Rampfoto's

De weduwe van de in 2020 overleden basketlegende Kobe Bryant had een proces aangespannen tegen een aantal ramptoeristen die foto’s hadden staan maken van de helicoptercrash waarbij haar echtgenoot en hun dochtertje omgekomen waren. En ze heeft dat proces ook gewonnen: ze heeft een schadevergoeding geëist én gekregen van 16 miljoen dollar.

Laat daar geen twijfel over bestaan: ramptoeristen zijn verwerpelijke wezens. Mensen die er een kick in vinden om te staan kijken op één of ander spectaculair ongeval of een brand, dat kán gewoon niet. En wat al helemaal verfoeilijk en zelfs misdadig is, is als ze daar dan foto’s van trekken of filmpjes van opnemen. Dikwijls met de laag-bij-de-grondse bedoeling die te verkopen aan de op sensatie beluste pers. Wie zich daartoe verlaagt, verdient het om gestraft te worden. Iedereen die winst probeert te maken op kosten van het leed van een ander, zou daar op één of andere manier voor moeten boeten. Dat mevrouw Bryant die laffe mensen een proces heeft aangesmeerd, is dus terecht en rechtvaardig.

Maar een schadevergoeding van 16 miljoen dollar? Is dat niet een beetje extravagant? De kans is trouwens groot dat de aangeklaagde ramptoeristen dat toch nooit zullen kunnen betalen. Dat is weer typisch voor de Amerikaanse “schadevergoeding”-cultuur. Bedragen als deze zijn er helemaal geen uitzondering, en naar Amerikaanse normen misschien zelfs niet eens overdreven. Bij ons bestaat die praktijk niet. Bij ons worden zelden grote schadevergoedingen geëist, toch niet in de miljoenen. (Behalve dan door Bart De Pauw in zijn proces tegen de VRT: hij vraagt toch ook 12 miljoen euro. Maar de kans dat hij die effectief zal krijgen is vrijwel nihil.)

Misschien is het wel een suggestie voor de slachtoffers, en/of hun nabestaanden, van het recente ongeval op de E40, op 22 augustus. Het zware ongeval, waarbij twee mensen zijn omgekomen, had zich voorgedaan in de richting van Gent naar Brussel. En zoals dat jammer genoeg bijna altijd gebeurt, had zich op het andere rijvak, richting Gent, binnen de kortste keren een “kijkfile” gevormd: alle automobilisten wilden zo goed mogelijk getuige zijn van het drama dat zich pas had voor gedaan. En een aantal onder hen had het idee opgevat om het gebeuren te filmen met de smartphone. Soms wellicht in de hoop de beelden nadien te kunnen verkopen aan de sensatiepers, genre HLN. Of om er heel veel “views” mee te scoren op Instagram. Daar is maar één woord voor: “verwerpelijk”.

Brute pech voor die ramptoeristen, helaas: de politie is er, vermoedelijk door de vele camera’s die langs en over de autostrade opgesteld zijn, in geslaagd een aantal van hen te identificeren. Zowat 50 van die hooligans zullen een proces verbaal in de bus krijgen, en mogen zich verwachten aan een boete van minstens 174 euro, of zelfs een dagvaarding voor de politierechtbank. Het zal hen leren.

Maar 174 euro is “peanuts”, eigenlijk. En dan stel ik me de vraag: “Zou er hier in België geen gewiekste advocaat op het idee komen om die onverlaten een burgerlijk proces aan te smeren en een schadevergoeding te eisen?” Als dat in Amerika kan, waarom zou dat bij ons niet lukken? Stel je voor dat die 50 amateurfotografen morgen opeens ook een eis in de bus krijgen om miljoenen euro schadevergoeding op te hoesten… Het zou andere ramptoeristen in de toekomst waarschijnlijk wel twee keer doen nadenken eer ze hun smartphone zouden bovenhalen.

Uiteraard zal het nooit zover komen. Niet alleen omdat wij in Europa die “traditie” van exuberante schadevergoedingen niet kennen. Maar ook, en wellicht vooral, omdat de slachtoffers van het ongeval op de E40 niet “Kobe Bryant” heten. Want zo gaat dat nu eenmaal: sommige mensen zijn duidelijk véél meer “waard” dan andere. Ook als ze al dood zijn.