Is het Einde nabij?

Herinnert u zich nog dat stukje in mijn blog met een voorspelling omtrent het “nakende einde van de wereld”? Dat dateert van 18 augustus 2021: “De Cassandra Voorspelling”. Het stukje ging over een boek van een “bijbel-exegeet”, Ian Gurney, die tot de onontkoombare conclusie was gekomen dat de wereld tegen ten laatste eind 2023 zou vergaan. Of dan toch de mensheid in elk geval.

Zoals het er de laatste tijd op onze Aarde aan toe gaat, zou een mens geneigd zijn om dat nog te geloven ook. We tuimelen van de ene crisis in de andere, en soms in meerdere tegelijk.

Gezondheidscrisissen, omdat oude en nieuwe virussen opeens gezamenlijk besloten lijken te hebben het mensdom aan te vallen. Het Coronavirus dat opeens overal opgedoken is en precies uit de lucht gevallen is, en dat honderdduizenden slachtoffers heeft gemaakt, en nog altijd maakt, en de hele wereld, of toch grote delen ervan, geheel tot stilstand heeft gebracht. We zijn daar bij ons in het Westen nog helemaal niet vanaf, en daar is alweer een ander virus: de Apenpokken. Ook dat is “vanzelf” bij ons in het Westen komen opduiken, en het verspreidt zich véél sneller dan iemand verwacht had. En ondertussen blijkt ook het Marbrugvirus weer in opmars, een virus dat vele keren dodelijker is dan het Coronavirus. Het zou toeval kunnen zijn dat al die virussen de laatste jaren zo sterk in opmars zijn, of het is (wellicht) onze eigen stomme schuld omdat we ons almaar sterker opdringen in de leefgebieden van dieren die drager zijn van die virussen.

Of… het luidt gewoon het begin van het einde in. Want er zijn niet alleen die opeenvolgende gezondheidscrisissen. Er is ook de klimaatcrisis. Onze Aarde lijkt in erg korte tijd te evolueren naar een wereld die voor de mens niet meer leefbaar is. Ongeziene overstromingen op de ene plaats, waardoor hele dorpen compleet weggeveegd worden. Aanhoudende droogte op andere plaatsen, zodat de oogsten seizoen na seizoen mislukken en grote massa’s mensen geconfronteerd worden met hongersnood en ondervoeding. Ondraaglijke hitte die de oogsten vernielt en de veestapel kapot maakt. Tekort aan drinkbaar water. Bosbranden die de laatste restjes regenwoud vernietigen, en daarmee ook onze bescherming tegen de CO2-vervuiling. Het zou kunnen dat het allemaal onze eigen schuld is, omdat we de klimaatverandering systematisch negeren en zelfs versterken.

Of… het luidt gewoon het begin van het einde in. Want er is ook nog de recente energiecrisis. Brandstoffen die ons van energie moeten voorzien blijken opeens bijzonder schaars te zijn, en bijgevolg ook extreem duur. Waardoor heel veel mensen zich die energie, om zich te verwarmen of om zich te verplaatsen of om onze luxeproducten aan de gang te houden, moeten ontzeggen. En zelfs meer dan dat: stilaan wordt alles onbetaalbaar, stilaan komt de “armoede” weer opzetten, zelfs in onze welvaartstaat. Het zou kunnen dat het allemaal onze eigen schuld is, omdat we te egoïstisch en te gulzig blijven leven. En elkaar het licht in de ogen niet meer gunnen.

Of… het luidt gewoon het begin van het einde in. Want er is ook de plots opgekomen oorlogsdreiging in Europa. En in Azië. De spanningen tussen het Westen en Rusland zijn nog nooit zó angstaanjagend geweest, de spanningen tussen het Westen en China hebben nog nooit zó hoog opgelopen. We zijn nog nooit zó dicht bij de rand van een wereldwijde catastrofe geweest. We zijn maar één rode knop van de totale wereldbrand verwijderd. Het zou kunnen dat dit gewoon onze eigen schuld is: de prijs die we betalen voor afgunst en hebzucht en arrogantie en overmoed.

Maar kan het wel toeval zijn dat die crisissen ons nu allemaal tegelijk overvallen? Of luidt dit alles toch het begin van het einde in? En misschien had de heer Gurney tóch gelijk? Misschien klopt zijn voorspelling wel?

Dat zou betekenen dat we nog hooguit tijd hebben tot eind 2023. En dan is het definitief gedaan met ons. Laten we dan alvast toch maar proberen het beste te maken van de 12 maanden die ons nog resten. Laten we misschien onze pietluttige ego’s voor die resterende maanden opzij zetten en proberen toch tenminste “in schoonheid” te eindigen. Toch?