Zonnepanelen

Dat we een uitzonderlijk droge, warme en zonnige zomer beleefd hebben, dat kan u niet ontgaan zijn. En mocht u het zelf niet bemerkt hebben, dan zijn er nog altijd onze weermannen en -vrouw die het ons elke dag opnieuw kwamen vertellen. Ik heb geen idee waarom ze die boodschap elke dag moesten herhalen: we wisten het ondertussen al wel, zou ik zo denken. Weerman Frank voegde er elke keer ook de melding aan toe dat de eigenaars van zonnepanelen “hoogdagen beleven” met die overvloedige zonneschijn en die aanhoudende gloeiende zomer. Ik vermoed dat weerman Frank gesponsord wordt door de producenten van zonnepanelen…

Maar weerman Frank heeft ongelijk. En eigenlijk zou hij dat zelf ook moeten weten, want hij heeft een paar jaar Natuurkunde gestudeerd. De huidige zomer, met die hittegolf en al die zomerse en tropische dagen, is niet gunstig voor zonnepanelen. Want het rendement van zonnepanelen zakt schrikwekkend snel naarmate de temperatuur hoger stijgt. De ideale temperatuur van een zonnepaneel ligt bij 25°C. Elke bijkomende graad betekent een daling van het rendement met 0,5%. Let wel: het gaat om de temperatuur van de zonnepanelen zélf, niet om de luchttemperatuur. Bij een hittegolf zoals we die nu beleefd hebben, stijgt de temperatuur van een zonnepaneel al gauw tot 65°. Waardoor het rendement tot 80% van het optimale rendement kan zakken. Dus, nee, eigenaars van zonnepanelen zijn niet gelukkig met die aanhoudende hitte, aangezien de zonnepanelen maar vier vijfde opbrengen van wat in ideale omstandigheden zou kunnen.

Ik merk dat ook aan de statistieken van mijn zonne-energiemeter (op 14 augustus).

Die tonen dat de hoogste opbrengst doorgaans niet in de warmste zomermaanden juli en augustus valt, maar wél in de lentemaanden mei en juni. En die tonen ook dat dit jaar, 2022, géén recordjaar was voor de zonne-energieproductie op mijn dak: de hoogste opbrengsten zijn er geweest in mei 2020 en in juli 2018.

Wat niet wegneemt dat een overvloed aan zonneschijn wél goed is, zodat de zonnepanelen vooral in de zonnigste maanden mei en juni een hoge opbrengst hebben. Dat dit opnieuw een goed jaar geweest is voor zonne-energie, zie ik aan mij elektriciteitsmeter. Mijn, analoge en terugdraaiende, teller zal bij de meteropname in oktober vermoedelijk bijna 3000 kWh lager staan dan een jaar eerder. Dat is dus een cadeau van 3000 kWh die ik gratis op het net gezet heb, als “energieproducent” eerder dan “consument”. Terwijl ik ondertussen wél moet betalen voor de 7500 kWh die ik ’s nachts verbruik voor mijn verwarming. (En voor het feit dat ik elektriciteit op het net zet…)

Zoals ik eerder al eens verteld heb (in het stukje “Verwarmingspremie”, op 10 juni): ik ben het beu om elk jaar opnieuw een overvloed aan elektriciteit cadeau te doen aan mijn elektriciteitsleverancier. En dus schakel ik vanaf september over op dagtarief voor mijn verwarming. Wat mij vermoedelijk de banbliksems van de VREG zal opleveren. (Hoewel… Blijft men niet herhalen dat energie die met elektriciteit geleverd wordt, “duurzaam” is?)

Het zal mij wel benieuwen hoe “duur” (letterlijk) mij dit zal te staan komen. Zeker met het fameuze “capaciteitstarief” dat eraan komt. Dat is dan wel, nog maar eens, uitgesteld tot begin volgend jaar, maar dát het er komt is onvermijdelijk. Onze Vlaamse energieminister, Zuhal Demir, probeert nog via de rechtbank om verder uitstel te bekomen, met het argument dat dit nu niet het goede moment is om de mensen met een nóg hogere elektriciteitsfactuur op te zadelen, maar ik vrees dat ze ongelijk zal krijgen. Het capaciteitstarief komt er. Jammer genoeg. En de meesten onder ons, zeker diegenen die weinig verbruiken, zullen het helaas geweten hebben. Ik zal het ook wel vlaggen hebben, vermoed ik, want de nieuwe verwarming is opnieuw een soort “accumulatie”: de radiatoren warmen gedurende een kwartier op om dan een vol uur warmte af te geven. Dat kwartier opladen zou mij weleens zuur kunnen opbreken.

Tenzij ik slim ben en alléén de verwarming op zet als de zon overvloedig schijnt.