Referendum

Dat de overgrote meerderheid van de studenten in Gent West-Vlamingen zijn, dat is algemeen bekend. Minder bekend is hoe zeer zij in die universiteitsstad gediscrimineerd en achtergesteld worden: niemand lijkt hun taal te begrijpen, en bijgevolg worden ze dikwijls compleet genegeerd als ze in de winkel iets willen kopen of op café een pint willen drinken. Alsof ze een totaal onverstaanbaar broebeltaaltje zouden spreken!

De oudere generaties studenten, waartoe ik mezelf ook reken, waren erg tolerant en verdraagzaam tegenover die afwijzende Gentenaars, en we probeerden ons aan te passen. Ook al verstonden we dikwijls geen woord van dat Gentse dialect. Maar de huidige generatie West-Vlamingen heeft geleerd voor zichzelf op te komen. De jongere studenten slikken de vernederingen en de kwaadaardige achterstelling niet langer. Daarom zijn ze onomwonden gaan pleiten voor de annexatie van Gent bij West-Vlaanderen. Zodat het grove onrecht eindelijk, eens en voor altijd, ongedaan zou gemaakt worden. Al bij al is Gent eigenlijk al van oudsher een West-Vlaamse stad, toch? Daar bestaan talloze bewijzen van. Ik kan die nu niet zo direct opsommen, maar ik weet zeker dat die er zijn.

En dus hebben de West-Vlaamse studentenverenigingen een referendum georganiseerd over de mogelijke aanhechting van de stad bij West-Vlaanderen. Overal trokken de West-Vlaamse studenten door de stad, van huis tot huis, om de Gentenaren ertoe aan te zetten het “Ja”-hokje aan te kruisen. En zie: een overgrote meerderheid, zo’n 95%, was vóór! Waarop de verschillende praesessen van alle West-Vlaamse studentenclubs het Gentse stadsbestuur en de rector van de UGent opzij geschoven hebben en de macht hebben overgenomen. Zij het dat hierbij enig geweld aan te pas is moeten komen, want die Gentenaars zijn behoorlijk koppig, zoals Keizer Karel ooit ook al ondervonden had. Kort daarop heeft het nieuwe stadsbestuur, dat uitsluitend uit West-Vlamingen bestond, aan de provincie West-Vlaanderen een officiële aanvraag gestuurd om opgenomen te worden in het Moederland. Er bleek onverwacht veel tegenkanting te zijn binnen de stad, wat enigszins in tegenspraak leek met de uitslag van het referendum, maar elk protest werd hardhandig de kop ingedrukt. Ook de beschuldigingen vanuit de Oost-Vlaamse provincieraad en de bedenkingen van de Vlaamse regering werden zonder meer van tafel geveegd omdat die overduidelijk gebaseerd waren op leugens. Want het klopte helemaal niet dat de West-Vlamingen gedreven werden door een schandelijke veroveringsdrang! De annexatie was enkel het antwoord op de provocaties van de Oost-Vlamingen. De annexatie was noodzakelijk om de levens van al die West-Vlaamse studenten te redden!

Na de machtsovername is er toch één en ander veranderd in Gent, en zéker binnen de universiteit. Er werd al gauw een decreet uitgevaardigd dat de lessen voortaan in het West-Vlaams moesten gegeven worden. Het West-Vlaams werd zelfs gepromoot als dé voertaal binnen deze tweede grootste stand van West-Vlaanderen. Daarbij werd onder meer beslist om de letter “h” uit het alfabet te schrappen, vermits die toch nooit uitgesproken wordt. Zoals bijvoorbeeld in “huis”: voortaan zou dat “us” worden. Voor sommige woorden moest de beginletter “h” niet verdwijnen, maar zou die op dezelfde manier uitgesproken worden als de “g”: “goud” moest uitgesproken worden als “houd”, en “geel” zou vanaf dan hetzelfde klinken als “heel”. Ook de meervoudsregels zouden aangepast worden: voor alle zelfstandige naamwoorden zou het meervoud simpelweg gevormd worden door toevoeging van de “s”; gedaan met de verwarrende vraag of het meervoud nu met “-en” dan wel met “-s” moest gevormd worden: “broeks” en “roks”, dat zou het voortaan worden. Die verregaande vereenvoudiging van de regels zouden de resterende inwoners van Oost-Vlaamse origine moeten helpen om zich vlugger te assimileren met de heersende studentenbevolking.

Sommige buitenstaanders bleven het moeilijk hebben met die toch wel drastische ingreep. Sommige beweerden zelfs dat het referendum “fake” was geweest en dat de meerderheid van de Gentenaren absoluut géén voorstander was van een mogelijke annexatie aan West-Vlaanderen. Maar uiteindelijk heeft de federale minister van Justitie zelf de knoop doorgehakt en het resultaat van het referendum als “geldig” erkend. Tja… als zélfs de federale Justitieminister, die immers helemaal objectief kon oordelen, akkoord gaat, wie zou daar dan nog opmerkingen over kunnen maken. Toch?