingen, de zogenaamde “terroristen”, zich in de stad hadden verscholen, tussen al die onschuldige mensen. En de aanvallen waren tegen die “terroristen” gericht. Het was dus de schuld van de opstandelingen dat er zo veel burgers, ook vrouwen en kinderen, omgekomen zijn bij de bombardementen. Want met die aanvallen hadden de Russen en het Syrische leger alléén die rebellen geviseerd.

Dat is trouwens exact dezelfde redenering die Israël gebruikt om steden in Hamas in puin te schieten. De “jihadisten” hebben zich daar verstopt, tussen de gewone mensen, en van daaruit bestoken zij Israëlische doelwitten. Zij het dan met flutraketjes die nauwelijks enige schade aanrichten. Het Israëlische leger “kan dus niet anders” dan reageren met raketaanvallen en bombardementen op de locaties van de vijandelijke schiettuigen. En ja, als die midden in een stad of dorp liggen… Het is niet de schuld van de Israëli als ze weer eens een dorp aan flarden schieten en als daarbij vele onschuldige slachtoffers vallen.

Het is een veel gebruikt excuus, inderdaad. Ook nu weer in Oekraïne: de fout ligt bij het Oekraïense leger dat zich in steden en dorpen verschuilt.

Maar soms hebben de machthebbers en wereldleiders zelfs geen excuus nodig. Tenminste niet als ze tot het kamp van de overwinnaars behoren. Dat de geallieerde troepen, Amerikanen en Engelsen, op het einde van de Tweede Wereldoorlog (in de nacht van 13 op 14 februari 1945) de Duitse stad Dresden volledig in puin hebben gebombardeerd, dat had geen enkel militair nut en daar kon ook geen enkel excuus voor verzonnen worden. Het was, vermoed ik, noch min of meer een “wraakactie” omdat de Duitsers in het begin van de oorlog Londen gebombardeerd hadden. Al was het “officiële” doel: ”zo veel mogelijk schade en slachtoffers te veroorzaken om zo het Duitse moreel te breken.” Ook de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki hadden geen enkel militair doel. Maar er zijn wel meerdere honderdduizenden doden gevallen en van de beide steden is niets overgebleven. Waarom moest dat zo nodig? Vermoedelijk omdat de Amerikanen toen al aan Rusland wilden tonen waartoe ze in staat waren, zodat er geen twijfel over zou bestaan wie de grootste en machtigste natie was.

Excuses of geen excuses, militair zinvol of niet, aanvallen op burgerdoelwitten zijn oorlogsmisdaden. En dat zijn ze altijd al geweest, ook al mocht dat vroeger niet gezegd worden. Het toont nog maar eens waar de mens toe in staat is, jammer genoeg. En het gebeurt zo goed als altijd ongestraft…

Wordt vervolgd...