Feestfoto

In Finland is enige tijd geleden veel ophef ontstaan naar aanleiding van een filmpje en een aantal foto’s van hun feestende en dansende premier. Bovendien meenden sommigen op de achtergrond in het filmpje over “drugs” te hebben horen praten. De premier lag hierdoor zwaar onder vuur. Ze moest op haar plechtige communiezieltje zweren dat zij géén drugs gebruikt had, en toen haar tegenstanders dat niet wilden geloven, heeft ze zelfs een drugtest moeten afleggen. Die overigens negatief was. Maar ook dat kon de gemoederen nog niet helemaal bedaren, en ze heeft zich uiteindelijk publiekelijk voor die foto’s verontschuldigd.

De premier van Finland, Sanna Marin, is een vrouw. Een jonge vrouw: ze is amper 36, en dus erg jong om nu al eerste minister te zijn. En ze heeft vrij progressieve ideeën. Kortom: een gruwel voor het establishment, voor de oudere mannelijk machtspolitici. En dus zijn alle middelen en methodes toegelaten om haar in diskrediet te brengen. Of zelfs, als het een beetje mee zit, om haar ten val te brengen. Deze filmpjes en foto’s waren voor haar tegenstanders dus het ultieme cadeau. Vooral omdat de herinnering aan de frapatsen van een feestende Boris Johnson overal in Europa nog levendig waren. Dat het feestje waar mevrouw Sanna Marin op aanwezig was, van totaal andere aard was en er niets verboden of illegaal aan was, deed dan even niet terzake. Hun premier was gespot op een feestje waarbij ze zowaar aan het zingen en dansen was: “Schande!”

Ik vind het bijzonder spijtig dat ze uiteindelijk haar excuses heeft aangeboden. Want er was helemaal niets waarover ze zich had moeten excuseren. Ze had zich kostelijk geamuseerd op een (privé) feestje, en dat is haar goed recht. Het is niet omdat je de eerste minister van je land bent, dat je je in de privésfeer niet meer zou mogen amuseren, toch? Een man zou gewoon zijn middelvinger opgestoken hebben.

Als er iemand is die zich zou moeten excuseren en die met de vinger moet gewezen worden, dan is het diegene die (stiekem?) de foto’s en filmpjes heeft gemaakt en daarna (voor grof geld) aan de media heeft verkocht. Dat is niet alleen achterbaks, het is ook zonder meer verwerpelijk. Het is een zoveelste voorbeeld van plat en ordinair winstbejag, zonder er bij stil te staan of iemand hierdoor zou geschaad worden. Het toont nog maar eens dat mensen tot alles in staat zijn als ze er zélf iets bij winnen.

Maar als er een verkoper was, dan moet er ook een koper geweest zijn: de media. De media hebben zich hier nog maar eens van hun slechtste en laagste kant getoond. Ze hebben de foto’s en de filmpjes met veel bombarie aangekondigd en vertoond, en er uiteraard de nodige ruchtbaarheid aan gegeven. Met nog wat insinuaties tussen de lijnen. Hebben ze zich afgevraagd of het wel okee was om die foto’s en filmpjes publiek te maken? Hebben ze de afweging gemaakt of de foto’s en filmpjes enige échte nieuwswaarde hadden? Hebben ze vooraf onderzocht of de onderliggende beschuldigingen wel terecht waren? Niet dus. Ze hebben de gelegenheid aangegrepen om sappige verhalen en “onthullend” beeldmateriaal te publiceren, omdat zoiets sensatie wekt en dus lezers of kijkers aantrekt. Ik weet dat mijn verhaal eentonig wordt, maar ik begin zo stilaan kotsmisselijk te worden van de ongebreidelde sensatiezucht van de media. De sociale media vooral, maar de klassieke media evengoed als het erop aan komt.

En nee, ook de gevestigde “politieke waarde” komt niet bepaald fraai uit dit verhaal. De oude politici, haar tegenstanders, waren er als de kippen bij om haar te beschuldigen en te veroordelen. Zoals dat meestal gaat: dat iemand “onschuldig is tot het tegendeel bewezen wordt”, is al lang niet meer geldig in onze “vingerwijzende” samenleving. Als laffe individuen besluiten een lastercampagne op te zetten, dan ben je sowieso veroordeeld. Hoe onschuldig je ook bent.

Het is een triest en zielig verhaal, al bij al. Het toont alweer de mens van zijn allerslechtste en minst nobele kant. En niemand is nog veilig voor hen die erop uit zijn smeerlapperij te verspreiden.

Het draait trouwens allemaal om oppervlakkige en irrelevante bedenkingen. Niemand heeft de capaciteiten van de jonge vrouw in twijfel getrokken, of twijfel gezaaid over haar positieve bijdrage voor haar land. Het enige wat haar verweten werd, is dat ze gedanst en gezongen heeft. Eerder had ze trouwens al eens kritiek te slikken gekregen omdat haar décolleté “te diep” was. Dát zijn blijkbaar de dingen waarop iemand beoordeeld wordt (vooral als die “iemand” een jonge vrouw is).

Dat je als premier voortdurend staat te liegen dat je zwart ziet, niemand die er lang bij stilstaat. Dat je als (mannelijke) premier seksfeestjes organiseert met minderjarige hoertjes, dat moet kunnen. Maar een jonge vrouwelijke premier die wat te uitbundig is, dat is een schande.

In wat voor wereld leven wij eigenlijk?