Fluvius

Het is grotendeels aan de aandacht van de media ontsnapt, maar blijkbaar heeft Fluvius beslist om de netwerkkosten, die deel uitmaken van onze energiefactuur, te indexeren: er zou volgend jaar 2% bij komen voor de elektriciteit, en zelfs 11% voor aardgas. Voor een gemiddeld gezin zou dat neerkomen op een verhoging van de energierekening met ongeveer 37 euro.

In deze tijden van onbetaalbare facturen, waarbij iedereen oproept om de energiekost zo veel mogelijk te verlagen, is dat toch wel een vreemde beslissing. Ook Vlaams Energieminister Zuhal Demir was behoorlijk ontstemd over die geplande verhoging, en zij heeft Fluvius opgeroepen om die extra kosten niet aan te rekenen. Tevergeefs.

Fluvius heeft natuurlijk, net als wij, te maken met de ongeziene inflatie. Zodat de werkingskosten, en dan vooral de loonkosten, de pan uit swingen. Maar Fluvius is niet zomaar een “commerciële onderneming”: de aandeelhouders van Fluvius zijn de lokale besturen, de gemeenten, via de intercommunales die tot Fluvius samengesmolten zijn. Fluvius hoeft dus niet persé winst te maken. Fluvius maakt strikt genomen trouwens geen “winst”: het “netto resultaat”, of “winst” wordt integraal uitbetaald aan de aandeelhouders, de gemeenten dus, onder de vorm van dividenden. Als Fluvius dit en het volgend jaar dus minder geld zou over houden aan zijn activiteiten, dan is dat alleen (een beetje) spijtig voor de gemeentekas. Vlaanderen is trouwens bereid een bijkomende vergoeding van 138 miljoen euro aan de distributienetbeheerders uit te keren om een deel van de toegenomen kosten te compenseren.

Maar hoe zit het eigenlijk met de financiële resultaten van Fluvius? Niet slecht, zo blijkt uit de cijfers van de jaarrekeningen: “De winst vóór belastingen over de verslagperiode per 30 juni 2022 komt uit op EUR 229,9 miljoen (2021: EUR 170,2 miljoen) of +35,1%.” Fluvius heeft dus in de eerste helft van dit jaar een bruto “winst” geboekt van 230 miljoen euro, wat 35% beter was dan het jaar daarvoor. Fluvius heeft met andere woorden met de energieproducenten mee geprofiteerd van de hoge energieprijzen. Omdat de netwerk- en distributiekosten procentueel mee stijgen met de energiekost. Iedereen roept schande over de woekerwinsten van de energieproducenten, maar Fluvius surft in stilte mee op die golf van hoge energieprijzen. En niemand zegt daar iets over, niemand klaagt daar over, niemand wijst met een vinger naar Fluvius.

Dat ze nu bovendien het lef hebben om de kosten die ze aanrekenen te indexeren, getuigt toch wel van een verregaande arrogantie. Niet alleen omdat ze nu al erg veel winst maken, maar ook omdat ze die indexering doorvoeren met als excuus de inflatie waar ze zelf mee van profiteren. En opnieuw reageert de VREG niet afwijzend. Waarmee ik alweer op mijn aloude vraag kom: “Waarvoor dient die regulator eigenlijk?” Niet om de consumenten te beschermen, zo veel is zeker. De enige impact die wij als “klant” voelen, is de bijdrage in onze energiefactuur om de VREG te betalen. Ook de overheid, die toch zó erg met ons begaan is, reageert nauwelijks. Zuhal Demir heeft wél van zich laten horen, maar zij staat machteloos.

Wie in dit geval een “geste” zou kunnen doen om ons die bijkomende verhoging van de factuur te besparen, dat zijn de aandeelhouders van Fluvius: de gemeenten. Maar als het er echt op aan komt, zijn ook die in de eerste plaats om zichzelf bekommerd: alle beetjes helpen om hun budgetten rond te krijgen. En als de burgers daar extra voor moeten betalen, dan is het maar zo.

Het is ook in dit geval, zoals altijd, “elk voor zich”.