Zorg voor het Milieu

Het is geheel en al aan de aandacht van de klassieke media ontsnapt, maar een kritische onderzoeksgroep heeft onlangs aan het licht gebracht dat een Duitse milieuvereniging gulle subsidies heeft mogen ontvangen van het Russische Gazprom.

Het gaat om een officiële “ecologische stichting” in de Duitse deelstaat “Mecklenburg-VorPommern”, opgericht en geleid door vooraanstaande politici van die deelstaat. Vooral dan politici van SPD-strekking, de Duitse socialisten. Die milieuorganisatie, “Klimastiftung”, was vooral bedoeld om het verzet tegen de kerncentrales te organiseren en te promoten. Als alternatief voor kernenergie werden gascentrales voorgesteld. Wat ons ook hier in België heel bekend in de oren klinkt. In het kader daarvan was die “stichting” bijgevolg ook een groot voorstander van de nieuwe “Nordstream 2”-pijplijn die Russisch gas naar Duitsland zou vervoeren. Omdat Gazprom de voornaamste producent en leverancier is van dat Russisch gas, was het bedrijf er niet vies van om de “milieustichting” een klein duwtje in de rug te geven. In de vorm van “subsidies”: voor een bedrag dat geschat wordt op 192 miljoen euro, in de loop van 2021. En om de banden nog wat sterker aan te halen, werd SPD-politicus en voormalig Duits Bondskanselier, en goede vriend van Vladimir Poetin, Gerhard Schröder ook nog een zitje aangeboden in de raad van bestuur van Gazprom. Die heeft trouwens tot nu consequent geweigerd om zijn bestuursfuncties bij Gazprom en dochterondernemingen op te geven, ondanks de druk van huidig SPD-Bondskanselier Olaf Scholz.

Het is een behoorlijk onfris verhaal, al bij al. Maar nu ook weer niet zó verrassend. De druk van de milieuverenigingen om die verfoeide kerncentrales te ontmantelen is al heel lang bijzonder groot. En vooral heel erg “eenzijdig”: het gaat al lang niet meer om het milieu-aspect ervan, het gaat enkel nog om “het principe”. En als dat betekent dat er moet overgeschakeld worden op gascentrales, waarvan iedereen weet hoe vervuilend die zijn en hoe nefast voor ons klimaat, dan is dat maar zo. Het is bij ons niet eens zó veel anders. Want hoewel de Groene partijen ondertussen een bocht gemaakt hebben omtrent Doel 4 en Tihange 3, blijven ze vasthouden aan de beslissing om de oudere kernreactoren dit najaar definitief stil te leggen. Ondanks de vooruitzichten van een koude en donkere winter. Ze staan ondertussen ongeveer helemaal alleen: het is niet meer alleen de oppositie die pleit voor het langer open houden van meerdere reactoren, of ruziestoker Bouchez van de MR, het zijn nu ook al de andere Vlaamse regeringspartijen Open VLD en cd&v. Maar onze Groene energieminister Tine weigert koppig te plooien. Voorlopig nog.

In Rusland hadden ze die bijna obsessieve Groene aversie tegen kernenergie ook wel opgemerkt, en daar hadden ze de opportuniteiten al gauw begrepen: het beste en meest voor de hand liggende alternatief voor die kernenergie was uiteraard het Russisch gas. Op een heel subtiele manier, onder andere met geheime subsidies “voor het milieu”, hebben zij Duitsland gestuurd in de richting die zij wilden.

Met de gevolgen die we nu kennen: Duitsland is voor meer dan 30% afhankelijk van aardgas uit Rusland en wringt zich in allerlei bochten om dat niet helemaal te moeten opgeven. Vandaar ook het Duitse verzet tegen het Europese voorstel voor een “maximumprijs” voor aardgas. De Duitsers weten even goed als u en ik dat dit zou betekenen dat Rusland de kraan helemaal zal dicht draaien. En daar kan dan zelfs vriend Schröder niets meer aan verhelpen.

Of hoe een blinde kijk op grote principes heel onverwachte, en ongewenste, gevolgen kan hebben…